ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 602

พวกเขาสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนถึงกล้ามเนื้อที่มีสัดส่วนที่ดี จนสามารถเรียกได้ว่ามันคือสิ่งที่สมบูรณ์แบบบนร่างกายของเขา

ในขณะเดียวกัน บนร่างกายของเขาเผยให้เห็นรอยแผล ที่ลักษณะคล้ายรูปกากบาทที่เป็นรอยบาง ๆ บนตัวของเขา บนร่างกายของเขามีอย่างน้อยร้อยกว่าแผลที่สามารถมองเห็นได้

แต่ยิ่งรอยแผลเป็นมีลักษณะที่บางเท่าไหร่ มันก็ยิ่งแสดงว่ารอยแผลเป็นที่ปรากฎมีมานานแล้ว แม้กระทั่งรอยแผลเป็นบางอันยังถูกสร้างขึ้นมาเมื่อหลายปีก่อน

รอยแผลเป็นพวกนี้มีขึ้นมาด้วยเหตุผลของมัน รอยแผลเป็นพวกนี้ดูเหมือนว่าเกิดจากการฝึกฝนทางกายภาพบางอย่างที่คนธรรมดา ๆ บางคนก็ไม่สามารถเข้าใจมันได้

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นทหารรับจ้าง แต่มันก็น่ายกย่องที่จะมีรอยแผลเป็นแบบนี้อย่างน้อยสิบอัน

แต่บนร่างกายของฮาร์วีย์มีรอบแผลเป็นบาง ๆ พวกนี้อย่างน้อยร้อยแผล เหลือเชื่อเลยจริง ๆ

ในขณะเดียวกัน จอร์จ ซาเบลเห็นว่าการ์ดที่ตนจ้างมาด้วยราคาที่สูงกำลังสั่นด้วยความหวาดกลัว เขาตริตรองพร้อมกับขมวดคิ้วของเขาและพูด “พวกแกทำอะไรอยู่? กลัวเหรอ?”

“พวกแกกลัวลูกเขยที่เกาะเมียกินอยู่อย่างนั้นเหรอ?”

“ทุกวันนี้ฉันเลี้ยงพวกแกไม่ดีเหรอ?!”

“ใครก็ตามที่จัดการมันได้ ฉันมีรางวัลเงินหนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์ให้!”

ท่ามกลางสิ่งที่จอร์จพูด ทำให้มีบางคนรู้สึกบ้าดีเดือดขึ้นมาในทันที การ์ดหนึ่งในนั้นรีบวิ่งตรงไปข้างหน้าทันที

ปัง!

การเคลื่อนไหวของฮาร์วีย์รวดเร็วดั่งสายฟ้า หมัดของเขาต่อยลงไปที่อกข้างขวาของการ์ดด้วยเสียงดัง

พวกการ์ดต่างตกตะลึงอย่างเหนือความคาดหมาย ร่างกายของเขาลอยออกไป พุ่งชนเข้ากับกำแพงที่อยู่ห่างออกไปสามสิบฟุต ร่างกายของการ์ดกระตุกไม่หยุด และเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะลุกยืนขึ้นได้

“มวยหย่งชุน”

ใบหน้าของจอร์จมืดสนิทราวกับกลางคืน เขาเป็นคนที่มีประสบการณ์ เพียงแค่เขามองครั้งเดียวเขาก็สามารถบอกได้ว่าสิ่งนี้คืออะไร

ไม่มีใครที่สามาระจะมีพละกำลังขั้นนี้ได้โดยที่ไม่ผ่านการฝึกฝนมาเป็นปี ๆ

“ตอนนี้แหละทุกคน!”

ทุกคนต่างรู้ว่าพวกเขากำลังเผชิญหน้ากับศัตรูที่น่าเกรงขาม พวกเขาต่างรีบพุ่งไปข้างหน้าทันที

“โอ๊ยยย”

“ฮึกก”

เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังก้องไปทั่วทั้งพื้นที่ และหลังจากเหตุการณ์นั้น พวกการ์ดต่างนั่งกองพิงกำแพง พวกเขาทุกคนลงไปกองหมดแรงอยู่บนพื้น

จอร์จทรุดลงในทันที ในตอนนั้น ท่าทางที่สูงส่งและยิ่งใหญ่ของเขาได้ถูกโยนออกไปนอกหน้าต่าง ร่างกายของเขาสั่นเทาพร้อมกับพูดขึ้นมา “คุณชายยอร์ก… ผมตาบอดจริง ๆ ที่แท้คุณก็คือ…”

“มันเกี่ยวกับผมเหรอว่าคุณจะรู้หรือไม่? เรามาคุยธุรกิจกันดีกว่า” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น

จาร์จรีบตอบกลับในทันที “ผมจะมอบภาพวิดีโอให้กับคุณ พร้อมกับข้อมูลทุกอย่างที่ผมมี”

“ผมบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าผมจะซื้อมันด้วยราคาหนึ่งดอลลาร์? ผมดูเหมือนคนที่ขู่เข็ญเพื่อการแลกเปลี่ยนอย่างนั้นเหรอ?” ฮาร์วีย์ถาม

“ไม่แน่นอน เป็นผมเองที่ถามเรื่องราคา” จอร์จพูดในขณะที่มือจับไปยังทั่วใบหน้าของเขา

อีวอนน์หยิบเอากระดาษโน๊ตออกมาและวางมันลงบนโต๊ะหลังจากนั้น

จอร์จหยิบเอากระดาษโน๊ตราคาหนึ่งดอลลาร์ขึ้นมาอย่างสุภาพและฝืนยิ้มออกมา มันน่าเกลียดกว่าใบหน้าเวลาร้องไห้เสียอีก

“มันอยู่ไหน?”

“เชิญ ทางนี้ครับ…”

ในขณะที่จอร์จพาไปยังห้องเก็บเอกสารที่อยู่ด้านข้าง เขาแทบจะไม่เหลือบไปมองยังฮาร์วีย์และอีวอนน์ที่มีความเท่และความน่าเคารพนับถือ