ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3617

รูบี้ เมอร์เรย์มีความทะนงตัวเป็นอย่างมากในขณะนั้น เธอจ้องมองฮาร์วีย์ ยอร์กอย่างโอหังในขณะถือปืนกวาดไปรอบ ๆ

“นายยังยืนอยู่ใช่ไหม?!” เธอส่งเสียงในขณะที่ชี้ไปที่ฮาร์วีย์

ลิเลียน เยตส์ก็รอคอยให้ฮาร์วีย์ยอมจำนนอย่างมีความสุขเช่นกัน

ในสายตาของเธอ ลูกเขยอย่างฮาร์วีย์ไม่มีสิทธิ์ไปต่อกรกับคนอย่างโจเซฟ บาวเออร์

หุ้นของเธอจะไม่ดิ่งลงถ้าฮาร์วีย์แค่คุกเข่าลงเท่านั้น วิธีนี้จะทำให้เธอไม่ต้องสูญเสียสิ่งใดเลย ลูกสาวของเธอก็ไม่ต้องได้รับการปฏิบัติเช่นนี้

ในความคิดของลิเลียน ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะฮาร์วีย์

"ก็ได้ ฉันจะคุกเข่าลง อย่าเพิ่งทำอะไรล่ะ...”

ฮาร์วีย์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ราวกับว่าเขายอมแพ้แล้ว เข่าของเขาค่อย ๆ ย่อต่ำลง…

แต่ในขณะที่ทุกคนคิดว่าเขากำลังคุกเข่าอยู่นั้น เขาก็พุ่งไปข้างหน้าทันทีราวกับลูกธนู

ฟุ่บบบ!

ฮาร์วีย์ปลิวทะยานผ่านชายหลายสิบคนก่อนจะร่อนลงตรงหน้ารูบี้

รูบี้รู้สึกเฉื่อยชาอย่างไม่น่าเชื่อ เธอไม่คาดคิดว่าฮาร์วีย์จะแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนี้

พวกผู้ชายก็อ้าปากค้าง พวกเขาไม่มีกำลังพอที่จะหยุดยั้งไม่ให้เกิดอะไรแบบนี้ได้

พวกเขายกปืนขึ้นอย่างบ้าเลือดก่อนที่จะเหนี่ยวไกโดยสัญชาตญาณ

น่าเสียดายที่กระสุนทั้งหมดพลาดเป้าหมายไป

กระสุนนัดหนึ่งถากกรอบประตูวิลล่าไป มีก้อนกรวดเม็ดหนึ่งกระเด็นไปโดนหน้าของลิเลียนโดยบังเอิญ

ผู้หญิงที่กำลังชมการแสดงอยู่ก็หมดสติไปในทันที

เพียะ!

ก่อนที่รูบี้จะทันได้โต้ตอบอะไร ฮาร์วีย์ก็เหวี่ยงหลังมือไปบนใบหน้าของเธอทันที

รูบี้ถูกส่งลอยกระเด็นไปก่อนที่จะกระแทกลงกับพื้น

หลังจากนั้นฮาร์วีย์ก็อุ้มแมนดี้ ซิมเมอร์ขึ้นมา

และก่อนที่รูบี้จะสะดุดล้มบนพื้น เท้าของฮาร์วีย์ก็ลอยไปอยู่บนหน้าเธอแล้ว

“แกอยากจะตายหรือไง ไอ้สารเลว!”

เมื่อพวกผู้ชายได้สติพวกเขาก็ยกปืนขึ้นพร้อมตะโกนใส่ฮาร์วีย์อย่างบ้าคลั่ง

จากนั้นฮาร์วีย์ก็หยิบปืนของรูบี้ขึ้นมาอย่างใจเย็น แล้วเหนี่ยวไกปืนไปรอบ ๆ ตัวเขาด้วยใบหน้าที่เฉยเมย

ปัง! ปัง! ปัง!

หลังจากนั้นไม่นาน พวกนั้นก็เอามือกุมแขนและขา แล้วแหกปากร้องด้วยความเจ็บปวดอยู่บนพื้น

ฮาร์วีย์ไม่ได้ฆ่าพวกเขาสักคนเดียว แต่พวกนั้นก็ไม่มีความแข็งแกร่งพอที่ต่อสู้กลับอีกต่อไป

ท้ายที่สุดแล้ว อาวุธปืนก็เป็นอาวุธที่ดีกว่าอย่างแน่นอน

เห็นได้ชัดว่าคนที่แทบไม่เคยใช้อาวุธปืนเลยนั้นไม่สามารถมาต่อกรกับฮาร์วีย์ได้

สีหน้าของรูบี้ดูหวาดกลัวอย่างน่าเวทนาในขณะที่เธอถูกเหยียบย่ำ ราวกับว่าเธอเป็นนักพนันที่กำลังหนีหนี้

"ดี! ดี!" เธอส่งเสียงในขณะหัวเราะเบา ๆ

“ฉันว่าเธอเป็นแค่คนโง่ที่อยากตาย! ดูเหมือนว่าเธอจะมีความสามารถพอจะต่อสู้กับนายน้อยบาวเออร์ได้แล้วนะ!”