ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 4153

ฮาร์วีย์ส่งยิ้มจาง ๆ ให้เธอ

“ไม่เป็นไรหรอก ผมเป็นคนช่วยชีวิตเขาไว้ เขาจึงเป็นหนี้บุญคุณผม”

จากนั้นฮาร์วีย์ก็เปลี่ยนเรื่องพูดอย่างรวดเร็ว

“จริงสิ ทำไมตอนนี้เงินทุนในสาขาของคุณถึงมีปัญหาล่ะ?

“ทำไมคุณไม่บอกผมตั้งแต่แรก?”

โดยปกติแล้วฮาร์วีย์จะเข้าใจถึงสถานการณ์นี้เป็นอย่างดี

สาขาที่เก้าไม่มีปัญหาเรื่องเงินทุน...

แต่การขึ้นสู่อำนาจของแมนดี้นั้นได้สร้างความไม่พอใจให้กับเหล่าผู้อาวุโสของตระกูลฌอง พวกเขาได้ใช้อิทธิพลในการชักใยอยู่ในตระกูลอย่างเงียบ ๆ และโอนเงินทุนของสาขาที่เก้าออกไป

สาขานี้จึงได้รับความเดือดร้อนไม่น้อยหลังจากนั้น

แมนดี้พยายามอย่างมากในการแก้ไขปัญหาทุกอย่าง แต่ก็ยังไม่พบหนทางในการจัดการอะไร ๆ ได้

หลังจากที่เธอมาสะสางเรื่องยุ่ง ๆ ของตระกูลฌองในโกลด์เด้น แซนด์ สถานการณ์ที่เกิดขึ้นก็ยิ่งทวีความกดดันมากกว่าเดิมมาก

แมนดี้ได้ไปร่วมงานอีเว้นท์ต่าง ๆ ทั่วทั้งเมืองนี้ เธอถึงขนาดจ่ายดอกเบี้ยให้ธนาคารมากกว่าเดิมสองเท่า แต่ก็ยังไม่สามารถหาเงินจำนวนสามร้อยล้านดอลลาร์ได้ทันเวลา

นั่นคือที่มาของเรื่องยุ่ง ๆ นั้น

“บอกคุณเหรอ?”

แมนดี้มองเขาด้วยสายตาแปลก ๆ

“แล้วจะมีประโยชน์อะไรล่ะ?

“ฉันรู้ว่าคุณมีความสามารถ แต่ไม่มีคนธรรมดา ๆ คนไหนสามารถนำเงินจำนวนมากขนาดนั้นออกมาได้ในเวลาอันสั้นเช่นนี้หรอก

“ที่สำคัญกว่านั้นก็คือคุณจะไม่ได้อะไรจากการเข้าไปพัวพันกับตระกูลฌองเลย"

ยังมีเหตุผลอย่างอื่นอีกที่แมนดี้ไม่ได้พูดออกไป เนื่องจากเธอได้ทำข้อตกลงกับบุคคลที่มีตำแหน่งสูงในตระกูลฌอง...

ถ้าเธอขอเงินจากฮาร์วีย์ เธอก็จะทำผิดข้อตกลงนั้น

จิตใจของผู้คนในตระกูลนี้ก็ช่างยากแท้หยั่งถึงเหมือนกัน

ฮาร์วีย์บอกว่าเขาจะทำให้เธอกลายเป็นหัวหน้าใหญ่ของตระกูลนั้นทั้งหมด…

แต่เธอก็ไม่อยากให้เขาเข้าไปยุ่งเกี่ยวด้วย

เพราะท้ายที่สุดแล้วมันอันตรายเกินไป

หลังจากเห็นสีหน้าเคร่งขรึมของแมนดี้ ฮาร์วีย์ก็ถอนหายใจและไม่ได้หยิบบัตรสีดำของเขาออกมา

ความรู้สึกผ่อนคลายแล่นเข้ามาในใจเธอ แล้วเธอก็ยืดเหยียดร่างกายของเธอ

“ฉันเริ่มง่วงแล้ว...

“จริงสิ กาเบรียลจะเลี้ยงอาหารทุกคนในครอบครัวในวันพรุ่งนี้ เขาขอให้คุณไปร่วมงานด้วยเป็นการเฉพาะเลยนะ”

“อย่าไปไหนล่ะ"

“โอ้"

ฮาร์วีย์พยักหน้าก่อนจะวางเธอลงบนเตียง เขาลูบไล้หน้าผากของเธอแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้เธอ ก่อนจะเดินจากไปโดยไม่ให้โอกาสเธอได้โต้ตอบอะไร

เมื่อเห็นฮาร์วีย์เดินออกจากห้องไป...

แมนดี้ที่รู้สึกง่วงนอนก่อนหน้านี้นิดหน่อยก็ลืมตาขึ้น ในดวงตาของเธอมีความรู้สึกอับอายและโกรธเกรี้ยวแฝงอยู่

“ฮึ่ม! เจ้าทึ่มนั่น!

“เขากล้าดียังไง?!

“ฉันให้โอกาสเขาแล้ว! แต่เขาเป็นคนปล่อยโอกาสนั้นไปเอง...”

ฮาร์วียเกิดอาการโซเซทันทีที่เดินออกไปจากห้องนั้น ในขณะที่เขากำลังจะเดินกลับเข้าไปในห้อง ประตูก็ถูกปิดใส่หน้าเขา