ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 901

“เฮ้อ เล่นผิดคนแล้วล่ะ”

ทิมและยารอนต่างก็ถอนหายใจราวกับว่าเรนพลาดโอกาสดี ๆ ไป

ทุกคนหยุดหัวเราะ สายตาทุกคู่ทั้งมาร์วินและคนอื่น ๆ ต่างมองพวกเขาอย่างไม่เข้าใจ

‘ทิมกับยารอนสมองไม่ทำงานแล้วหรือไง? หรือว่าพวกเขามีไพ่ที่ดีกว่าจริง ๆ ?’

“เจ้าชายแจ็คสัน ตัวตนของมิสเตอร์ยอร์กเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องก้มหัวให้!” ทิมพูดอย่างจริงจัง

แต่คลื่นของเสียงหัวเราะกลับดังขึ้นมาอีกครั้ง

เยเลน่าอุทานทันทีว่า “อย่าหลงกลคุณปู่แจ็คสัน ผู้ชายคนนี้เป็นแค่ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์!”

ทุกคนพูดไม่ออกหลังจากได้ยินคำกล่าวอ้างของเยเลน่า

‘ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่ทุกคนต้องก้มหัวให้ลูกเขยกาฝากคนนี้?’

อีกด้านหนึ่งดอว์สันที่ยังนิ่งสงบพิจารณาฮาร์วีย์อย่างใกล้ชิด

‘ชายคนนี้ทำตัวไม่สนใจ เขาต้องมีคนชั้นสูงหนุนหลัง...’

‘แล้วยังไงล่ะ?’

‘ลูกเขยอย่างเขาจะมีสังคมที่มีสถานะสูงเท่าเขางั้นเหรอ คนใหญ่แค่ไหนกันที่คอยหนุนหลังให้?’

‘ถึงแม้เขาจะมีคนหนุนหลัง มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะมีใครมีสถานะที่สูงกว่าผู้บัญชาการอันดับสองของบัควู้ดอย่างเรน แจ็คสัน!’

‘ทั้งยังมีมีมาร์วิน บราวน์ สารวัตรใหญ่ของสถานีตำรวจบัควู้ด พร้อมด้วยคนอื่น ๆ พวกเขาทั้งหมดเป็นคนใหญ่โตที่มีอำนาจ’

‘ลูกเขยอย่างเขากล้าที่จะโอ้อวดแม้อยู่ภายใต้สถานการณ์แบบนี้งั้นหรือ? เขากำลังรนหาที่ตายชัด ๆ!’

ทิมและยารอนยืนนิ่งหลังจากฮาร์วีย์โบกมือเป็นสัญญาณ พวกเขาไม่กล้าที่จะพูดอะไรแม้แต่คำเดียว

สายตาของฮาร์วีย์ไปหยุดที่เรนแล้วถามด้วยความสงสัยว่า “เรน แจ็คสัน คุณจำผมไม่ได้เหรอ?”

“ช่างอวดดีจริง ๆ ! แกคิดว่าลูกเขยอย่างแกสามารถเรียกเขาโดยใช้ชื่อเต็มได้หรือไง?!”

มาร์วินเป็นคนแรกที่แสดงอารมณ์ฉุนเฉียว

“แม้คุณจะรู้ว่าตระกูลเซอร์เรย์เป็นตระกูลอันดับหนึ่ง!”

“แล้วยังกล้าต่อต้านพวกเราอีกหรือไง! แกไม่รู้หรือไงว่ากำลังมองรนหาที่ตายให้ตัวเองอยู่!?” เยเลน่าพูดอย่างเย็นชาพลางหัวเราะออกมา

ฮาร์วีย์จ้องไปที่เซอร์เรย์ราวกับว่าพวกเขาเป็นพวกตัวตลกและตอบอย่างใจเย็นว่า “ตั้งแต่ผมยังกล้าที่จะรออยู่ที่นี่แม้ว่าผมจะรู้ว่าคุณมาจากตระกูลเซอร์เรย์ ตระกูลอันดับหนึ่งในบัควู้ด คุณไม่สงสัยหรือไงว่าทำไมผมถึงได้กล้าขนาดนั้น?”

ดอว์สันชะงักเมื่อได้ยินคำพูดของเขา

สตีวี่ก็เช่นกัน

แม้แต่เรนก็ยังชะงัก

แต่หลังจากนั้นครู่หนึ่ง สตีวี่ก็หัวเราะอย่างเย็นชา

“ลูกเขยกาฝาก ความกล้าหาญของคุณคงได้มาจากผู้อำนวยการทิมใช่ไหม? ฉันได้ส่งคนไปตรวจสอบแล้ว!

“ผู้อำนวยการทิมรับโทรศัพท์ในขณะที่คุณออกไปรับสาย เป็นคุณที่โทรหาเขาใช่มั้ย?”

“แล้วตอนนี้ล่ะ? คุณกำลังพยายามจะพูดพล่ามเรื่องไร้สาระ ก็รู้ว่าผู้อำนวยการทิมไม่ดีพอที่จะช่วยได้แล้วใช่ไหม?”