ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 5

“ครับท่าน ผมจะรีบรายงานให้ท่านประธานทราบทันที ท่าน…"

“อย่าพยายามต่อรองกับฉัน ไม่งั้นฉันจะทำลาย ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ให้พินาศทั้งหมด!”

ก่อนที่ปลายสายจะได้พูดอะไร ฮาร์วี่ย์ก็ตัดสายไปทันที

...

ในอาณาเขตคฤหาสน์โกลด์โคสต์ คฤหาสน์ทุกหลังของที่นี่ได้รับการออกแบบโดยนักออกแบบที่มีชื่อเสียงระดับโลก โดยเฉพาะประเภทของกระเบื้องเซรามิกจนถึงประเภทของต้นไม้ พวกเขาได้คัดสรรมันมาอย่างดี มันไม่ใช่ว่าใครก็สามารถที่จะซื้อได้แม้ว่าพวกเขาจะร่ำรวยมากแค่ไหนก็ตาม

ในขณะนั้น ฮาร์วี่ย์กำลังนั่งสบายๆ บนโซฟาที่ระเบียง ตรงข้ามเขาคือ โยนาธาน ยอร์ก ผู้บริหารคนปัจจุบันของธุรกิจทั้งหมดในเครือของตระกูลยอร์ก เขามีศักดิ์เป็นลุงของฮาร์วี่ย์และก็เป็นเขาเองที่ให้คนขับรถของเขาไปรับฮาร์วี่ย์มายังคฤหาสน์แห่งนี้

เมื่อมองไปที่ฮาร์วี่ย์ที่ทำตัวสบายๆ โยนาธานยิ้มและพูดว่า “ฮาร์ฟ นี่เราไม่ได้เจอกันมาหลายปีเลยสินะ นายดูหล่อและกำยำมากกว่าเมื่อก่อนอีกนะ…”

“คุณลุง เราไม่ต้องพูดจาอ้อมค้อม วกไปวนมาหรอกครับ เข้าประเด็นกันเลยเถอะ บอกผมมาเถอะครับว่าจะให้ผมช่วยอะไร คุณลุงต้องการให้ผมเข้ามาจัดการปัญหาทั้งหมดงั้นหรอครับ?” ฮาร์วี่ย์ถามอย่างใจเย็นและเขาก็ไม่แม้แต่จะมองไปที่โยนาธานด้วยซ้ำ

โยนาธานหัวเราะเยาะหยัน “ฮาร์ฟ นายนี่ยังคงเป็นคนตรงไปตรงมาเสมอเลยนะ ถ้าอย่างนั้นฉันจะไม่พูดอ้อมค้อมนะ…” ในขณะนั้นโยนาธานดูเหมือนทำอะไรไม่ถูก เขาเป็นคนที่มีอิทธิพลและมีอำนาจมากคนหนึ่งในเมืองนิอัมมี่ เขาสามารถสร้างผลกระทบที่ยิ่งใหญ่ให้กับคนทั้งเมืองได้เพียงแค่ลงมือทำ แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องถ่อมตัวและยอมจำนนต่อหน้าฮาร์วี่ย์ เพราะเขามีสิ่งที่จะต้องร้องขอ

“ครอบครัวของเราลงทุนตามกระแสและนำเงินไปลงทุนในตลาดหุ้นซื้อขายน้ำมันดิบล่วงหน้า ด้วยเหตุนี้แหละ เราจึงขาดทุนมหาศาล ตอนนี้เงินทุนของครอบครัวเรา…”

“เข้าประเด็นเลยเถอะ! คุณลุงต้องการเท่าไหร่”

“มันไม่มากหรอก ก็แค่ประมาณพันล้านดอลลาร์…”

‘บัดซบ!’ ตาของฮาร์วี่ย์กระตุกสั่นเล็กน้อย 'พันล้านดอลลาร์งั้นหรอ? ทำไมคุณลุงไม่ไปปล้นธนาคารซะเลยล่ะ'

“เอาล่ะครับท่านประธานยอร์ก ผมมีธุระอื่นต้องไปจัดการ ผมขอตัวก่อนนะครับ…” ฮาร์วี่ย์ลุกขึ้นยืนทันทีและกำลังจะออกไป

“ฮาร์ฟ!” โยนาธานค่อนข้างเป็นกังวล เขาพูดออกมาทันทีว่า “เราจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนนี้ ถ้าเราไม่มีเงินทุนก้อนนี้ เราจะไม่สามารถดำเนินธุรกิจต่อไปได้และธุรกิจเราก็จะเจ๊ง นอกจากนี้ถ้านายต้องการอะไร ฉันยอมทำทุกอย่างที่นายต้องการ!”

ฮาร์วี่ย์มองลึกเข้าไปในดวงตาของโยนาธานและพูดอย่างหมดหนทางว่า “ผมเห็นความจริงใจของคุณลุงนะครับ แต่ปัญหาคือผมจะไปเอาจำนวนมากขนาดนั้นมาจากไหน”

“ฮาร์ฟ นายอยากเห็นครอบครัวของเราพังพินาศจริงๆหรอ? นายมีเงินกว่าล้านล้านดอลลาร์ในบัญชีต่างประเทศของนาย นายสามารถช่วยเรานะฮาร์ฟ แค่เพียงนายให้เงินเล็กน้อยนั่นกับเรา!” โยนาธานรู้สึกประหม่ามากจนดวงตาของเขาแดงก่ำ “นายอย่าลืมสิ ว่านายมาจากไหน!”

ในตอนแรกฮาร์วี่ย์ก็ยิ้มออกมา แต่เมื่อได้ยินเช่นนั้นสีหน้าของเขาก็สลดลง “คุณลุงครับ แต่จากสิ่งที่ผมจำได้ ในช่วงเวลานั้นทุกๆคนต่างก็เชื่อว่าผมไม่สมควรที่จะเป็นทายาทของตระกูลยอร์ก”

“ตระกูลของเรามีมากกว่าร้อยคน ไม่มีใครสักคนที่จะไถ่ถาม มีแต่คอยประณามกันอย่างรุนแรงครั้งหนึ่งผมเคยเป็นคนที่ทำผลกำไรให้ครอบครัวอย่างมหาศาล แต่ผมกลับถูกไล่ออกมาเหมือนตัวปัญหา แต่มาตอนนี้คุณลุงกำลังขอให้ผมจดจำว่าผมมาจากไหนนั้นหรอครับ คุณลุงไม่คิดว่ามันจะดูตลกไปหน่อยเหรอครับ?

“ทำไมคุณลุงไม่ลองคิดดูว่าผมทำงานหนักแค่ไหนเพื่อหาเงินมาจุนเจือครอบครัวในช่วงตลอดหลายปีที่ผ่านมา? คุณลุงมีความสุขกับเงินและผลกำไรที่ผมหามาได้ แต่สุดท้ายกลับปฏิเสธผม”

“ผมกลายเป็นลูกเขยที่ไร้ค่าของครอบครัวอื่นในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา ผมใช้ชีวิตที่น่าสมเพชนั่น คุณลุงไม่แม้จะมาเยี่ยมหรือยื่นมือเข้ามาให้ความช่วยเหลือผมเลย”

“ถ้าคุณลุงไม่ได้อยู่ในวิกฤตครั้งใหญ่นี้ คุณลุงยังจำทายาทคนก่อนได้ไหมครับ” ฮาร์วี่ย์พูดทุกคำอย่างหมดจด

ดวงตาของโยนาธานกระตุกเล็กน้อย เขาพูดทันทีว่า “ฮาร์ฟ พวกเราผิดไปแล้ว ให้เราได้ทำอะไรเพื่อเป็นการขอโทษนายเถอะนะ ฉันอยากให้นายยกโทษให้กับเรา... แต่ตอนนี้เราต้องการให้นายช่วยแก้ไขวิกฤตนี้ก่อน ฉันสามารถตัดสินใจอะไรก็ได้ทันทีที่นี่ นับจากนี้เป็นต้นไปนายคือ ซีอีโอของยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์!”