ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 671

ไทเกอร์ เรย์และคนของเขาไม่เชื่อสิ่งที่เขาพูดแม้แต่คำเดียว พวกเขาหัวเราะอย่างเยือกเย็นใส่เขา

“เอาล่ะ! ฉันสนใจที่จะเห็นว่าลูกเขยที่เกาะเมียกินคนนี้สามารถทำอะไรได้บ้าง!”

ฉึก---

ฮาร์วีย์หยุดเคลื่อนไหวมือของเขาภายใต้สายตาของคนนับสิบคน จากนั้นเสียงของมีดที่ถูกเขวี้ยงปักลงที่โต๊ะดังก้องไปทั่วทั้งห้อง

เขาเงยหน้าของเขาและมองไปที่ไทเกอร์ เรย์และพูดออกมาอย่างเย็นชา “แล้วนายจะเสียใจ!”

“ฉันไม่มีอะไรที่จะต้องเสียใจ!”

“อย่างแรกฉันจะตัดนิ้วของแกทิ้ง!”

นาทีนั้นไทเกอร์ เรย์กำลังเดือดดาลไปด้วยความโกรธ เขาหยิบมีดขึ้นมาแล้วปาไปในทิศทางที่ฮาร์วีย์ ยอร์กยืนอยู่

ปัง!

ประตูของห้องมืดขนาดเล็กถูกพังเปิดออกในตอนนั้นทำให้เกิดเสียงอึกทึกไปทั่ว

ภายในเสี้ยววินาที ได้มีชายฉกรรจ์ในชุดสูทสีดำพุ่งตัวเข้ามาภายในห้องขนาดเล็ก

คนเหล่านี้ต่างมีรูปร่างที่สูงราวหกฟุตและทั้งหมดกำลังอยู่ด้วยจิตวิญญาณอันสูงส่ง

ชายเหล่านี้พวกเขาเป็นคนที่ถูกมอบหมายโดยไทสัน วูดส์เพื่อให้เป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของฮาร์วีย์

ก่อนหน้านี้พวกเขาหลบอยู่ในเงามืดและปรากฏตัวขึ้นเมื่อฮาร์วีย์ส่งสัญญาณ

“แกกล้าจับตัวบอสเหรอ?! จัดการพวกมันทั้งหมด!”

หัวหน้าบอดี้การ์ดส่งเสียงร้องอย่างดังออกมาและเริ่มเคลื่อนไหวทันที

ปัง ปัง ปัง!

“อัก”

แม้ว่าชายที่มาจากคาสิโนต่างเป็นนักสู้ที่มีฝีมือ แต่นักสู้เหล่านั้นที่ผ่านมาฝึกฝนมาก็มีความเชี่ยวชาญแค่ระดับหนึ่งเท่านั้น

ภายในหนึ่งนาที นักสู้ทั้งหมดต่างล้มลงนอนที่ฟื้นอย่างไร้การเคลื่อนไหว

เพราะว่าไทสันได้สั่งการให้บอดี้การ์ดจัดการให้ปางตาย

กลุ่มอันธพาลถูกจัดการอย่างราบคาบจนพวกเขาทั้งหมดดูไม่ได้ในตอนนี้

ท้ายที่สุดแล้ว มีเพียงแค่ไทเกอร์ เรย์เท่านั้นที่หลงเหลืออยู่

ฮาร์วีย์พูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบง่ายในขณะที่แสดงท่าทีที่แตกต่างออกไป “นายจะทำอะไรก็ได้กับเขาได้ยังไง ตราบใดที่เขาไม่ตาย”

ไทเกอร์ เรย์ตัวสั่นไปหมดทั้งตัว เขาไม่กล้าที่จะเอ่ยชื่อของเวย์น ยอร์ก เขาได้แต่พูดชื่อของโจเอลเท่านั้น

แต่หลังจากที่ได้ยินชื่อ ฮาร์วีย์นึกได้ทันทีว่าตระกูลยอร์กเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้

ฮาร์วีย์หัวเราะเยาะ

“งั้นเขาเป็นคนที่ต้องการให้นิ้วของฉันถูกตัดทิ้งอย่างนั้นใช่ไหม?”

“ใช่!”

ไทเกอร์ เรย์รีบพยักหน้าทันที

ฮาร์วีย์หันหน้าไปมองที่บอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขา

บอดี้การ์ดคนนั้นเข้าใจในทันที จากนั้นพวกเขาจึงจับตัวของไทเกอร์ เรย์ลงที่โต๊ะอย่างรวดเร็วและหยิบเอามีดเล่มแหลมคมออกมา

“เอาโทรศัพท์มาถ่ายแล้วส่งไปให้โจเอล ฟลินน์…” ฮาร์วีย์พูดอย่างเรียบง่าย

“ไม่! อย่านะ!”

ไทเกอร์ เรย์รู้ทันทีว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้และกำลังร้องด้วยความกลัว