ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3442

โลแกน โบวี่ ซึ่งเคยมีท่าทีที่สูงส่งทรงพลังก่อนหน้านี้ ทรุดเข่าลงกับพื้นด้วยความหวาดหวั่นและความวิตกกังวลที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้า

ในขณะนี้ รุ่นพี่มิลเลอร์และคนอื่น ๆ ต่างใจหล่นอยู่ที่ตาตุ่ม

พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่าบุคคลที่ยิ่งใหญ่อย่างโลแกนจะยอมคุกเข่าลงหลังจากเห็นฮาร์วีย์

แถมยังเรียกอีกฝ่ายว่า "คุณ" อีกต่างหาก

ในตอนนั้นฮาร์วีย์ยังมีท่าทีไม่แยแส

ถ้าเขาจำไม่ผิด ก่อนหน้านี้โลแกนเคยได้รับบทเรียนมาแล้วหนหนึ่ง...

เขาไม่เพียงแต่ไม่เรียนรู้อะไรเลยเท่านั้น แต่เขายังเอาเปรียบผู้คนและและให้ความช่วยเหลือกับคนเลวๆอีก

โลแกนก็คงจะทำเหมือนที่เคยทำอีกครั้งหากไม่ใช่เพราะฮาร์วีย์

"มานี่สิ"

ฮาร์วีย์เอานิ้วชี้ไปทางโลแกนโดยไม่ลังเลเลยด้วยสีหน้าเย็นชา

หัวของโลแกนชาไปหมดในขณะที่เขาตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

หลังจากคิดถึงคำเตือนที่ฮาร์วีย์ให้ไว้ก่อนหน้านี้ เขาเกือบจะรู้สึกว่าตัวเองหน้ามืด

แต่เขาจะทำอะไรได้?

เขาคลานไปหาฮาร์วีย์ด้วยสีหน้านอบน้อม

ขณะที่รุ่นพี่มิลเลอร์และคนอื่น ๆ ยังคงไม่เชื่อ โลแกนก็เริ่มยิ้มประจบประแจงทันที

“ผมต้องขอโทษด้วยคุณยอร์ก!

“นี่เป็นความผิดของผมเอง!

“ผมไม่ควรจะ...”

“คุกเข่าหลังตรง”

ฮาร์วีย์ตัดบทโลแกนทันที

โลแกนรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น แต่เขายังคงกัดฟันก่อนที่จะยืดตัวขึ้นและฉีกยิ้มออกมา

เพียะ!

ฮาร์วีย์ตบโลแกนที่ด้านซ้ายของใบหน้า

แค่เสียงที่เกิดขึ้นเพียงอย่างเดียวก็ทำให้ทุกคนตกตะลึงได้แล้ว

ร่างกายของโลแกนแกว่งไปมาเมื่อมีรอยฝ่ามือสีแดงสดปรากฏบนใบหน้าของเขา ถึงกระนั้นเขาก็ไม่ได้โกรธเรื่องนี้แม้แต่น้อย เขายังคงคุกเข่าในขณะที่แสดงสีหน้าผ่อนคลายออกมา

ฮาร์วีย์กวักนิ้วเรียกอีกครั้ง

เขาทำให้โลแกนเชื่อฟังได้อย่างไร?

โลแกนพยายามจะพะเน้าพะนอฮาร์วีย์อย่างเต็มที่ด้วยซ้ำ!

วิเวียน ฮอลล์และผู้ตรวจสอบคนอื่น ๆ มีสีหน้าแปลก ๆ เมื่อได้เห็นภาพนั้น

พวกเขาไม่คิดเลยว่าเหล่าผู้บัญชาการของพวกเขาจะเป็นไปได้ถึงขนาดนี้

แต่หลังจากนึกถึงความสัมพันธ์ของฮาร์วีย์และแอนเซล ตอร์เรส วิเวียนก็เข้าใจสถานการณ์ทันที

ฮาร์วีย์และแอนเซลเป็นพี่น้องร่วมสาบานกัน ต่อให้ฮาร์วีย์จะเหยียบย่ำโลแกนแล้วจะกระทบเรื่องใด?

เพียะ เพียะ เพียะ!

ฮาร์วีย์รีบกวักมือเรียกให้โลแกนคลานไปหาเขาอีกครั้งก่อนจะตบหน้าอีกฝ่ายอีกระลอก

โลแกนตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ขณะที่ใบหน้าของเขาบวมราวกับหมู มีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของเขาไม่หยุดหย่อน

“นายจะสาธยายเรื่องกฎหมายให้ฉันฟังไม่ใช่หรือไง?

“ไหนล่ะผลที่ตามมา?

"ว่าไง? ตอนนี้เป็นใบ้ไปแล้วเหรอ?”