ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 481

สีหน้าของฌอน และแซ็คเปลี่ยนเป็นเขียวคล้ำ

พวกเขาหมดสิ้นแล้วทุกอย่าง พวกเขามาด้วยความทะเยอทะยานสูงมาก

แล้วพวกเขาควรจะต้องตอบสนองอย่างไรออกไปเมื่อได้รับข่าวว่าตระกูลของเขากำลังเข้าสู่กระบวนการล้มละลาย?

ในตอนนั้นเองพนักงานคนนั้นคิดอะไรบางอย่างและยิ้มออกมา

“คุณคงมาจากบริษัทของซิมเมอร์ในนิอัมมี่ ผมต้องขอโทษด้วยที่ล่วงเกิน คุณนายแมนดี้ ซิมเมอร์ อยู่ที่นี่ด้วยหรือเปล่า?”

“ฮะ?”

สองพ่อลูกถึงกับงงในคำถามนี้ ทำไมถึงถามถึงแมนดี้?

แซ็คครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วจึงพูดออกไปอย่างระมัดระวังว่า “บอส ผมชื่อแซ็ค ซิมเมอร์ เป็นรองประธานเจ้าหน้าที่บริหารบริษัทของตระกูลซิมเมอร์”

“แมนดี้เคยเป็นผู้จัดการฝ่ายการเงินของตระกูลซิมเมอร์มาก่อน แต่เธอได้ทำผิดพลาดร้ายแรงและถูกไล่ออกไปแล้ว”

“ทำไมถามถึงเธอล่ะ?”

พนักงานคนนั้นดูโล่งใจเมื่อได้ยินแบบนั้น

“เยี่ยม! เนื่องจากเธอถูกไล่ออกไปแล้ว เรื่องนี้ก็คงจะง่ายกว่าเดิม”

แววตาของสองพ่อลูกเป็นประกาย พวกเขาคงกำลังจะได้เห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์แล้วใช่ไหม?

“เนื่องจากคุณนายซิมเมอร์ไม่ได้ทำงานให้กับบริษัทนี้อีกต่อไป โปรดเตรียมรับมือกับกระบวนการล้มละลายในวันพรุ่งนี้ ผมจะมอบหมายให้คนอื่นดำเนินการ”

ฌอนและแซ็คยิ่งตกใจ

“บอส… นี่… นี่มัน…”

แซ็คเริ่มสั่นจนทรงตัวไม่อยู่

“คุณหมายถึงอะไร?”

“คุณนายซิมเมอร์และมิสอีวอนน์ เลขาของเจ้าชายยอร์กเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน เธอสั่งให้ผมระมัดระวังเป็นพิเศษในการดำเนินการเรื่องที่เกี่ยวข้องกับคุณนายซิมเมอร์”

“ตอนนี้คุณนายซิมเมอร์ไม่ได้ทำงานกับบริษัทของคุณอีกต่อไปแล้ว งั้นก็คงจะไม่เป็นไร โปรดเตรียมทำตามขั้นตอนเพื่อให้เรียบร้อยและดำเนินการให้เสร็จสิ้นโดยเร็ว”

พนักงานผู้รับผิดชอบคนนั้นกำลังพยายามอดทนอย่างยิ่งที่จะอธิบายสถานการณ์ให้พวกเขาฟังในเวลานี้

พูดง่าย ๆ ว่า ถ้าไม่มีแมนดี้ บริษัทอาจล้มละลายได้

ถ้าแมนดี้ยังทำงานให้กับบริษัท ก็อาจจะยังพอมีช่องทางให้เจรจากันได้

จะให้กล่าวตรง ๆ ก็คือ การที่จะรักษาบริษัทของซิมเมอร์ให้ยังคงอยู่ได้นั้นเกิดจากการให้เกียรติของอีวอนน์

“ผม ฌอน ซิมเมอร์ เป็นลุงของเธอ ผมเป็นตัวแทนของตระกูลซิมเมอร์ เราขอโอกาสได้ไหม?”

แซ็คพยักหน้าซ้ำ ๆ

“ใช่ แมนดี้เป็นลูกพี่ลูกน้องของผม เรามาที่นี่เพื่อผลประโยชน์ของเธอเช่นกัน”

เฟี่ยว!

ผู้รับผิดชอบขว้างบัตรเครดิตในมือลงบนพื้นอย่างโกรธจัด และพูดอย่างเย็นชาว่า “ไสหัวออกไปซะ! ออกไปเดี๋ยวนี้!”

“และขอเตือนไว้ก่อน!”

“วันพรุ่งนี้คุณนำเอกสารการล้มละลายของคุณมาที่นี่ตอนสิบโมงเช้า!”

“หรือจะให้คุณนายซิมเมอร์มาที่นี่พรุ่งนี้ตอนสิบโมงเช้า!”

“ถ้าคุณไม่มาและผิดนัด ผมจะถือว่ามันเป็นการผิดสัญญาของพวกซิมเมอร์ และหุ้นที่คุณเป็นเจ้าของก็จะเหมือนกระดาษเปล่าหนึ่งแผ่นแค่นั้น!”

“เดี๋ยวนี๋เลย! ออกไปให้สายตาของผมซะ!”

“ถ้ายังไม่ไป ผมจะเรียก รปภ.!”