ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 44

แมนดี้ดูอึดอัดเพราะเธอไม่รู้ว่าจะตอบกลับอย่างไร แต่แองเจิลมองเควินด้วยความสับสน

เควินยิ้มและพูดว่า “แองเจิล เธอไม่รู้เหรอว่าลูกเขยคนนี้วันนี้เขามาที่นี่เพื่อจะซื้อรถ เขามอง ปอร์เช่ พานาเมร่า ทำไมคุณไม่ช่วยเขาเลือกสีล่ะ”

แองเจิลถอนหายใจและพูดว่า “ลืมมันไปซะเถอะ ไม่มีรถสีเขียวสำหรับยี่ห้อปอร์เช่นี้หรอก มันจึงเป็นเรื่องยากที่จะเลือกให้เขา”

หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้นเธอก็มองไปที่ฮาร์วี่ย์ จากนั้นเธอก็พูดว่า “ไง ขี้แพ้! นายไม่เห็นเหรอว่าแมนดี้คบกับลูกพี่ลูกน้องของฉันอยู่? หากนายรู้ตัวเองก็หลีกทางให้พวกเขาซะ! นายไม่รู้เหรอว่านายช่างเป็นสิ่งไม่น่ามองเลยสำหรับที่นี่?”

เควินก็หัวเราะออกมาเช่นกันเมื่อได้ยินเช่นนั้น ในขณะเดียวกันเขาก็เหลือบมองไปที่ฮาร์วี่ย์ ‘ผู้ชายคนนี้ช่างมีชีวิตที่น่าสมเพช ฉันได้ยินมาว่าเขาช่วยทำความสะอาดรองเท้าของลูกพี่ลูกน้องของฉันด้วย ช่างเป็นความอัปยศอย่างยิ่งสำหรับผู้ชาย!

สีหน้าของฮาร์วี่ย์บ่งบอกถึงความไม่พอใจ เขารู้ว่าแองเจิลมีวาจาที่รุนแรง แต่มันไม่เคยเกิดขึ้นกับเขาเลยที่เธอจะทำตัวชั่วร้ายและเลวทราม

ฮาร์วี่ย์กำลังจะโกรธ แต่แมนดี้ก็ดึงแองเจิลออกไปยืนข้าง ๆ และพูดอะไรบางอย่างกับเธอเบา ๆ “แองเจิล ขอร้องเถอะนะ อย่าทำตัวเป็นแม่สื่อและสร้างความวุ่นวายที่นี่ได้ไหม มันไม่มีอะไรระหว่างลูกพี่ลูกน้องของเธอกับฉัน ฉันเธอรู้ไหมทำไมฉันถึงมาที่นี่วันนี้? แล้วฉันก็ยังไม่พร้อมที่จะหย่ากับเขาในตอนนี้ด้วย”

เมื่อเธอพูดประโยคสุดท้ายนั้นเธอก็รู้สึกละลายมากและน้ำเสียงของเธอก็นุ่มนวลลงอย่างไม่น่าเชื่อ

แองเจิลเกิดอาการตกใจ จากนั้นเธอก็ยื่นมือออกไปแตะหน้าผากของแมนดี้ และพูดด้วยความสับสนว่า “เธอก็ไม่มีไข้ ทำไมเธอถึงพูดเรื่องไร้สาระแบบนี้?”

เมื่อนึกถึงมัน แองเจิลก็เบนสายตาไปมอง เธอจ้องไปที่ฮาร์วี่ย์และพูดอย่างดูถูกว่า “ฮาร์วี่ย์ นายคิดว่าคนอื่นจะเชื่อฟังนายงั้นเหรอ แม้ว่านายสามารถยืมเงินนั้นมาได้? นายจะขู่แมนดี้ไม่ให้หย่ากับนายได้อย่างไร?”

"ฉันจะบอกอะไรนายนะ เงินจำนวนเล็กน้อยนั้นไม่ได้มีความหมายอะไรเลย แล้วนายก็ได้ดูดเลือดของตระกูลซิมเมอร์มาคลอดสามปีที่ผ่านมา มันเป็นสิ่งที่นายสมควรทำแล้วที่จะให้เงินกับพวกเขา หากนายมีศักดิ์ศรีพอในฐานะผู้ชาย นายควรหย่ากับแมนดี้ อย่ามาขัดขวางเพื่อให้เธอได้มีความสุข!”

ฮาร์วี่ย์จ้องมองไปที่แองเจิลอย่างเย็นชา “คุณเป็นแค่เด็ก คุณมีสิทธิ์ที่เข้ามายุ่งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างผมกับภรรยา? คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร?”

"นาย!" มันเกินความคาดหมายของแองเจิลที่เห็นฮาร์วี่ย์ตอบโต้เธอเพราะปกติแล้วเขาจะทำตัวเหมือนคนขี้ขลาด “นานเป็นผู้ชาย แต่สะกดรอยตามภรรยาของตัวเอง นายมันไร้ยางอายอะไรขนาดนี้!”

ฮาร์วี่ย์ตอบกลับอย่างเย็นชา “ใครบอกว่าผมสะกดรอยตามเธอ? ผมมาซื้อรถ”

แองเจิลส่งเสียงหัวเราะเยาะ จากนั้นเธอก็พูดว่า “ใช่ นายจ่ายมันได้แน่นอน ไม่เพียงแต่นายสามารถซื้อรถได้ แต่นสยยังสามารถซื้อรถปอร์เช่ได้อีกด้วย!”

หลังจากนั้นแองเจิลก็เดินไปหาแมนดี้และพูดว่า“ แมนดี้บอกความจริงกับฉันมาเถอะ ไอ้ขี้แพ้นี่สะกดรอยตามเธอมาเจอลูกพี่ลูกน้องของฉันใช่ไหม? เขาข่มขู่ขอค่าเลี้ยงดูจากเธอหรือเปล่า? ถ้าเป็นแบบนั้นเธอไม่ควรจ่ายเงินให้เขาสักบาท!”

ฮาร์วี่ย์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ พวกเขาแทบลิ้นพันกัน แองเจิลมีจินตนาการที่สูงเหลือเกิน เธอสามารถคิดเรื่องแบบนั้นได้ เธอจะทำอะไรในอนาคตงั้นเหรอ? หรือเธออยากไปถ่ายละครทีวีหรือ?

ในตอนนี้แมนดี้แทบจะทนมองไม่ไหวแล้ว เธอพูดอย่างเหลืออดว่า “แองเจิลได้โปรดเถอะอย่าพูดเรื่องไร้สาระอีกต่อไปเลย…เป็นเรื่องจริงที่เราบังเอิญเจอเขาที่นี่…เขาไม่ได้ขอเงินจากฉัน”

“ทำไมฉันไม่สามารถประณามเขาได้? อย่าบอกนะว่าเธอต้องการปกป้องไอ้ขี้แพ้คนนี้! แมนดี้อย่ารู้สึกดีไปกับสิ่งที่เขาทำมาก่อนในตอนนี้เขายอมเป็นประกันแทนเธอ ฉันบอกอะไรให้นะ มันไม่มีค่าอะไรเลย!"

“ชายคนนี้ไม่เพียงแต่ทำให้ชีวิตวัยรุ่นของเธอเสียเวลาไปสูญเปล่ามาตลอดสามปีที่ผ่านมาหนอกนะ แต่เขายังทำให้ตระกูลซิมเมอร์สต้องอับอายมาตลอดสามปีด้วยเช่นกัน ทำไมเธอถึงอยากมีเขามายุ่งวุ่นวายในชีวิต เธอไม่จำเป็นต้องสนใจเขาเลย และเธอก็ควรจะหย่ากับเขานานแล้ว!”

“นอกจากนี้มิสเตอร์ยอร์ก ถ้านายยังเป็นผู้ชายพอละก็ อย่าผูกมัดแมนดี้และหนุดทำร้ายเธอมากไปกว่านี้เลย ฉันไม่เห็นว่าคุณเป็นสุภาพบุรุษเลย” จากนั้นเธอก็หัวเราะเยาะ