ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 471

ณ ลานซิลเวอร์นิมบัส

ในห้องวีไอพีชั้นสอง

ร่างเป็นเงาดำยืนอยู่ข้างหลังเธอ เธอที่กำลังจ้องไปที่ชายที่อยู่ด้านล่างที่อยู่ท่ามกลางฝูงชน ดวงตาที่สวยงามของเธอฉายแววความสุข

ไม่ไกลจากเธอ ชายคนหนึ่งยืนเล่นหมากรุกยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ

เขาเองก็เช่นกันมองไปยังชายที่ดูนิ่งเฉยเมยที่ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน แววตาของเขาดูซับซ้อน

สักพักเขาก็พูดขึ้นมา

“ควีนนี่ นั่นใช่พี่ใหญ่ของเธอใช่ไหม ไม่เข้าไปทักทายเขาหน่อยเหรอ?”

“เธอทุ่มเททั้งกายและใจสำหรับงานเลี้ยงครั้งนี้ไม่ใช่เหรอ”

เมื่อเขาพูดจบเขาก็จ้องมองเธอ

ควินตัน ยอร์ก เขาได้รับการยอมรับจากตระกูลยอร์ก เป็นหนึ่งในนายน้อยแห่งยอร์ก

ผู้หญิงตรงหน้าเขาคือควีนนี่ ยอร์ก

การแสดงออกของควีนนี่ยังคงปกติ แต่คำพูดของควินตันแฝงด้วยความหมายลึกซึ่งกว่านั้น เขาพูดราวกับว่าเขากำลังล้อเลียนและทดสอบเธอในเวลาเดียวกัน

เธอทำเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด และเพ่งมองไปที่ห้องโถงใหญ่ต่อไป

“สามปีแล้ว แม้ว่าเขาจะดูด้อยอำนาจลงมาก แต่ความเย่อหยิ่งของเขายังคงอยู่ น่าเสียดายที่คนทั่ว ๆ ไปมองไม่เห็นค่าในตัวเขา และยังปฏิบัติต่อเขาเหมือนขยะโสโครก ช่างน่าขำสิ้นดี”

ควินตันพูดอย่างใจเย็นว่า “ไม่ใช่ว่าเขาปลอมตัวอยู่เหรอ ถ้าเขาไม่ได้มาเป็นลูกเขยกาฝากในตระกูลเล็ก ๆ เมื่อสามปีที่แล้ว และเราเติบโตอย่างหยิ่งจองหอง เขาคงไม่มีสิทธิ์มาอยู่ที่นี่ในวันนี้แน่นอน”

“พี่คิดว่าจะกำจัดเขาได้จริง ๆ ถ้าได้ลองทำอะไรเมื่อสามปีก่อนงั้นเหรอ?”

ควีนนี่หันไปถามควินตันพร้อมรอยยิ้มจาง ๆ

“ผู้ชายคนนี้คาดเดาไม่ได้เลย แม้ว่าเราจะรวมพลังกันมากแค่ไหน พวกเราสี่คนก็จะจัดการเขาได้งั้นเหรอ”

“ถ้าเธอไม่มั่นใจ ฉันเองก็…”

ควินตันขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนที่สงบสติอารมณ์ลง

“ไม่ว่าเธอจะบอกว่าเขาเป็นคนพิเศษแค่ไหน เขาจะกล้าประกาศให้โลกรู้หรือว่าเขาคือเจ้าชายยอร์ก? เขาคงจะไม่…”

“ไม่ใช่ว่าเขาไม่กล้า แต่เขาไม่จำเป็นต้องทำ” ควีนนี่ตอบอย่างใจเย็น “นั่นเพราะความเย่อหยิ่งของเขา เขาจะไม่ประกาศมันให้โลกรู้จนกว่าเขาจะเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่ถูกแย่งชิงไปจากเขากลับคืนมาได้เสียก่อนต่างหาก”

ทว่าการต่อต้านคน ๆ นั้น… ควินตันกอาจเป็นหนึ่งในนายน้อยแห่งยอร์ก แต่เขากล้าคิดทดสอบชายคนนั้นเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้น

ไอ้ขยะโสโครกลูกเขยกาฝากนั้นเคยเป็นสิ่งที่ควินตันกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิต

ควีนนี่จ้องไปที่เงาราง ๆ ของควินตัน แววตาของเธอเปลี่ยนไป

สายตาของเธอดูเย็นชาน่ากลัว

เพียงแค่ชั่วครู่เท่านั้น สีหน้าของควีนนี่ที่เย็นยะเยือกกลายเป็นสีแดงราวกับดอกกุหลาบ

เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อเรียกสติคืนกลับมา

หลังจากนั้นเธอก็หันหลังเดินจากไปเช่นกัน

คืนนี้เป็นงานเลี้ยงเพื่อชายคนนั้น และยังเป็นจุดเริ่มต้นของสงครามอีกด้วย

การนองเลือดเพื่ออำนาจเงินและการต่อสู้เพื่ออำนาจในตระกูล… เรื่องพวกนี้มันช่างน่ากลัวกว่าสงครามอื่น ๆ ที่ไร้ซึ่งขอบเขต

ในห้องโถงใหญ่บริเวณลานบ้าน ผู้เฒ่าของตระกูลคลาวน์ยกยิ้ม

“มิสซาเวียร์ ผมขอถามได้ไหมว่าเจ้าชายแห่งยอร์กจะมาถึงเมื่อไหร่?”