ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 4166

บรืน!

สิบห้านาทีต่อมาก็มีเฟอร์รารี่สีแดงคันหนึ่งเข้ามาจอดตรงหน้าวิลล่า

เมื่อกระจกรถเลื่อนลงมาก็เห็นใบหน้าอันงดงามของไคริ

แถมเธอยังใส่แว่นกันแดดด้วย เลยทำให้เธอดูทันสมัยและงามพริ้งเป็นพิเศษ

ไคริเหลือบมองฮาร์วีย์ก่อนจะส่งยิ้มให้จาง ๆ

“เชิญค่ะคุณยอร์ก"

ฮาร์วีย์ไม่มีโอกาสได้มองหน้าไคริอย่างใกล้ชิดมาก่อน...

แต่เมื่อได้มองภายใต้แสงแดดอันสดใส เขาบอกได้เลยว่าไครินั้นดูสวยราวกับภาพวาด แค่ความสวยดุจเทพธิดาเพียงอย่างเดียว ก็ทำให้ตึกรามบ้านช่องพังถล่มด้วยการมองเพียงแวบเดียวได้แล้ว

แมนดี้ก็มีหน้าตางดงามเช่นกัน แต่ไคริก็สวยไม่ได้ด้อยไปกว่าเธอเลย

ทั้งสองคนนี้เป็นดั่งดอกไม้ที่สวยงดงาม เธอทั้งคู่ต่างก็มีรูปลักษณ์ที่น่าดึงดูดในแบบฉบับของตัวเอง ซึ่งยากจะบอกได้ว่าใครสวยกว่าใคร

โดยทั่วไปแล้วไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็เลือกไม่ได้หรอกว่าอยากจะได้คนไหนมากกว่ากัน

พวกเขาทั้งหมดคงอยากได้ทั้งสองคนนั่นแหละ

ฮาร์วีย์สงบสติอารมณ์ตัวเองด้วยการหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนก้าวเข้าไปในรถ

ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปก็มีกลิ่นหอมภายในรถโชยเข้าจมูกทันที แล้วเมื่อมองเห็นขาอันเรียวเล็กของไคริเข้าไปอีก ฮาร์วีย์ก็อดที่จะรู้สึกวิงเวียนคล้ายจะเป็นลมไม่ได้ เขาใช้ความพยายามอย่างมากในการต่อต้านความรู้สึกที่ยากจะควบคุมในตอนนั้น

“คุณไม่ต้องบอกคุณซิมเมอร์ในเรื่องนี้เหรอคะ?”

ไคริอวดรอยยิ้มจาง ๆ ราวกับว่าเธออ่านใจของฮาร์วีย์ออก

ฮาร์วีย์รู้สึกพูดอะไรไม่ออกเลย

'คุณต้องการทำลายความสัมพันธ์ของเราหรือยังไง?!'

หลังจากเห็นดวงตาอันสดใสและเคร่งขรึมของฮาร์วีย์แล้ว...

ไคริก็รู้สึกแปลก ๆ นิดหน่อย

เธอรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงสวย

ไม่เพียงแต่เจ้าชายและนายน้อยในโกลด์เด้น แซนด์เท่านั้น แม้แต่เจ้าชายและนายน้อยจากโวลซิ่งก็โหยหาในตัวเธอด้วย...

บอกได้เลยว่าฮาร์วีย์เป็นผู้ชายที่พิเศษจริง ๆ ที่สามารถสงบสติอารมณ์ในสถานการณ์แบบนี้ได้

ผู้ชายคนนั้นไม่ค่อยสูงเท่าไหร่แถมยังผอมด้วย เขาดูเหมือนเขาจะอยู่ในภาวะขาดน้ำอย่างสิ้นเชิง

ที่สำคัญกว่านั้นก็คือหน้าผากของเขาดูคล้ำมาก เห็นได้ชัดว่ามีพลังชั่วร้ายอาศัยอยู่ในตัวเขา

ฮาร์วีย์ตัวแข็งทื่อ

เขาจำได้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นคนเดียวกับที่เคยประสบอุบัติเหตุรถชนกันก่อนหน้านี้

แต่ถึงกระนั้นเขาก็ดูอ่อนแอกว่าที่เคยเห็นตอนนั้นมาก

เขาแอบถอนหายใจ

'โลกช่างกลมจริง ๆ'

“ช่วงนี้หนูยุ่งมากเลยค่ะลุง! หนูอยากมาหาลุงบ่อย ๆ แต่ก็ไม่มีเวลาเลย!

“แต่ยังไงก็ตามหนูก็ยังจำได้ว่าลุงกำลังพบกับความลำบากในเรื่องอะไรอยู่ค่ะ

“หนูก็เลยไปเชิญผู้เชี่ยวชาญมาช่วยดูลุงให้น่ะค่ะ! แล้วดูซิว่าเขาจะช่วยแก้ไขในเรื่องนี้ให้ได้ไหม!”

แน่นอนว่าทั้งสองคนนี้ต่างก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน ไม่อย่างนั้นไคริคงไม่พูดอะไรออกไปตรง ๆ แบบนั้นหรอก