ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3892

ครึ่งชั่วโมงต่อมาฮาร์วีย์พร้อมกับคนอื่น ๆ ก็ไปยังห้องประชุมของตระกูลคอบบ์ที่อยู่ภายในวิลลว่าแห่งนั้น

สถานที่ทั้งหมดนี้ถูกสร้างขึ้นรอบ ๆ ภูเขาและแม่น้ำ อาคารทั้งหมดสร้างขึ้นในสไตล์วินเทจ

วัฒนธรรมแบบต่าง ๆ ถูกผสมผสานกันเป็นหนึ่งเดียวอย่างลงตัว การออกแบบอย่างไร้ที่ติสะท้อนให้เห็นถึงความใฝ่ฝันของผู้สร้างได้เป็นอย่างดี

น่าเสียดายที่ตระกูลคอบบ์ใกล้จะถึงกาลล่มสลายแล้ว

ห้องประชุมนี้กว้างประมาณสามพันสองร้อยฟุต มีเก้าอี้ราคาแพงตัวหนึ่งตั้งอยู่กลางห้องโถง

มีเก้าอี้ไม้วางเรียงกันเป็นแถวทั้งสองด้าน ช่างเป็นภาพที่ดูฟุ่มเฟือยอย่างมาก

ฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ ยืนนิ่งในขณะที่ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นจากทางด้านหลัง

มีผู้คนจำนวนหกคนปรากฎตัวขึ้นจากทางด้านหลังห้องโถง หลังจากนั้นครู่หนึ่งหญิงชราผมขาวก็เดินออกมา

เธอเป็นคนตัวเล็ก หลังโค้งงอเล็กน้อย และมีไม้เท้าอยู่ในมือ เธอดูค่อนข้างผอมแห้ง แต่สายตาของเธอดูเฉียบคมมาก

เธอมีสีหน้าเย็นชาในขณะจ้องมองฮาร์วีย์ เขาขมวดคิ้วทันทีด้วยความรู้สึกเหมือนโดนเข็มทิ่มแทงอยู่

ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่คือคุณย่าคอบบ์ ซึ่งเป็นภรรยาของดีนนั่นเอง

หลังจากนั้นก็มีคนอีกหลายสิบคนปรากฏตัวขึ้น

พวกเขาทั้งหมดยืนอยู่ตรงมุมห้องแล้วชะโงกมอง พอเห็นหน้าของฮาร์วีย์และเคทีแล้วก็แสดงสีหน้าดูถูกเหยียดหยามเป็นอย่างยิ่ง

ผู้หญิงสาวสวยสองสามคนแอบทำหน้ามุ่ย โดยคิดว่าเคทีไม่โง่ก็บ้าที่ไปคว้าคนอย่างฮาร์วีย์มาเป็นผู้ชายของเธอ

ตระกูลคอบบ์ไม่มีทางอนุญาตให้เคทีพาฮาร์วีย์มาเป็นลูกเขยที่อาศัยอยู่ในบ้านของพวกเขาแน่ พวกเขาเชื่อว่าฮาร์วีย์จะทำให้ความหรูหราฟุ้งเฟ้อของตระกูลดูด้อยค่าลงได้

“คุณย่าคอบบ์!”

อีเดน, วาเลรี่ และผู้อาวุโสทั้งหลายต่างก้าวไปข้างหน้าก่อนที่จะโค้งคำนับเธอด้วยความเคารพ

คุณย่าคอบบ์นั่งสบาย ๆ อยู่บนที่นั่งของเธอโดยไม่ได้สนใจคนอื่น ๆ เลย

จากนั้นเธอก็จิบชาที่มีคนเตรียมไว้ให้อย่างใจเย็น

หลังจากหลับตาลงครู่หนึ่ง เธอก็จ้องมองอย่างเย็นชาในขณะที่พูดว่า "ตระกูลคอบบ์เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงอย่างมาก เนื่องจากตระกูลของเราเป็นหนึ่งในตระกูลที่ยิ่งใหญ่แห่งทะเลใต้

“แต่เรามาไกลขนาดนี้ได้ยังไง?!

“ก็ด้วยการรวมตัวเป็นหนึ่งเดียว! เราทุกคนต่างก็ร่วมมือร่วมใจทำสิ่งนี้ด้วยกัน!

“แต่ดูพวกเธอแต่ละคนสิ!

“พวกเธอกำลังสร้างปัญหามากมายให้กับบ้านหลังใหญ่นี้! พวกเธออยากให้คนทั้งเมืองหัวเราะเยาะพวกเราหรือยังไง?”

คุณย่าคอบบ์กระแทกไม้เท้าลงกับพื้นอย่างฉุนเฉียว

ทุกคนตกใจมากเมื่อได้ยินเสียงกระแทกไม้เท้าดังลั่น

คุณยาคอบบ์รู้สึกพอใจกับปฏิกิริยาของพวกเขา เธอหรี่ตามองพร้อมกับกระแอมกระไอเล็กน้อย จากนั้นเธอก็พูดขึ้นมาว่า "พวกเธอจะต้องอธิบายเรื่องทุกอย่างให้ฉันฟัง!”

“เรื่องที่เกิดขึ้นเป็นอย่างนี้ค่ะคุณย่าคอบบ์!

“รองผู้นำสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ได้มาหาเราเมื่อเช้านี้"

“เขาบอกว่าคุณคอบบ์ทำร้ายกาเอลที่โรงพยาบาลแบล็คเบิร์น ซิตี้เพื่อผู้ชายคนหนึ่งเมื่อวานนี้ แถมยังทำให้องค์การของเขาต้องได้รับความอับอายขายหน้าด้วย

“ด้วยเหตุนี้เขาจึงเพิกถอนสิทธิ์ในการจัดหาสินค้าของตระกูลเรา และบีบบังคับให้เราชี้แจงในเรื่องการกระทำของเธอ

“ถ้าเราไม่ชี้แจงเขาก็จะยกเลิกโครงการความร่วมมือต่าง ๆ ทุกโครงการที่เรามีเลย!

“ธุรกิจของตระกูลเราอยู่ในช่วงตกต่ำค่ะคุณย่าคอบบ์ เราไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

“ถ้าเราสูญเสียโอกาสในการทำงานร่วมกับสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ล่ะก็ เราจะต้องเจอปัญหาใหญ่แน่!”

วาเลรี่อธิบายเรื่องราวทั้งหมดก่อนที่คนอื่นจะทันได้อ้าปากพูด