ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 48

“อีวอนน์ รบกวนส่งหนังสือแจ้งลงไป ยุติโครงการเมืองยานยนต์ที่มีการหารือกันเมื่อเช้า” ฮาร์วี่ย์ ยอร์ก พูดออกไปและไม่แม้แต่จะมองเควิน ควินน์ เลยสักนิด

"รับทราบค่ะ!" อีวอนน์ตอบรับดูแสนธรรมดา

หลังจากวางโทรศัพท์เครื่องเก่าลงบนโต๊ะแล้ว ฮาร์วี่ย์ก็มองไปที่เควินที่ตอนนี้เกือบจะคุกเข่าอยู่ที่พื้น แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “มิสเตอร์ควินน์ คุณก้มหัวให้ผมทำไม? ก้มก็แค่เป็นขยะที่ไม่มีค่า ผมไม่สามารถจ่ายมันได้หรอก”

เควินไม่กล้ายืนตัวตั้งตรง เขาทำได้เพียงหัวเราะเบา ๆ "มิสเตอร์ยอร์ก คุณกำลังพูดถึงอะไร? เมื่อกี้คุณไม่ได้เป็นคนพูดเหรอ? ว่าถ้าผมต้องขอร้องให้คุณกลับมา ผมต้องคุกเข่าและเรียกคุณว่าพ่อ…”

“ไม่ต้องทำอย่างนั้นหรอก ผมไม่โชคร้ายขนาดที่จะมีลูกชายอย่างคุณ” ฮาร์วี่ย์โบกมือส่ายไปมา

"ใช่ ๆ ผมไม่คู่ควร ก่อนหน้านี้ผมช่างโง่เขลา แต่ผมรู้ว่ามิสเตอร์ยอร์กเป็นคนใจกว้างมากพอ ได้โปรดเมตตาเถอะนะครับ” ใบหน้าของเควินแข็งทื่อไร้สีสัน

ฮาร์วี่ย์ไม่แยแสสิ่งตรงหน้า เขากำลังพลิกเปิดดูนิตยสารบนโต๊ะ

เควินกัดฟันกรอดเมื่อเห็นท่าทีของฮาร์วี่ย์เช่นนั้น เขาแระจบประแจงฮาร์วี่ย์ จากนั้นเขาก็พูดอย่างจริงจังว่า “ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วยเถอะครับ มิสเตอร์ยอร์ก!”

มีเพียงเควินเท่านั้นที่รู้ว่าสถานการณ์ด้านการเงินของเมืองยานยนต์แห่งนี้ดีว่าแย่แค่ไหน หากไม่มีความช่วยเหลือจากภายนอกที่แข็งแกร่งในการอัดฉีดเงินทุนเขาจะต้องดิ้นรนเพื่อรักษามันเอาไว้ หากเป็นเช่นนั้นบริษัทคงจะต้องปิดตัวลง เขาคงไม่เหลืออะไร

นอกจากนี้เมื่อกี้เขายังได้ยินว่า ก่อนหน้านี้มิสเตอร์ยอร์กที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขาได้มีการพิจารณาการลงทุนในเมืองยานยนต์ แต่ตอนนี้นั้น แต่ด้วยท่าทางของเขา...

เมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้ เขาไม่กล้าแม้แต่จะทำตัวเกลียดชังใด ๆ ต่อฮาร์วี่ย์ แต่เขากล้าที่จะแสดงความเสียใจและมีความหวาดหวั่นออกมาเท่านั้น

ในที่สุดฮาร์วี่ย์ก็วางนิตยสารในมือลงและยิ้มออกมาเมื่อมองดูภาพตรงหน้า “มิสเตอร์ควินน์ ผมไม่สามารถตอบรับการแสดงความเคารพของคุณได้จริง ๆ คุณยืนขึ้นเถอะ ไม่อย่างนั้นพนักงานของคุณอาจจะคิดไปไกลหากพวกเขาเห็นสิ่งที่คุณกำลังทำอยู่”

“ใช่ ๆ !" เควินลุกขึ้นอย่างสำรวมและมายืนข้างฮาร์วี่ย์ทำตัวเสมือนเป็นผู้ปรนนิบัติดูแล