ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3820

หลังคุยโทรศัพท์กับเคที่เสร็จแล้ว ฮาร์วีย์ก็โทรหาควีนนี่ ยอร์กและโยอันนา เมนโดซ่า

เขากำลังไปที่แบล็คเบิร์น ซิตี้เพื่อไปช่วยดีน เคทีน่าจะจัดการเรื่องทุกอย่างให้เขาได้เป็นอย่างดีแน่...

แต่ก็ยังต้องเตรียมการณ์เผื่อเอาไว้ในกรณีที่เกิดเหตุการณ์ไม่ดีเอาไว้ด้วย เพราะท้ายที่สุดแล้วแบล็คเบิร์น ซิตี้ก็อยู่นอกประเทศ

ฮาร์วีย์โทรหาควีนนี่และโยอันนาเนื่องจากฮ่องกงและลาสเวกัสเป็นเขตแดนของประเทศ H ในภูมิภาคทะเลใต้ จึงส่งกองกำลังเพิ่มเติมไปที่แบล็คเบิร์น ซิตี้ได้ง่ายกว่า เมื่อเทียบกับมอร์ดูและบัควู้ด

จากนั้นฮาร์วีย์เดินไปตามทางเดินสำหรับผู้โดยสารวีไอพีก่อนจะขึ้นเครื่อง

เขาพักสายตาอยู่ประมาณสิบชั่วโมงก่อนเครื่องบินจะลงจอด

เมื่อเขาลืมตาขึ้นอีกครั้งเขาก็สัมผัสได้ถึงสายลมอันอบอุ่นและเงียบสงบของทะเลใต้

ตอนนี้เป็นเวลาราว ๆ เก้าโมงเช้า เครื่องบินกำลังจะลงจอดที่แบล็คเบิร์น ซิตี้

ผู้โดยสารบนเครื่องบินเริ่มเก็บข้าวของของตนเอง

ฮาร์วีย์ไม่ได้นำอะไรติดตัวไปด้วยมากนัก จากนั้นเขาก็อยากทำให้ตัวเองรู้สึกสดชื่นในห้องน้ำ

ท้ายที่สุดแล้วอย่างน้อย ๆ เขาก็อยากทำตัวเองให้ดูน่ามองเพื่อไปกับพบกับเคทีหลังจากนั้นพักใหญ่ ๆ

เมื่อฮาร์วีย์กลับมาที่ห้องโดยสารวีไอพี ชายคนหนึ่งที่มีกลิ่นฉุนก็เดินผ่านเขาไป ก่อนที่จะขยับมือไปรอบ ๆ กระเป๋าเดินทางของฮาร์วีย์โดยไม่ได้หันกลับมามอง

“หยุดก่อน”

ฮาร์วีย์รีบดึงคน ๆ นั้นกลับมาทันที

“เอาคืนมา!”

ชายคนนั้นว่องไวมากแต่ฮาร์วีย์ก็สามารถบอกได้ว่าเขาได้ฉกกระเป๋าสตางค์ออกไปจากกระเป๋าเดินทางของเขา

ในปัจจุบันนี้การชำระเงินผ่านมือถือเป็นที่นิยมมาก แต่ผู้คนในทะเลใต้ยังคงคุ้นเคยกับการชำระเงินด้วยเงินสดกันอยู่

นั่นคือเหตุผลที่ฮาร์วีย์นำเงินบางส่วนติดตัวไปด้วย

เขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีคนทำอะไรแบบนั้นก่อนเครื่องบินจะลงจอดด้วยซ้ำไป

“จะทำอะไรน่ะ?” ชายคนนั้นร้องถาม

“ฉันขอบอกแกอีกครั้งนะว่าเอากระเป๋าสตางค์ของฉันคืนมา" ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น

“ไอ้เวรเอ๊ย!

“ทำมผู้ยิ่งใหญ่จากทะเลใต้อย่างเราถึงต้องขโมยกระเป๋าเงินของแกด้วยล่ะ?!

“จะบอกอะไรให้นะ! เราทุกคนที่นี่เป็นคนซื่อสัตย์และชอบความยุติธรรม!

“ถ้ายังพูดจาแบบนี้อยู่ล่ะก็ แกจะต้องโดนกฏหมายเล่นงานแน่!

“ถึงแม้ว่าฉันจะเอากระเป๋าสตางค์บ้าบอกของแกไปก็ตาม...

“แกก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากถือว่ามันเป็นของขวัญในการต้อนรับฉัน! แกเข้าใจที่ฉันพูดไหม?!”

ชายผู้นั้นทำสีหน้าภาคภูมิใจราวกับเขาเป็นราชาแห่งโลกใบนี้

ฮาร์วีย์ถอนหายใจก่อนจะเหวี่ยงฝ่ามือเข้าไปที่หน้าของชายคนนั้น

เพียะ!