ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 742

วอลเลซรู้สึกใจเต้นแรง เขารู้สึกสับสน

เขาไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น เขาทำได้เพียงส่งเสียง “เอ่อ เอ่อ เอ่อ” ในลำคอเท่านั้น

เขามองไปที่ฮาร์วีย์โดยไม่รู้ตัว ดูเหมือนว่าฮาร์วีย์จะเป็นคนโทรไปเมื่อไม่กี่นาทีก่อน

แล้วท่านประธานของเขาก็มาจริง ๆ และยังไล่เขาออกภายในเวลาไม่ถึงห้านาทีที่เจอหน้า

ตอนนี้วอลเลซรู้สึกตัวดีแล้วและอยากจะแย้งอะไรออกไป แต่เชนก็ตบหน้าเขาเต็มฝามือทันที “ไปให้พ้น! ฉันไม่อยากฟังคำอธิบายอะไร! ฉันรู้เรื่องทุกอย่างแล้ว!”

“เดี๋ยวก่อน!”

จู่ ๆ ฮาร์วีย์ก็พูดขึ้น

วอลเลซยิ้มอย่างมีความสุข เป็นไปได้ไหมที่ชายคนนี้จะรู้สึกว่าการลงโทษนั้นหนักหนาเกินไปและอยากจะช่วยเขา?

ทันทีที่วอลเลซนึกแบบนั้น เขาก็โค้งคำนับและเริ่มเดินเข้าไปหาฮาร์วีย์ “ได้โปรดคุณผู้ชาย! ผมขอความเมตตาจากคุณ! ได้โปรดเถอะครับ!”

ฮาร์วีย์เมินเฉยต่อคำพูดของวอลเลซ เขากลับชี้ไปที่คนงี่เง่าสองคนที่ยังคุกเข่าอยู่บนพื้น แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “จำสิ่งที่ผมเพิ่งพูดได้ไหม?”

สีหน้าของวอลเลซซีดเผือดราวกับกระดาษในทันที

วอลเลซจะจำไม่ได้ได้อย่างไร? ฮาร์วีย์สั่งให้วอลเลซตบไอ้โง่สองคนนั้นจนกว่าเขาจะสั่งให้หยุด

แต่ปัญหาคือเขาไม่กล้าทำแบบนั้น!

เขารู้สึกกระจอกกว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าชาวต่างชาติ นั่นเป็นเหตุผลที่เขายกย่องชายจากประเทศ J ทั้งสองคนนี้มาก สั่งให้เขาตบพวกเขาทั้งสอง เขาจะกล้าทำแบบนั้นได้อย่างไร?

เชนเข้าใจสถานการณ์อย่างรวดเร็วและเยาะเย้ย “นายน้อยยอร์กพูดถูก แกต้องตบสองคนนี้เดี๋ยวนี้!”

“และแกต้องให้พวกเขาชดใช้ความเสียหาย ถ้วยชามกระเบื้องสองใบนั้นไม่ใช่แค่มีมูลค่าหนึ่งแสนห้าหมื่นสามพันดอลลาร์ แต่เป็น 1.5 ล้านดอลลาร์ต่างหาก!”

“ถ้าขาดแม้แต่แดงเดียว ฉันจะให้แกรับผิดชอบ!”