ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 573

“อ่า ผู้ชายคนนี้ช่างโชคดี เขาทำให้นายใหญ่แซนเดอร์จำเขาได้!”

“นายใหญ่แซนเดอร์ คุณเดาถูก ผู้ชายไร้ยางคนนั้นมาที่นี่ด้วย!”

แกรี่หันไปมองทางฮาร์วีย์ และรวบรวมสติพูดออกไปว่า “นายไม่แม้แต่จะทักทายนายใหญ่แซนเดอร์หน่อยเหรอ? ฮาร์วีย์ นายกำลังไม่ให้เกียรติเขาอยู่หรือเปล่า?”

คอลิน แซนเดอร์ยิ้มจาง ๆ

“ไม่ ไม่ ไม่… ฉันไม่คู่ควรได้รับเกียรตินั้น!

“ก่อนหน้านี้ฮาร์วีย์เป็นตำนานในมหาวิทยาลัยของเรา แม้แต่พ่อของผมยังจำเขาได้ และบอกให้ผมเรียนรู้จากเขา…”

“เรียนรู้ที่จะเป็นลูกเขยเกาะผู้หญฺงกินงั้นเหรอ? น่าอายสิ้นดี”

“ฮ่าฮ่าฮ่า…”

ทุกคนหัวเราะออกมาหลังจากได้ยินแบบนั้น

บางคนจ้องไปที่ฮาร์วีย์อย่างโกรธจัดและพูดว่า “ฮาร์วีย์ ทำไมนายถึงยังยืนอยู่ตรงนั้น? นายไม่ได้ยินหรือไงว่านายใหญ่แซนเดอร์จำนายได้?”

“เร็วเข้า รีบเข้ามาขัดรองเท้าให้ท่านสิ! นายใหญ่แซนเดอร์อาจจะแบ่งปันอาการให้นายก็ไดนะ!”

“ใช่! หรือนายอยากที่จะเป็นผู้ชายลับ ๆ ของผู้หญิงไปตลอดชีวิตหรือไง? นายยังเป็นผู้ชายอีกไหม?”

“...”

ทุกคนต่างพากันพูดเข้าข้างกันราวกับว่าพวกเขาห่วงใยความเป็นอยู่ของฮาร์วีย์จริง ๆ แต่พวกเขาก็แค่พยายามหลอกล่อเขาเท่านั้น

แต่ฮาร์วีย์ยังคงไม่สะทกสะท้าน เขายังคงนั่งจิบชาอยู่ตรงนั้น

ในทางกลับกัน ทาร่าและเกวนยืนขึ้นข้าง ๆ เขา

สถานะของคอลินนั้นโดดเด่น พวกเขาไม่กล้าที่จะดูหมิ่นเขา

ทาร่าถึงกับเตะสะกิดขาฮาร์วีย์

เธอรู้ว่าฮาร์วีย์รวยและใช้ชีวิตอย่างนักเลง

แต่เขากำลังเผชิญหน้ากับ คอลิน แซนเดอร์!

“ฮาร์วีย์ ทำไมนายถึงยังนั่งอยู่อีกล่ะ? รีบลุกขึ้นยืนสิ!”

แต่ปัญหาคือ ถ้าคอลินโกรธจัด ทุกคนอาจถูกลากลงไปเกี่ยวข้องด้วย

ในขณะนั้นเอง สาวสวยข้าง ๆ คอลินเอ่ยพูด

“คอลิน ผู้ชายคนนี้ค่อนข้างมีอีโก้สูง เขาไม่แม้แต่จะสบตาคุณด้วยซ้ำ!”

คอลินแสดงความไม่พอใจผ่านสายตาของเขา

หลายปีมาแล้วที่ไม่มีใครกล้าไม่ให้ความเคารพเขา

ไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน แม้ว่าจะเป็นตระกูลระดับเฟิร์สคลาสในบัควู้ด ใครจะกล้าไม่เคารพเขาบ้าง?

แม้แต่ตระกูลยอร์ก ซึ่งเป็นตระกูลอันดับต้น ๆ ของเซาท์ไลท์ แม้แต่ ควินตัน ยอร์ก หนึ่งในสี่นายใหญ่แห่งตระกูลยอร์ก ก็ยังต้องเรียกเขาอย่างให้เกียรติในฐานะบราเทอร์แซนเดอร์

‘ไอ้ตัวโสโครกที่อยู่ตรงหน้าฉันไม่มีค่ามีความสำคัญอะไรเลย!’

‘กล้าดียังไงที่ทำตัวหยิ่งต่อหน้าฉัน?!’

คอลินเดินไปหาฮาร์วีย์และพูดอย่างเย็นชาโดยไม่ต้องคิดเลยสักนิดว่า “ไอ้โสโครก ยืนขึ้น แกไม่ควรนั่งตรงนี้!”