ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 530

“เราไม่สามารถพูดเรื่องนี้ในที่สาธารณะได้”

ว่ากันตามจริง รถตู้คันนี้ขับนิ่มมาก

ไม่นาน รถตู้คันนี้ก็มาถึงบริเวณบ้านเช่าของตระกูลซิมเมอร์ แต่ทันทีที่รถตู้กำลังจะเข้าไป ฮาร์วีย์ก็หยุดรถ

เด็กหนุ่มที่ขับรถตู้มาส่งที่นี่ไม่ได้ไปไหน เขารับกุญแจด้วยความเคารพและขับรถตู้ออกไป

เมื่อกลับถึงบ้าน ไซม่อนกับลิเลียนนั่งรอมาระยะหนึ่งแล้ว

เมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์เป็นคนที่พาซีนเธียร์กลับมา ท่าทีของพวกเขาดูแย่ลงในทันใด ลิเลียนพูดออกมาอย่างไม่ให้เกียรติ “ซีนเธียร์ อย่าไปใกล้ชิดผู้ชายคนนี้มากเกินไป! มันเปล่าประโยชน์!”

ไซม่อนขมวดคิ้ว

“แมนดี้ พ่อบอกให้ไปรับซีนเธียร์ไม่ใช่เหรอ? ลูกปล่อยให้ไอ้ขยะนี่ไปแทนลูกได้ยังไง?”

นับตั้งแต่แมนดี้เป็นประธานของซิลเวอร์นิมบัส เอ็นเทอร์ไพรส์ ทั้งตระกูลก็ดูถูกฮาร์วีย์มากขึ้น

พวกเขารู้สึกว่าฮาร์วีย์กำลังฉุดแมนดี้ พวกเขามั่นใจว่าฮาร์วีย์ไม่เหมาะสมกับเธอ

แมนดี้ขมวดคิ้วและพูดว่า “แม่คะ พ่อคะ บริษัทเพิ่งจัดตั้งขึ้น หนูไม่มีเวลา เลยขอให้ฮาร์วีย์ไปแทน

“แต่ทำไมนายใช้เวลานานมากในการพาซีนเธียร์กลับมา? ฉันไม่ได้ให้เงินนายไปยี่สิบดอลลาร์เป็นค่าแท็กซี่เหรอ?”

ประโยคนี้พุ่งตรงไปที่ฮาร์วีย์

ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น “ครูเลิกเรียนช้า ผมเลยต้องรอนั่งรอ”

ซีนเธียร์พยักหน้ารัว ๆ

“หนูหาคนช่วยสอนการบ้าน คุณครูเลยสอนพิเศษให้ค่ะ!”

หลังจากได้ยินแบบนั้น ไซม่อนและลิเลียนก็ไม่พูดอะไร

ลิเลียนยิ้มออกมา

“ซียเธียร์ ลูกคุ้นเคยกับที่นี่แล้วใช่ไหม? เข้ากับเพื่อนร่วมชั้นได้หรือเปล่า?”

ซีนเธียร์มองไปที่ฮาร์วีย์ และพูดว่า “ใช่ค่ะ! หนูมีความสุขมาก! วันนี้หนูได้พบกับชายหนุ่มรูปหล่อด้วยนะคะ หนูมีความสุขมากกว่าที่ฉันคิดไว้ซะอีก!”

ลิเลียนรู้สึกกังวล