ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 460

ด้านในร้านอาหารของโรงแรม

ท่าทีของแมนดี้ ซิมเมอร์มีความเยือกเย็นในตอนนี้ สีหน้าของคนอื่น ๆ ดูแปลก ๆ เช่นกัน

เห็นได้ชัดว่า แมนดี้เพิ่งได้ประกาศกับทั้งตระกูลว่าจะเข้าร่วมงานเลี้ยงต้อนรับของเจ้าชายยอร์กในวันพรุ่งนี้ด้วย

ในขณะเดียวกัน ทุกสายตามองไปที่ฮาร์วีย์ ยอร์กในตอนท้ายขณะที่เขาเดินเข้ามา

“มานี่สิ ทุกคน มาเดาว่าชายคนนี้ได้บัตรเชิญมาจากไหนกัน? เขาขโมยหรือฉกมากันแน่นะ?”

“หรือเขาจะซื้อมันมากันนะ?”

เบรนท์ ซิลวาหัวเราะเมื่อเขาได้ยินคำพูดนั้น “ฉันพนันว่านายไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับมัน แม้ว่านายจะซื้อบัตรเชิญแบบนี้ได้ คนส่วนใหญ่ไม่มีทางซื้อมันมา...”

“แม้ว่ามันจะมีทาง ราคาต่อหนึ่งบัตรสูงกว่าสี่แสนหกหมื่นดอลลาร์ ถ้าเขาต้องการซื้อห้าบัตรให้ครอบครัวของเขา เงินขั้นต่ำที่เขาต้องจ่ายจะเป็นสองล้านห้าแสนดอลลาร์!”

“พวกเขามีเงินมากขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“พวกเขาควรจะมี ใช่ไหม? เพชรบนนิ้วของแมนดี้ค่อนข้างมีค่าเลย ใช่ไหม?”

“อย่างไรก็ตาม ถ้าของพวกนี้ถูกขายในทันที ผมกลัวว่าราคามันจะตกลงมากเลยนะ”

“มันน่าเสียดายมากนะ ต้องมาขายแหวนเพื่อให้ตัวเองดูแกร่ง!”

ทุกคนในตระกูลซิมเมอร์กำลังมองพวกเขาราวกับว่าพวกเขากำลังมองคนโง่อยู่

“เกิดอะไรขึ้นที่นี่เหรอ? ทุกคนรู้ชัดว่าใครจนและคนไหนรวย”

แมนดี้ไม่สนใจเรื่องการเงินของตระกูลซิมเมอร์อีกต่อไป โครงการศูนย์การค้าในนิอัมมี่ถูกรับช่วงต่อโดยคนอื่นไปแล้วในตอนนี้

ในสถานการณ์นี้ เงินอะไรที่ครอบครัวของแมนดี้จะมีได้?

แม้ว่าพวกเขาจะมี จำนวนแค่ไม่กี่แสนดอลลาร์แทบจะไม่พอ

พวกเขาใช้เงินทั้งหมดไปกับบัตรเชิญงั้นเหรอ?

พวกเขาจะมีชีวิตรอดต่อไปได้อย่างไร?

บริกรเริ่มเสิร์ฟอาหารภายใต้สายตาของทุกคนที่ซึ่งเต็มไปด้วยความดูถูก

“ฉันเห็นที่โต๊ะพวกเขา ผักสีเขียว และเต้าหู้ ดูน่าสงสารไปหน่อยนะ เอางี้สิ บอกกับในครัวให้เพิ่มขนมปังสักหน่อยไหม? แซ็ค ซิมเมอร์กล่าวอย่างเป็นกุศล

เบรนท์อุทานว่า “ประธานซิมเมอร์ ผมคิดว่าตระกูลซิมเมอร์ไม่ได้แล้งน้ำใจสักหน่อย เพราะงั้น ให้เมนูที่ง่ายที่สุดกับพวกเขาเถอะ ที่ประกอบไปด้วยสี่จานและซุปถ้วยหนึ่ง มันคงน่าเสียดายแย่ถ้าพวกเขาหิวโหยจนตาย!”

ลิเลียน เยทส์มองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยความรังเกียจ หล่อนจึงพูดว่า “พูดก็พูดเถอะ ถ้าเจ้าขยะนี่มีเศษเสี้ยวของมโนธรรม มันคงหย่ากับแมนดี้ไปนานแล้ว!”

“มันรู้ว่าแมนดี้เป็นคนใจอ่อนและอยากที่จะเกาะหล่อนในชาตินี้”

“เห้อ...” ไซม่อนถอนหายใจและดูช่วยไม่ได้

ซินเทียยังคงเงียบ สายตาของเธอเต็มไปด้วยการผลักไสเมื่อหล่อนมองไปที่ฮาร์วีย์ราวกับหล่อนกำลังมองแมลงตัวหนึ่งอยู่

ในสายตาของหล่อน ฮาร์วีย์ไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว

ครอบครัวของไซม่อนได้พบกับเรื่องน่าขายหน้ามากมายในวันนี้

ที่สำคัญที่สุด ปู่ไม่พูดอะไรเพื่อปล่อยพวกเขาไปเลย พวกเขาไม่กล้าที่จะออกไป

พวกเขาคงทำได้อยู่ต่อเพื่ออดทนกับความอัปยศที่นี่

ในขณะเดียวกัน เบรนท์เดินเข้ามาพร้อมแก้วไวน์และคนกลุ่มใหญ่กลุ่มหนึ่งที่ต้องการประจบเขาก็ตามมา

เบรนท์ไม่สนใจฮาร์วีย์และเดินไปตรงหน้าของแมนดี้ หลังจากนั้นเขาพูดอย่างช้า ๆ ว่า “แมนดี้ ผมตกหลุมรักคุณในตอนที่ผมเห็นเธอครั้งแรก ผมอยากมีชีวิตแต่งงานที่สวยงามกับคุณ แต่มันน่าเสียดาย...”