ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 4008

หลังจากนั้นไม่นานนักข่าว เหล่าคนดัง และคณะนักเต้นรำที่ต่างตกตะลึงก็มาที่ร้านของฮาร์วีย์

ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็เคยต่อต้านฮาร์วีย์กับเคทีมาก่อน ฉะนั้นการช่วยให้ทั้งสองคนมีอารมณ์ดีขึ้นก็น่าจะเป็นการแสดงความขอโทษได้แล้ว

ฮาร์วีย์ไม่สนใจที่จะตัดสินใครที่อยู่ตรงนั้น แต่เขากลับมอบเงินจำนวนมหาศาลให้กับทุกคน เพื่อเป็นการเฉลิมฉลอง คนพวกนี้คือตัวแทนของประชาชนโดยทั่วไป

ตระกูลคอบบ์รู้สึกแย่มากเมื่อเห็นภาพนั้น

พวกเขาถึงกับลังเล พวกเขากำลังพิจารณาที่จะเปลี่ยนข้างในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดนี้

อีเดนยืนโอนเอนไปมาอยู่ท่ามกลางฝูงชนพร้อมกับใบหน้าซีดเผือด

เขาจับมือของเอลเลนแน่นราวกับว่าเธอเป็นความหวังเดียวของเขา

แต่ยังไงก็ตามเอลเลนค่อย ๆ ดึงนิ้วของเขาออกทีละนิ้ว แล้วเดินโซซัดโซเซอย่างสิ้นหวังเข้าไปหาฮาร์วีย์

“ฉันรู้ว่าทำผิดไปแล้วฮาร์วีย์!” เธอร้องบอกด้วยใบหน้าซีดเผือด

เธอพยายามฝืนยิ้มอย่างสวยงาม แล้วพยายามคว้าแขนของฮาร์วีย์เอาไว้อย่างสิ้นหวัง

“กลับกันเถอะค่ะ...ดีไหม?

“เรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันใช่ไหมคะ?”

ฮาร์วีย์ก้าวถอยหลัง

“เวลาไม่สามารถย้อนกลับได้

“ความสัมพันธ์ของเราก็เช่นกัน"

เอลเลนตัวแข็งทื่อ แล้วเธอก็ปล่อยโฮออกมา

เธอรู้ดีว่าได้สูญเสียสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตไปแล้ว

บางครั้งการสูญเสียคน ๆ หนึ่งก็อาจหมายถึงการสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต

ในเวลานี้นี่เองที่โทรศัพท์ของฮาร์วีย์ดังขึ้น

เมื่อเขารับสายก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น

“อยู่ที่ไหนน่ะพี่เขย? ทำไมไม่มาหาเราที่โกลด์เด้น แซนด์ล่ะ?”

ซีนเธียร์เป็นคนโทรมานั่นเอง

ฮาร์วีย์รู้สึกหมดหนทางกับน้องสะใภ้หัวรั้นของเขา...

หลังจากคิดถึงเรื่องนี้อยู่ครู่หนึ่ง เขาก็เริ่มต่อสายวิดีโอคอล แล้วใบหน้าที่สวยงามของแมนดี้ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอโทรศัพท์

“มีอะไรเหรอคะ? คุณไม่ไปทะเลใต้หรอกเหรอ?”

แมนดี้กำลังทำความสะอาดสำนักงานที่ดูโอ่อ่าแห่งหนึ่ง

“คุณอยู่ที่โกลด์เด้น แซนด์แล้วเหรอ?”

ฮาร์วีย์หัวเราะเบา ๆ

“ผมจะไปถึงที่นั่นภายในสามวันนี้ มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณที่นั่นหรือเปล่า?”

แมนดี้ครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ก่อนจะถอนหายใจในขณะที่ลูบหัวตัวเอง

“ก็ไม่เชิง"

“อีกสามวันจะเป็นวันเกิดของซีนเธียร์ เธอรบเร้าเหล่าเพื่อน ๆ ของเธอในเรื่องนี้ด้วย อย่ามาร่วมงานวันเกิดของเธอช้าไปล่ะ เพราะยังไง ๆ คุณก็เป็นพี่เขยของเธอนะ!”