ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 470

ท่าทีของไซม่อน ซิมเมอร์เปลี่ยนไป เขาพูดเสริมอย่างเงียบ ๆ “บางทีฉันควรจะหาใครนำของขวัญมาที่นี่ ยังพอมีเวลา”

ลิเลียน เยทส์ขมวดคิ้วทันที

“ถ้าเราเพิ่งจะเริ่มตอนนี้ เจ้าชายยอร์กจะไม่คิดว่าเราสนใจเขามากพอไหม?”

สีหน้าของไซม่อน ซิมเมอร์มืดมนมากกว่าเดิม นั่นดูป็นความเป็นไปได้สูงแล้ว

พวกเขาได้แค่อดทน มันเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะคิดแผน

แมนดี้ ซิมเมอร์ยืนขึ้น

“พ่อคะ แม่คะ อยู่นี่ก่อนนะ หนูจะไปเตรียมของขวัญให้ ถ้าไม่ใช่ของถูกเกินไป เราคงไม่เป็นไร”

ไซม่อน ซิมเมอร์และลิเลียน เยตส์พยักหน้าตอบ ในตอนนี้ สิ่งเดียวที่พวกเขาทำคือควักเงินก้อนใหญ่เพื่อหาของขวัญ

ฮาร์วีย์ ยอร์กดึงแขนของแมนดี้และพูดว่า “ที่รัก ผมไม่คิดว่าเราจำเป็นต้องทำนะ เจ้าชายยอร์กได้เห็นและมีประสบการณ์กับทุก ๆ อย่างที่หรูหราในโลกนี้ เขาไม่สนใจของขวัญหรอก”

“แม้ว่าเขาจะไม่ มันก็ไม่สำคัญ” แมนดี้ ซิมเมอร์กล่าว “เราควรทำในส่วนของเราและแสดงมารยาท”

ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้ม

“บางที เขาอาจรู้สึกระมัดระวังมากกว่า ถ้าเราทำเรื่องน่าละอาย เขาอาจะสนใจเราก็ได้”

“และอย่าลืมว่า เราไม่มีคำเชิญ ถ้าคุณไปข้างนอกตอนนี้ คุณจะกลับเข้ามาทีหลังได้อย่างไร?”

แมนดี้ขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอเชื่อสิ่งฮาร์วีย์เพิ่งจะพูดได้อย่างไร?

อย่างไรก็ตาม เธอสงสัยว่าเธอคงมีเวลาเตรียมของขวัญ

มันคงไม่สร้างปัญหามากเท่าไหร่ถ้าเธอจะออกไปและกลับเข้ามาไม่ได้งั้นเหรอ?

“คุณเห็นนั่นไหม? ใครบางคนมางานเลี้ยงมือเปล่า!”

“เกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวนั้น? มารยาทขั้นพื้นฐานของพวกเขาอยู่ที่ไหน?”

“พวกเขาคิดว่าเจ้าชายยอร์กเป็นใครกัน? ข่าวลือเล่าว่าเป็นชายที่มีคอนเนคชั่นมากเท่าที่แวดวงทางสังคมระดับสูงสุดในประเทศเอชมี! พวกเขากล้าดียังไงที่ไม่เตรียมอะไรมาพบชายคนนี้เลย?!”

“คนเหล่านี้ดูไม่คุ้นเลย พวกเขาดูไม่เหมือนคนจากบัควู๊ดเลย เกินอะไรขึ้นที่นี่?”

“บางที พวกเขาอาจจะซื้อบัตรเชิญเพื่อแค่เข้ามาที่นี่”

“พวกเขาคิดจริง ๆ หรือว่าพวกเขาจะเป็นเหมือนกับเราแค่เพราะได้เข้ามาที่นี่?”

“อย่าพูดแบบนั้นสิ! คนบ้านนอกจำนวนหนึ่งพยายามกลมกลืนในแวดวงทางสังคมของบัควู๊ด แล้วเกิดอะไรขึ้นล่ะ? พวกมันทุกคนก็ถูกปัดออกไปไงล่ะ”

“ฉันสงสัยจังว่าครอบครัวนี้จะไปได้กี่น้ำ...”

“พวกบ้านนอกนี่คิดว่าพวกมันจะเต้นรำในบัควู้ดได้เมื่อพวกมันประความสำเร็จแค่เล็กน้อยในระดับเทศบาลจังหวัด พวกมันคงคิดไม่ถึงว่ามันจะยากแค่ไหนที่อยู่ที่นี่!”