ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 4152

ฮาร์วีย์ออกจากซานฟรานซิสโก คลับเฮ้าส์ตอนสามทุ่มหลังทานอาหารเสร็จแล้ว จากนั้นเขาก็มุ่งหน้ากลับไปที่วิลล่าของตระกูลซิมเมอร์

หลังจากทำงานมาตลอดทั้งวัน เขาก็ไม่อยากจะเจอหน้าลิเลียนแล้วมีปากเสียงกับเธออีก ดังนั้นเขาจึงกลับเข้าห้องอย่างเงียบเชียบที่สุด

แต่ก่อนที่เขาจะเปิดประตูห้องเข้าไปนั้น เขาก็ได้ยินเสียงกรี๊ดดังมาจากห้องแมนดี้

ด้วยความรู้สึกประหลาดใจเขาจึงผลักประตูเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นข้างใน

แล้วมีกลิ่นหอมสดชื่นลอยเข้าจมูกทันที

แมนดี้คงเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เธอมีผ้าเช็ดตัวสีขาวจั๊วะพันไว้รอบส่วนสำคัญบนร่างกายเท่านั้น เผยให้เห็นเรียวขาที่ดูเพรียวบาง ดวงตาของฮาร์วีย์กระตุกเมื่อเห็นภาพนั้น

เขาเคยเห็นผู้หญิงสวยมามากมาย และผู้หญิงแต่ละคนก็มีเอกลักษณ์ในแบบฉบับของตนเอง...

แต่แมนดี้ยังเป็นเพียงผู้เดียวที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นตูมตามได้

เขารู้สึกได้ว่าลมหายใจของเขาเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาในตอนนี้

เขาสงบสติอารมณ์อย่างรวดเร็ว แล้วรีบมองออกไปทางอื่น

“คุณกลับมาแล้ว"

แมนดี้ก้าวถอยหลังไปโดยสัญชาตญาณ แต่รู้สึกโล่งใจเมื่อรู้ว่าเป็นฮาร์วีย์นั่นเอง

“ผมได้ยินเสียงคุณกรีดร้องเมื่อกี้นี้ คุณเป็นอะไรหรือเปล่า?” ฮาร์วีย์ถามเบา ๆ

“ฉันไม่เป็นไรค่ะ แค่เดินสะดุดเท่านั้นเอง" แมนดี้ตอบ

“ให้ผมช่วยนะ"

แมนดี้ตัวแข็งทื่อ จากนั้นก็พยักหน้าพร้อมกับมีอาการหน้าแดง

แมนดี้นั่งลงบนเตียงแล้วเหยียดขาไปตรงหน้าฮาร์วีย์

ฮาร์วีย์คุกเข่าอยู่ตรงหน้าเธออย่างอาย ๆ ในขณะที่จับขาของเธอไว้

ขาของแมนดี้ช่างเรียบเนียนและนุ่มลื่นซึ่งทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง

'นี่เป็นแบบที่ใคร ๆ เรียกว่าผิวน้ำนมสินะ...'

ฮาร์วีย์เลื่อนมือไปตามเรียวขาของแมนดี้โดยสัญชาตญาณ

แมนดี้ขมวดคิ้ว