ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 47

"ไฟฟ้า ... จักรยานไฟฟ้างั้นเหรอ?" เควินพูดออกมาโดยไม่รู้ตัว หางตาของเขากระตุกและลางสังหรณ์ที่ไม่ดีเกิดขึ้นในใจของเขา

“ใช่ค่ะ จักรยานไฟฟ้า ตอนแรกฉันจะไปส่งเขาที่นั่น แต่เขาปฏิเสธ” อีวอนน์บอกกล่าวออกไป “เมื่อคุณได้พบกับมิสเตอร์ยอร์กแล้ว โปรดสุภาพด้วยนะคะ คราวนี้ฉันได้พูดสิ่งดี ๆ มากมายเพื่อคุณ ก็เหลือแต่เพียงเขาเท่านั้นที่จะเป็นคนพิจารณาการลงทุนในเมืองยานยนต์ของคุณ ถ้าคุณพลาดฉันก็ช่วยคุณไม่ได้”

อีวอนน์วางสายโทรศัพท์หลังจากพูดจบ เธอยังคงยุ่งอยู่กับการจัดเรียงเอกสาร

เสียงบี๊บแจ้งเตือนก็ดังมาจากโทรศัพท์มือถือ อย่างไรก็ตามเควินก็รู้สึกเสียงหึ่งมันตีวนอยู่ในหัว

มิสเตอร์ยอร์คขี่จักรยานไฟฟ้า...

โธ่เอ๊ย! เป็นไปได้ไหมว่าจะเป็นเขา?

เควินกลัวมากจนเขาจะฉี่ราดเมื่อความคิดนี้เข้ามาในใจเขา วินาทีต่อมาเขารีบวิ่งไปที่ล็อบบี้และดึงหัวหน้าพนักงานขายที่ต้อนรับฮาร์วี่ย์เมื่อกี้นี้ เขาถามอย่างจริงจังว่า “ไป ไม่ว่าคุณจะใช้วิธีอะไรก็ตามไปถามมิสเตอร์ยอร์กกลับมาที่นี่!” หัวหน้าพนักงานขายตัวเกิดความสับสน "มิสเตอร์ควินน์ คุณกำลังพูดถึงผู้ชายที่เกาะผู้หญิงกินคนนั้นหรือ?”

“คุณกำลังพูดถึงอะไร? มันไม่ใช่ธุระของคุณ! อย่าพูดเรื่องไร้สาระรีบไปรับเขามาเดี๋ยวนี้!” เควินจ้องมองเธอและดุว่า “ไร้ประโยชน์จริง ๆ รีบพาเขามาที่นี่ ถ้าคุณทำไม่ได้คุณถูกไล่ออก!”

“พวกคุณลืมสิ่งที่คุณเห็นเมื่อกี้ไปเลยดีกว่า จะไม่มีใครได้รับอนุญาตให้พูดเรื่องไร้สาระนั่น มิฉะนั้นผมจะไล่คุณออก!” เควินดูกังวลหลังจากพูดมันจบ ถ้าฮาร์วี่ย์เป็นท่านประธานคนใหม่ของ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ แล้วเมื่อกี้ที่เขากระทำลงไป เขาต้องการที่จะวิธีที่เขาปฏิบัติกับเขาในตอนนี้และเขาก็อยากจะติดตามภรรยาของเขา ...

เหงื่อเย็นไหลออกมาบนหลังของเขาทันทีที่เขานึกถึงเรื่องนี้

‘เกิดอะไรขึ้นกับคนรวยพวกนี้กัน?! คุณแค่โอ้อวดความร่ำรวยให้สมฐานะแค่นั้นเองไม่ได้หรือ? ทำไมคุณถึงพยายามเจียมเนื้อเจียมตัว?! '

ในตอนนี้เควินเต็มไปด้วยความเสียใจจนถึงจุดที่เขาอยากจะใช้ค้อนทุบตัวเองให้ตาย

ในขณะเดียวกันหัวหน้าพนักงานขายตัวน้อยก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก แม้ว่าเธอจะบูดบึ้ง แต่เธอก็ยังคงวิ่งออกจากห้องโถงจัดแสดงอย่างรวดเร็ว

***

ไม่กี่นาทีต่อมาหัวหน้าพนักงานขายก็พบฮาร์วีย์ที่กำลังชาร์จจักรยานไฟฟ้าของเขา

“คุณผู้ชาย คุณควินน์เชิญคุณกลับไปค่ะ!” หัวหน้าพนักงานขายถอนหายใจและพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เข้าใจหลังจากที่เห็นสิ่งตรงหน้า

เธอไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ มิสเตอร์ควินน์จึงขอให้ลูกเขยคนนี้กลับไป