ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 714

ที่บริเวณศูนย์กลางของสถานที่จัดงาน

สมาชิกของตระกูลยอร์กทุกคนคุกเข่าลงกับพื้น

แม้แต่ควินตัน ยอร์กผู้มีอำนาจสูงและโยนาธาน ยอร์กที่ฉลาดหลักแหลมก็เป็นหนึ่งในคนกลุ่มแรก ๆ ที่คุกเข่าลง ในเวลาเดียวกัน พวกเขาขยับไปทางด้านหลังเล็กน้อยเพื่อแสดงความเคารพ

นั่นก็เป็นเพราะคนที่ปรากฏตัวเบื้องหน้าพวกเขาในตอนนี้คือผู้อาวุโสของตระกูลยอร์ก คุณย่ายอร์ก

เชื่อกันว่าหญิงชราคนนี้มาจากตระกูลที่มั่งคั่งซึ่งเทียบได้กับ 10 อันดับแรกของตระกูลชั้นนำของประเทศ H ซึ่งร่ำรวยมีทรัพย์สินมหาศาล

ตระกูลยอร์กเป็นเพียงตระกูลระดับต้น ๆ ในเซาท์ไลท์เมื่อตอนที่เธอแต่งงานกับคุณปู่ยอร์ก

หลังจากที่เธอแต่งงานกับคุณปู่ยอร์กแล้ว ตระกูลนี้ก็เริ่มเติบโตขึ้นเรื่อย ๆ

ใช้เวลาไม่ถึงยี่สิบปีที่ตระกูลยอร์กกลายมาเป็นตระกูลชั้นนำเพียงครอบครัวเดียวในเซาท์ไลท์ และอยู่อย่างนั้นมาจนถึงทุกวันนี้

ในสายตาของคนรุ่นเก่าในเซาท์ไลท์ คุณย่ายอร์ก, เมลิสซา ลีโอ ทั้งสองเป็นผู้ที่ทำให้ตระกูลยอร์กเฟื่องฟูมีหน้ามีตาทางสังคมอย่างแท้จริง

คุณปู่ยอร์กเสียชีวิตตั้งแต่สมัยที่ฮาร์วีย์ยังเด็ก และเขาไม่ได้ใช้ชีวิตอย่างสุขสบายมากนัก

หรือจะกล่าวได้ว่าแม้ว่าตระกูลยอร์กจะเปลี่ยนหางเสือสองไปสามครั้งในช่วงระยะกลางและระยะหลัง แต่คนที่ควบคุมทุกอย่างราวกับจักรพรรดิก็คือคุณย่ายอร์กเสมอมา

ในบรรดาผู้ถือหางเสือเรือของตระกูลยอร์ก มีเพียงฮาร์วีย์เท่านั้นที่กล้าไม่เชื่อฟังคำสั่งของเธอ

แกรก แกรก แกรก…

ในขณะนั้น เมลิสซาก็เดินไปที่เวทีอย่างช้า ๆ

ไม้เท้าหัวมังกรในมือของเธอกระทบกับพื้น ทำให้เกิดเสียงแกรก ๆ ทุกครั้งที่เธอก้าวเดิน

รัศมีอำนาจที่กล้าแกร่งจนแทบไม่มีอะไรบนโลกใบนี้มาทำลายล้างได้เปล่งประกายออกมาจากตัวของเธอ

ควินนี่ยืนอยู่ข้างหลังด้วยใบหน้าสุดเย็นชาหลังจากที่เธอพาเมลิสซาขึ้นไปข้างบนเวที

ท่ามกลางฝูงชนที่กำลังคุกเข่า ฮาร์วีย์ยังคงนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้ด้วยท่าทางสบาย ๆ และมีอีธานอยู่ข้าง ๆ นั่นมันยิ่งทำให้ฮาร์วีย์ดูโดดเด่นในฝูงชน

“ฮาร์วีย์ แกนี่ไม่มีสัมมาคารวะเอาเสียเลย! กล้าดียังไงถึงไม่คุกเข่าต่อหน้าท่านอาวุโสของตระกูล!”

โยนาธานจ้องไปที่ฮาร์วีย์และพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“ฮาร์วีย์ ต่อให้นายถูกไล่ออกจากตระกูลยอร์กไปแล้ว แต่ว่านายก็ยังต้องแสดงความเคารพต่อคุณย่ายอร์กนะ!

โยนาธาน ยอร์กตะโกนออกมาด้วยความฉุนเฉียว

“ไม่เอาน่าพี่ใหญ่ เราควรให้เกียรติเมื่ออยู่ต่อหน้าของคุณย่ายอร์ก ส่วนนายเองก็ไม่มีสิทธิ์พูดกับท่านแบบนั้น”

ควินตัน ยอร์กกล่าวด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม

ฮาร์วีย์ยิ้ม “โยนาธาน, ควินตัน พวกคุณทั้งคู่ยังคงเหมือนเดิมกับเมื่อสามปีที่แล้ว…

“ต่อหน้าของยัยแม่มดเฒ่าคนนี้…”

“พวกคุณยังยืนด้วยลำแข้งของตัวเองไม่ได้ด้วยซ้ำ!”

“โดยเฉพาะนาย ควินตัน ฉันคิดมาตลอดว่าอย่างน้อยนายก็คงจะมีระดับพอ ๆ กับฉันหลังจากผ่านประสบการณ์สามปีไปแล้ว”

“ช่างน่าเสียดายจริง ๆ ที่นายอ่อนแอกว่าที่ฉันคาดไว้เยอะ!”

“ฮาร์วีย์ นี่ไม่ใช่เวลาที่แกจะมาพูดเรื่องไร้สารอะไรที่นี่ แกคิดว่าวันนี้แกจะสามารถกลับออกไปอย่างมีชีวิตได้หรือเปล่า?”

สตีเฟ่น ยอร์ก ผู้ซึ่งนิ่งเงียบมานานได้พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสุดเยือกเย็น