ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3450

"เหรอ? แบบนี้เรียกว่าใส่ร้ายเหรอ?

“และฉันจะไม่ได้รับโอกาสครั้งที่สองจากนายเนี่ยนะ?

"คุณคามิโนะบอกว่านายชอบอวดเบ่ง!

“เขาพูดไม่ผิดเลย! เพราะตอนนี้นายก็กำลังทำอย่างที่เขาว่าจริง ๆ!” ดิลลอน ลีอุทานด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ

“เลิกเสแสร้งได้แล้ว เด็กน้อย!

“ต่อให้นายจะเป็นราชานายก็ต้องชดใช้ที่มาทำร้ายรุ่นน้องของฉัน!

"จัดการเลย!"

ดิลลอน ลีมาที่นี่พร้อมกับภารกิจ

หลังจากได้รับแจ้งจากอาอิ คามิโนะ คุณนายลีก็ออกคำสั่งให้จัดการฮาร์วีย์ ยอร์ก ใครที่พาตัวเขากลับไปได้จะได้รับประโยชน์มากมาย

นั่นคือเหตุผลที่ดิลลอนรีบมาที่นี่ทันทีที่ได้รับภารกิจดังกล่าว

ชายในชุดคลุมหลายสิบคนกระโจนไปข้างหน้าพร้อมกัน หลังจากได้ยินคำสั่งของดิลลอน เพื่อพยายามจับฮาร์วีย์กลับไปเพื่อการลงโทษ

เพียะ เพียะ เพียะ!

ฮาร์วีย์โบกมือให้เคย์เดนและคนอื่น ๆ ถอยไปข้างหลังด้วยท่าทีสบาย ๆ ก่อนที่เขาจะโบกมือขึ้นตบคนที่พุ่งตัวเข้ามาอย่างไม่ใส่ใจนัก

อากาศดูหยุดนิ่งไป ในขณะที่เขาเคลื่อนที่ไปรอบ ๆ

ในช่วงเวลาถัดมา ชายพวกนั้นก็ถูกส่งให้กระเด็นไปตามแรง ความเจ็บปวดดังระงมเมื่อพวกเขาร่วงหล่นลงกับพื้น

สาวกของหลงเหมินเทียบอะไรกับฮาร์วีย์ไม่ได้เลย

“ไอ้สารเลว! กล้าดียังไงมาสู้กับหลงเหมิน!”

ดิลลอนเดือดดาลด้วยความโกรธหลังจากเห็นภาพนั้น

เขาชักดาบออกมาแล้วชี้ไปที่หน้าของฮาร์วีย์

“ฉันจะสับนายเป็นชิ้น ๆ!” ดิลลอนอุทานอย่างโกรธเคือง

“นายไม่คู่ควรหรอก”

ฮาร์วีย์ยิ้มอย่างใจเย็น

จากนั้น เขาก็ดึงตราออกมาอย่างใจเย็นแล้วโยนมันใส่ดิลลอน

ดิลลอนคว้าตราขึ้นโดยสัญชาตญาณก่อนที่เขาจะแน่นิ่งไป

เขาจ้องมองตราสัญลักษณ์ในมือด้วยท่าทางหวาดกลัว ในขณะนั้นเขาก็ถึงกับทำอะไรไม่ถูกเลยแม้แต่น้อย

ไม่นานหลังจากนั้น ดิลลอนก็คุกเข่าลงตามสัญชาตญาณ

เขาไม่มีแรงพอจะควบคุมร่างกายของตัวเองเลย เขาได้แต่สั่นอย่างควบคุมไม่ได้

"บอกมา ใครส่งนายมาที่นี่?

“ใครใช้ให้นายใส่ร้ายฉันด้วยความผิดพวกนี้”

ดวงตาของดิลลอนกระตุกอย่างรุนแรง

"คุณนายลี!” เขาตอบตามสัญชาตญาณ

“คุณนายลี!

"คุณคามิโนะโทรหาคุณนายลี แล้วบอกว่าคุณเป็นคนบรรจุกระสุนใส่อาวุธปืน!

"คุณนายลีไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน แต่เธอก็โกรธแค้นเป็นที่สุด!

“เธอคิดว่าจะต้องหาใครสักคนมารับผิดชอบต่อสถานการณ์ที่เกิดขึ้นกับลาริซา ลี!

“คุณเป็นเหตุผลที่เธอส่งผมมา

“เธอบอกว่าเธอต้องการให้คุณกลับไป ไม่ว่าคุณจะมีความผิดหรือไม่ก็ตาม…”