ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3441

"คุณ…"

รุ่นพี่มิลเลอร์ตัวสั่นด้วยความโกรธหลังจากได้ยินคำพูดของวิเวียน ฮอลล์ แม้แต่มือของเขาก็ยังสั่นไม่หยุดขณะชี้ไปที่เธอ

ฮาร์วีย์ ยอร์กเช็ดมือด้วยกระดาษทิชชู่แล้วพูดอย่างใจเย็น "เอาล่ะ ไร้สาระกันมามากพอแล้ว

“นายจะหาคำอธิบายที่ฟังดูสมเหตุสมผลเรื่องซีนเธียร์ ซิมเมอร์กับฉันได้ยังไงบ้าง”

“แล้วทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย!” รุ่นพี่มิลเลอร์ตะโกนขณะปิดหน้าของเขา

“เธอยิงลาริซา ลี! เธอก็ต้องชดใช้ความผิดสิ!

“ถึงคุณนายลีจะทุบตีเธอแล้วจะยังไงล่ะ! เธอทำเพื่อลูกของตัวเองนะ!

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันสักหน่อย!

“ฉันจะบอกอะไรแกให้นะไอ้สารเลว!

“แกไม่ใช่คนเดียวที่ได้รับการสนับสนุนจากตำรวจหรอก!

“ถ้าฉันโทรศัพท์ออกไปก็พวกแกตายกันหมดแน่!”

รุ่นพี่มิลเลอร์ยังคงวางตัวสูงส่ง แม้ว่าจะถูกตบหน้าต่อหน้าต่อตาทุกคนหลายตลาดครั้งแล้วก็ตาม

ถ้าเขาไม่ยืดอกเอาไว้แล้วล่ะก็เขาคงไม่อาจฟื้นคืนศักดิ์ศรีของตัวเองกลับมาได้แน่

“อย่างนั้นเหรอ? ช่างน่าประทับใจจริง ๆ”

ฮาร์วีย์นั่งไขว่ห้างบนโซฟา

“งั้นก็โทรเลยสิ ฉันจะให้เวลานายครึ่งชั่วโมง

“ฉันอยากรู้นะว่าในฟลัตเวลล์นี้จะมีใครช่วยนายได้!”

รุ่นพี่มิลเลอร์ตัวแข็ง เขาไม่ได้คิดว่าฮาร์วีย์จะเผด็จการถึงขนาดนี้

คนอย่างเขาจำต้องรักษาชื่อเสียงเอาไว้ไม่ว่าจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตาม

จากนั้นเขาก็กัดฟันกดหมายเลขโทรออกไป

สิบห้านาทีหลังจากที่รุ่นพี่มิลเลอร์ต่อสายออกไป น้ำเสียงชั่วร้ายก็ดังมาจากทางเข้า

“นี่มันจะมากไปแล้วนะเด็กน้อย กล้าดียังไงมาอวดตัวในถิ่นของฉัน?

“ฉันอยากจะเห็นนะว่าใครมันเป็นคนฝ่าฝืนกฎในเมืองภาพยนตร์…

“แต่ยังตบผมด้วย!

“คุณต้องทวงความยุติธรรมให้ผมนะ!”

รุ่นพี่มิลเลอร์ชี้ไปที่ฮาร์วีย์อย่างเดือดดาลด้วยสีหน้าเย่อหยิ่ง

ผู้คนที่อยู่ข้าง ๆ เขาจ้องมองไปที่ฮาร์วีย์ ราวกับว่าเขาเป็นชิ้นเนื้อที่ตายไปแล้ว

"อะไรนะ? นี่คุณคิดว่าตำรวจเป็นเครื่องมือที่จะทำให้คุณใช้โอ้อวดตัวเองต่อหน้าใครก็ได้หรือไง?”

โลแกนจุดซิการ์เส้นบางและยาว ขณะจ้องมองไปทางฮาร์วีย์อย่างฉุนเฉียว

“เคยนึกถึงผลที่จะตามมาบ้างไหม…”

ซิการ์ของโลแกนหล่นลงกับพื้นขณะอ้าปากค้าง

ใบหน้าของเขาแข็งทื่อ เขารู้สึกหวาดกลัว

เขากระแทกเข่าลงบนพื้นทันที ก่อนที่จะตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

“ค… ค… คุณ…”