ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 38

เซซิเลียและแองเจิล เพื่อนสนิททั้งสองของแมนดี้ต่างรู้สึกหวาดกลัวจนขาสั่น พวกเขาเห็นเงินแปดแสนอยู่ตรงหน้า ผลที่จะเกิดขึ้นต่อจากนี้ไม่สามารถจินตนาการได้เลย

“ลูกสาวที่แสนดีของผม ตอนนี้คุณสามารถเรียกผมว่าพ่อของคุณได้หรือยัง” ฮาร์วี่ย์พูดขึ้นมาขณะปรบมือตัวเองไปด้วยและยังเผยรอยยิ้มจาง ๆ ออกมา

ในขณะนั้นเป็นเซซิเลียเองที่ต้องหายใจเข้าลึก ๆ เธอเพิ่งได้สติกลับคืนมาจากสิ่งที่สร้างความประหลาดใจครั้งใหญ่เมื่อกี้นี้ จากนั้นเธอก็คาดเดาเรื่องราวของฮาร์วี่ย์และเธอก็พูดอย่างดูถูกว่า “ฮาร์วี่ย์ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้เรื่องนี้ แมนดี้เป็นคนให้เงินค่าขนมคุณมาตลอดในช่วงสามปีมานี้ คุณเป็นผู้ชายที่ไร้ประโยชน์มาโดยตลอด เป็นไปได้อย่างไรที่คุณจะมีเงินแปดแสนดอลลาร์? ฉันกลัวว่าคุณจะได้มันมาด้วยวิธีการที่ไม่เหมาะสมและถูกกฎหมาย”

เมื่อได้ยินแบบนั้นแมนดี้ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยเช่นกัน เธอจับมือของฮาร์วี่ย์โดยไม่รู้ตัวแล้วลากเขาเข้าไปในห้องนอน

ฮาร์วี่ย์ยังคงอยู่ในอาการงงงวย นี่เป็นครั้งแรกที่แมนดี้เป็นคนเริ่มจับมือของเขาก่อนหลังจากแต่งงานมาหลายปี

แมนดี้รีบปิดประตูให้สนิททันที เธอพูดเบา ๆ “ฮาร์วี่ย์บอกความจริงกับฉันมา คุณได้เงินพวกนั้นมาจากไหน? อย่าบอกนะว่าคุณไปขโมยมันมา?”

“คุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้หรอกนะ แม้ว่าผมจะต้องการมันมากแค่ไหน แต่ผมก็ไม่กล้าทำเรื่องแบบนั้นหรอก ผมยืมมาจากเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งของผมเอง” ฮาร์วี่ย์ถอนหายใจเบา ๆ และพูดมันออกมา

เมื่อคืนก่อนเขาบอกไปแล้วว่าเป็นซีอีโอของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ แต่ก็ไม่มีใครเชื่อเขา ดังนั้นตอนนี้เขาก็ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรแบบนั้นอีก

นอกจากนี้ฮาร์วี่ย์ก็ได้คิดอย่างรอบคอบแล้ว ถ้าแมนดี้รู้เกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของเขามันอาจจะไม่ใช่เรื่องดี ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธออาจะซับซ้อนกว่านี้แน่นอน

ฮาร์วี่ย์ไม่ต้องการให้แมนดี้ยอมรับเขาเพราะตัวตนที่แท้จริงของเขา เขาหวังว่าแมนดี้จะยอมรับผู้ชายธรรมดา ๆ ที่เขาเป็นอยู่ทุกวันนี้ได้สักวัน

“เพื่อนร่วมชั้นงั้นเหรอ? เพื่อนร่วมชั้นแบบไหนกัน?” แมนดี้ขมวดคิ้ว “เราแต่งงานกันมาก็นานแล้ว ฉันไม่เคยเห็นเพื่อนร่วมชั้นของคุณโทรหาคุณเลยสักครั้ง อย่าคิดว่าฉันไม่รู้เรื่องอะไร ครั้งหนึ่งคุณเคยอยากยืมเงินเพื่อนเพื่อไปหาหมอ คุณโทรไปหลายครั้ง แต่ไม่มีใครสนใจคุณเลยสักคน”

ฮาร์วี่ย์รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันใด มันคือเรื่องจริง ช่วงเวลาที่เขาถูกตัดออกจากสถานะทายาทของตระกูลยอร์กเขาก็ได้เข้าใจความโหดร้ายของสังคม คนที่เรียกว่าเพื่อนปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็นคนนำโรคร้ายมาสู่พวกเขา หลังจากที่พวกเขาได้รับโทรศัพท์สายจากเขาก็ไม่มีใครที่จะเต็มใจสนทนากับเขา บางคนถึงกับบล็อกการติดต่อในทุกช่องทางออนไลน์ของเขา

ฮาร์วี่ย์กัดฟันฝืนทนกับความเจ็บปวดนั่น เขาเดินไปได้สองสามก้าว เมื่อเขาเดินไปเกือบจะถึงประตูห้องนอนเขาก็หันกลับมาและพูดว่า "เป็นเพื่อนร่วมชั้นสมัยเรียนมหาวิทยาลัยและเขาก็งานด้านการลงทุน เมื่อก่อนเขาเป็นหนี้ผม ตอนนี้เขาเลยให้ผมยืมเงินเพื่อตอบแทนผมในตอนนั้น คุณเพียงแค่รับเงินไปและใช้มันก็พอแล้ว!”

“เขาเป็นหนี้คุณแบบไหนกัน?” แมนดี้เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

ฮาร์วี่ย์เยาะเย้ยให้กับตัวเอง “คุณไม่รู้เหรอว่าผมมีความสามารถอะไรบ้าง? ตอนที่ผมเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัย ผมคอยดูแลทายาทที่ร่ำรวยซึ่งพวกเขาอยู่ในหอพักเดียวกับผม ผมคอยเสิร์ฟอาหารให้พวกเขาและยังช่วยพวกเขาซักเสื้อผ้าและทำอาหารให้พวกเขาด้วย แน่นอนว่านี่เป็นงานหนักแม้ว่าผมจะไม่ได้รับการพูดถึงใด ๆ สำหรับสิ่งนั้นเลยก็ตาม”