ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 526

ในตอนนั้นเองพวกนักเลงตัวแข็งทื่อเพราะท่าทางของชายผู้นั้น

ลูกพี่ฮาร์ทเกิดอารมณ์โกรธทันทีและพูดว่า “ไป! ไปลากตัวผู้ชายคนนั้นออกมา!”

“กล้าทำตัวอวดดีต่อหน้าบราเทอร์แชด คิดว่าตัวเองเป็นใคร?!”

ตามคำสั่งของลูกพี่ฮาร์ท พวกนักเลงที่กำลังจะจับต้นขาของซีนเธียร์เดินไปหาฮาร์วีย์ ทำตัวกร่างเอียงหัวไปมาและเอื้อมมือเข้าไปหาฮาร์วีย์ด้วยความตั้งใจที่จะดึงเขาออกมา

ฮาร์วีย์ จ้องมองกลับมาด้วยแววตาเยือกเย็น เอื้อมมือออกไปเพื่อคว้าข้อมือของพวกนักเลงนั้นไว้

แคร็ก!

ฮาร์วีย์บิดข้อมือของนักเลงคนนั้นทันที

“อ๊าาาา.....”

เสียงร้องอันแสนเจ็บปวดดังก้องไปทั่วทั้งห้อง

ภาพที่เห็นทำให้ทุกคนตกใจ

โดยเฉพาะเมื่อพวกเขาเห็นฝ่ามือของนักเลงคนนั้นบิดเบี้ยว เหงื่อเย็นไหลหยดลงบนใบหน้าของทุกคน

‘ชายคนนี้มีพละกำลังแข็งแกร่งมากขนาดไหนกัน?’

ซีนเธียร์ก็ตกตะลึงกับภาพที่เห็นนี้เหมือนกัน

เธอรู้ว่าฮาร์วีย์มีฉายาว่าคนบ้าของตระกูลซิมเมอร์ เขาชอบคว้าสิ่งของและเขวี้ยงมันใส่แซ็คโดยไม่มีเหตุผล จนถึงขั้นเลือดตกยางออกกันเลยทีเดียว

เธอไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะสู้คนได้ดีขนาดนี้เพียงแค่ยื่นมือออกไปคว้ามือนักเลงพวกนั้น

“แกกล้าแตะต้องลูกน้องของฉันงั้นเหรอ? ฉันจะสับร่างแกออกเป็นชิ้น ๆ!”

ลูกพี่ฮาร์ทส่งเสียงคำรามดังลั่น เตรียมที่จะเข้าต่อสู้

โควีย์เดินไปข้างหน้าและยกมือขึ้น

“ไม่ต้องรีบร้อน เรายังไม่ได้เห็นหน้ามันเลยว่ามันเป็นใคร ดูสิว่ามันเป็นใคร”

นับตั้งแต่โควีย์อยู่ภายใต้ไทสัน เขาก็มักจะระมัดระวังตัวมากขึ้นในระหว่างจัดการธุระต่าง ๆ ของเขา เขากลัวจริง ๆ ว่าจะไปล้ำเส้นคนใหญ่ใหญ่คนโดของบัควู้ดโดยไม่ได้ตั้งใจ

ในขณะนั้น พวกนักเลงก็เดินไปหาฮาร์วีย์ทีละก้าว ๆ

แต่ฮาร์วีย์ยังคงนั่งไขว่ห้างไม่ขยับไปไหน

“เปิดไฟ!” โควีย์สั่ง

ไม่นานไฟในห้องก็สว่างขึ้น มองเห็นทุกอย่างได้ขึ้นทันที

ฮาร์วีย์นั่งอยู่บนโซฟา เขาดูไม่สะทกสะท้าน สีหน้าหน้าของเขาดูปกติ

เมื่อเห็นว่าชายคนนั้นยังเด็กและดูไม่คุ้นหน้า ลูกพี่ฮาร์ทก็เริ่มคำรามใส่ชายคนนั้นอย่างโกรธจัด

“แกคิดว่าแกเป็นใคร?! กล้านั่งประจันหน้าบราเทอร์แชดได้ยังไง?! อยากตายงั้นเหรอ?!”

‘เขาแย่แล้ว!’

“นายดูค่อนข้างทะเยอทะยาน…” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น

โควีย์ได้เพียงแค่ยิ้มแหย ๆ หลังจากได้ยินสิ่งที่ฮาร์วีย์พูด

ควรจะรู้สึกดีไหมที่ได้ยิน “คำชม” จากชายคนนี้?

ถ้าโควีย์มีทางเลือก เขาภาวนาว่าจะไม่มีทางก้าวเท้าเข้ามาในห้องนี้แน่นอน

แม้ในช่วงเวลาที่ ไทสัน วูดส์ หัวหน้าของเขาเข้าพบกับชายคนนี้ เขาก็ทำได้เพียงแสดงความเคารพต่อชายคนนี้เท่านั้น

โควีย์จินตนาการได้เลยว่าชายคนนี้อยู่ในสถานะใด

เขาไม่ได้มีความหมายอะไรเลยสำหรับชายตรงหน้า!

เวลาชีวิตของเขาคงกำลังจะจบลงเพราะเขา!

ลูกพี่ฮาร์ทรู้สึกสับสนเมื่อเห็นโควีย์ทำตัวแปลก ๆ

“บราเทอร์แชด เกิดอะไรขึ้นกับขาของพี่? อยากให้ผมช่วยไหม…”

โควีย์จับที่หัวของลูกพี่ฮาร์ทนั่น แล้วกระแทกมันลงบนพื้นเย็นอย่างโกรธจัด

“คุกเข่า!”

“ทุกคนคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้!”