ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 885

“ใครเป็นอาจารย์ใหญ่ของที่นี่?!”

ฮาร์วีย์จ้องมองหญิงขี้โมโหผู้เป็นแม่ของเชนด้วยสายตาที่เย็นชา เขาเคยเห็นผู้หญิงแบบเธอมามากมายและผู้หญิงแบบนี้ทำให้เขารู้สึกรำคาญไม่ได้

“ฉันเอง! นายเป็นใครถึงกล้าเข้ามาทำอวดดีในห้องประชุมของโรงเรียนอย่างนี้?!”

อาจารย์ใหญ่ยืนขึ้นและจ้องไปที่ฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ

“ก่อนที่จะไล่ซีนเธียร์ออก คุณได้ลองสืบสวนเหตุการณ์นี้อย่างทั่วถึงหรือยัง?” ฮาร์วีย์ ยอร์กเรียกร้องอย่างเย็นชา

“สถานการณ์นี้เกี่ยวข้องกับเจ้าหน้าที่ของโรงเรียนเท่านั้น เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับนาย!”

อาจารย์ใหญ่สวนกลับอย่างน่ารังเกียจ

‘ชายหนุ่มคนนี้มาจากที่ไหน? เขากล้ามาตั้งคำถามกับฉันได้ยังไง? ตลกจริง ๆ !’

“ผมเป็นญาติกับเธอ ซึ่งแน่นอนว่าต้องเกี่ยวข้องกับผมอยู่แล้วถ้าเธอกำลังจะถูกไล่ออก”

“ใครที่ใส่ร้ายเธอต่อหน้าผมจะต้องตายแน่”

ท่าทางของฮาร์วีย์เยือกเย็นราวกับมหาสมุทรอาร์กติก เขาไม่พอใจที่อาจารย์ใหญ่ธรรมดา ๆ มาวางท่าหยิ่งผยองต่อหน้าเขา

“ไอ้หนุ่ม!”

ในตอนนั้นพ่อของเชนยืนขึ้น กลิ่นเหม็นของอาหารทะเลโชยออกมาจากร่างกายของเขา

เขาจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาดูถูกและดุด่า “ในเมื่อนายเป็นญาติกับนังเด็กนี่ งั้นฉันก็แนะนำให้นายพาเธอออกไปซะ นายไม่มีอำนาจพอที่จะจัดการเรื่องนี้!”

“ถ้านายไม่กลับไปตอนนี้ ฉันจะให้คนมาลากนายออกไปจากที่นี่! ถ้าเกิดเรื่องอย่างนั้นขึ้นเมื่อไหร่ ฉันเกรงว่านายคงดูไม่ได้แน่!”

ฮาร์วีย์หันไปและมองไปที่ชายคนนั้น

“คุณคงเป็นคนที่ยืนกรานที่จะไล่ซีนเธียร์ออกสินะ?”

“ใช่แล้ว!”

พ่อของเชนหัวเราะอย่างเย็นชา

“เด็กผู้หญิงแย่นี่อายุเท่าไหร่กันนะ?”

“เธอพยายามยั่วลูกชายของฉันเพื่อเงิน เขาขโมยเงินหลายพันดอลลาร์จากบริษัทของฉันและใช้เงินซื้อของขวัญให้เธอจนหมด!”

“ในเมื่อตอนนี้นายอยู่ที่นี่แล้วฉันขอเตือนนายไว้ ถ้านายไม่จ่ายเงินเจ็ดหมื่นหกพันดอลลาร์คืนให้กับเราภายในวันนี้ก็อย่าคิดว่าจะได้ออกไปจากที่นี่!”

“ในเมื่อนายรู้เรื่องความสัมพันธ์ที่ฉันมีกับโรงเรียนแล้ว ทำไมนายไม่จ่ายเงินมาให้ฉันตอนนี้เลยล่ะ?!”

พ่อของเชนระเบิดหัวเราะออกมา ท้ายที่สุดแล้วเงินคืออำนาจทั้งหมด

เขาได้มอบเงินสนับสนุนโรงเรียนเป็นจำนวนที่น่าประทับใจให้กับโรงเรียนของลูกชายของเขา

ด้วยภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ อาจารย์ก็ต้องเข้าข้างเขาโดยปกติอยู่แล้ว

แต่แล้วชายที่น่าสมเพชคนนี้ยังโผล่ออกมาจากที่ไหนไม่รู้และยังกล้าที่จะต่อต้านคนร่ำรวยเหล่านี้เพราะเรื่องนี้เหรอ?

หรือเขากำลังรนหาที่ตายของตัวเองอยู่?

ฮาร์วีย์จ้องมองเขาอย่างเยือกเย็นอีกครั้งและหันไปจ้องมองอาจารย์ใหญ่

“ผมจะให้เวลาพวกคุณทุกคนหนึ่งนาที คุณยังมีโอกาสที่จะกลับไปตัดสินใจใหม่”

“ผมค่อนข้างใจร้อน ถ้าหมดเวลาเมื่อไหร่คุณจะไม่มีโอกาสที่จะได้ขอร้องอ้อนวอนผมอีกต่อไป”

พ่อของเชนหัวเราะเยาะ

“นายโง่เหรอ? เรื่องนี้ถูกตัดสินไปแล้วไม่ใช่เหรอ? คิดจริง ๆ เหรอว่าอาจารย์ใหญ่จะเข้าข้างนาย?”