ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 4009

"มีอีกอย่างหนึ่งค่ะ แม่บอกว่าจะไปเที่ยวพักผ่อนสักสองสามวัน ฉันได้จัดการเรื่องทุกอย่างให้แม่แล้ว แม่น่าจะอารมณ์ดีขึ้นหลังจากนี้

“เพื่อเห็นแก่ฉัน...คุณช่วยพยายามอย่าทะเลาะกับแม่นะคะ"

“ก็ได้"

ฮาร์วีย์ส่งยิ้มอบอุ่นให้เธอ

“คุณลืมอะไรหรือเปล่า?”

แมนดี้ตัวแข็งทื่อ

“อะไรเหรอคะ?”

“อีกสามวันก็จะถึงวันครบรอบแต่งงานของเราแล้ว

“เราควรจะจดทะเบียนสมรสกันใหม่ดีไหมครับ?”

ใบหน้าของแมนดี้มีสีแดงจัดแล้ววางสายอย่างรวดเร็ว

…

เวลาบ่ายสามโมงที่ห้องผู้ป่วยวีไอพีของโรงพยาบาลประชาชนแห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้

คุณย่าคอบบ์ตื่นนอนมาได้สักพักแล้ว

เธอเอนกายลงบนเตียง สายตาของเธอดูเย็นชา ริ้วรอยบนใบหน้าของเธอดูเป็นร่องลึก ช่างเป็นภาพที่ดูแย่มาก

เธอจ้องมองไปข้างหน้าด้วยสายตาอันว่างเปล่าโดยไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำเดียว ไม่มีสัญญาณของความโกรธแค้นใด ๆ ด้วย

ผู้คนที่มารวมตัวอยู่ในห้องเดียวกันต่างมองหน้ากัน โดยหวังว่าคุณย่าคอบบ์จะคิดแผนการอะไรขึ้นมาได้...

แต่เธอยังคงนิ่งเงียบอยู่ตลอดเวลา

“เราควรจะทำยังไงกันดีคะคุณย่าคอบบ์?”

อีเดนไม่สามารถทนต่อบรรยากาศแบบนี้ได้อีกต่อไป

แต่ถึงกระนั้นเสียงกรีดร้องของอีเดนกับวาเลรี่ก็ไม่อาจทำให้ใคร ๆ หันมาสนใจได้ แม้แต่ผู้อาวุโสก็ยังทำสีหน้ามืดมนในขณะที่พวกเขายังคนนิ่งเงียบ

ท้ายที่สุดแล้วฮาร์วีย์ไม่ได้ร้องขอขาของพวกเขา

พวกเขาไม่ต้องการที่จะต่อกรกับเขาด้วย

พวกเขายังบ้าไม่พอที่จะทำเรื่องแบบนั้นได้

นอกจากนี้พวกเขาก็สามารถเดาได้ว่าตระกูลนี้ไม่ได้มีความหมายอะไรกับฮาร์วีย์เลย

เขาสามารถบดขยี้ตระกูลนี้ได้โดยไม่ต้องยกนิ้วขึ้นมาแม้แต่นิ้วเดียว!

คุณย่าคอบบ์เผยให้เห็นความอาฆาตแค้นในดวงตาเมื่อได้ยินชื่อของฮาร์วีย์ ในขณะที่เธอยังคงนิ่งเงียบอยู่นี้ มีเพียงความเกลียดชังอย่างมากมายเท่านั้น ที่เธอเผยออกมาให้เห็นทางแววตา

ในสายตาของเธอนั้นฮาร์วีย์คือคนที่ทำให้เธอต้องสูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง เขาเป็นคนบีบบังคับให้ตระกูลของเธอต้องจนมุมกับสถานการณ์ที่เลวร้าย!

ในขณะที่คุณย่าคอบบ์กำลังจะพูดอะไรออกมานั้น ประตูห้องผู้ป่วยก็ถูกเปิดออก แล้วสมาชิกของตระกูลสองสามคนก็รีบเดินเข้ามา