ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3440

"นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!

"คุณกำลังจะทำอะไร?!

“พวกคุณมีหมายค้นหรือเปล่า!

“กล้าดียังไงมาจับประชาชนที่นี่แถมยังมาดูกล้องวงจรปิดของเราอีก!

“ใครมันเป็นคนทำเรื่องบ้าพวกนี้!”

เสียงฝีเท้ารีบร้อนดังมาจากด้านนอกก่อนที่คนแปดคนจะเดินเข้ามา

บุคคลที่เป็นผู้นำกลุ่มคือรุ่นพี่มิลเลอร์เอง

ท่าทางแสดงความเคารพของเขาถูกแทนที่ด้วยความโกรธอย่างสิ้นเชิงเมื่อเขาชี้ไปที่วิเวียน ฮอลล์และคนอื่น ๆ

“สมองพวกคุณมีปัญหาเหรอ!”

“ไม่รู้หรอกว่าที่นี่มันที่ไหน!”

“หากไม่มีหมายค้นเธอไม่มีสิทธ์รับการอนุญาตจากเรา ตำรวจไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามายุ่งย่ามที่นี่!

“ผมจะให้เวลาสามนาที! ปล่อยคนพวกนั้นมาให้หมด!

“เสร็จแล้วก็จากไปซะ!

“เพราะถ้าไม่อย่างนั้น แค่ผมยกหูโทรศัพท์เพียงครั้งเดียวพวกคุณทุกคนจะต้องถูกไล่ออก!”

อันที่จริงแล้ว รุ่นพี่มิลเลอร์ไม่ได้เป็นเพียงผู้นำกิจกรรมการเล่นเกมนี้เท่านั้น เขายังเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นของเมืองภาพยนตร์อีกด้วย

ในขณะนั้นเขาทำท่าทางราวกับตัวเองเป็นเจ้าของสถานที่แห่งนี้ไปแล้ว

แม้จะอยู่ต่อหน้าตำรวจ แต่เขาก็ยังคงมีท่าทีดุร้าย ราวกับเขามีอำนาจเหนือกว่า

เพียะ!

ฮาร์วีย์ ยอร์กเดินไปข้างหน้าอย่างใจเย็นก่อนที่จะตบที่ใบหน้าของรุ่นพี่มิลเลอร์

หลังจากถูกตบเขาเซถลาถอยหลังไปจนแทบจะล้มลงกับพื้น ไม่มีเวลาทันตั้งตัว ขณะนี้ใบหน้าของเขาปรากฏรอยมือสีแดงขึ้น

เขายกมือขึ้นกุมใบหน้าและถ่มน้ำลายออกมาโดยสัญชาตญาณ

“กล้าดียังไงมาตบฉัน ไอ้สารเลว!” เขาอุทานด้วยความโกรธ

“นายรู้ไหมว่านายทำร้ายใคร!”

เพื่อน ๆ ของเขาก็รู้สึกโกรธเคืองเป็นอย่างยิ่ง พวกเขาทำอะไรไม่ได้นอกจากต้องเคารพผู้มีอิทธิพลอย่างคุณนายลี...

ฮาร์วีย์เข้าใจว่าทำไมซีนเธียร์ถึงลงเอยแบบนี้ คงเป็นเพราะคนตรงหน้าเขาโยนความผิดทั้งหมดให้เธอก่อนหน้านี้

เมื่อมาถึงจุดนี้ ฮาร์วีย์เธอไม่ได้ยั้งฝ่ามือ ศีรษะของรุ่นพี่มิลเลอร์หันไปซ้ายทีขวาทีไม่หยุด

“เขาตบผมนะคุณตำรวจ!

“ต่อหน้าต่อตาคุณด้วย!

“เขาทำร้ายผม!

“จับไอ้สารเลวนี้เดี๋ยวนี้เลย!”

รุ่นพี่มิลเลอร์ไม่นึกเลยว่าฮาร์วีย์จะโหดเหี้ยมขนาดนี้ เขาไม่กล้าแม้แต่จะสู้กลับ ดังนั้นเขาจึงสั่งให้วิเวียนและคนอื่น ๆ ทำตามหน้าที่ของตน

"เร็วเข้าสิ! จัดการหมอนี่เลย!

“พวกคุณมีหน้าที่ปกป้องพลเมืองดีอย่างเราไม่ใช่เหรอ!”

“แต่เมื่อกี้คุณบอกเองนี่ว่าพวกเราไม่มีสิทธิ์ทำอะไรที่นี่โดยไม่มีหมายค้น?

"อะไรกัน? ลืมที่ตัวเองพูดไปแล้วหรือไง?

“นี่มันสองมาตรฐานนี่นา!”