ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 935

ฮาร์วีย์ค่อนข้างแน่ใจกับบุคลิกของฮาลซีย์

เขาไม่ได้สนใจเลยในตอนนั้นและโยนเงินใส่เข้าไปในกล่องที่วางของภายในรถ

ฮาลซีย์อดไม่ได้ที่จะแสดงสายตาเหยียดหยามหลังจากเห็นภาพดังกล่าว

เธอคิดถูกแล้วที่ตัดสินฮาร์วีย์เช่นนี้

เธอคิดว่าคนหยาบคายคนนี้สามารถหาเงินจากเธอได้มากกว่านี้อีก ซึ่งนั่นเป็นเหตุผลที่เขาใส่ใจอย่างไม่มีเหตุผล!

ผู้ชายอย่างนี้จะคู่ควรกับแมนดี้ ซิมเมอร์ได้อย่างไร?

ฮาร์วีย์ไม่ลืมที่จะแกล้งฮาลซีย์อย่างสนุกสนานพร้อมกับถามขึ้น “คุณมาที่นี่เพื่อคุยธุรกิจเหรอ? เป็นไปได้ดีไหม? คุณรวยแล้วอย่าลืมผมนะ!”

ฮาลซีย์กลอกตาหลังจากที่เธอได้ยินคำถามที่เฉยเมยของเขา

“นายรู้หรือเปล่าว่าที่นี่คือที่ไหน?”

“มันก็เขียนไว้บนอาคารไม่ใช่เหรอ? ที่นี่คือสกาย คอร์ปอเรชั่น สำนักงานสาขาซานฟรานซิสโกไงครับ” ฮาร์วีย์ตอบกลับ

“เป็นเรื่องดีที่นายรู้เพราะนายควรที่จะรู้ หลังจากที่ทรัพย์สินของตระกูลยอร์กทั้งหมดได้มารวมกัน บริษัทแห่งนี้ก็กลายเป็นบริษัทชั้นนำที่สุดในเซาท์ไลท์ ในอนาคตบริษัทแห่งนี้มีการพัฒนาที่ก้าวหน้าอย่างมาก มันอาจจะยังมีโอกาสที่จะก้าวไปสู่ระดับสากลอีกด้วย!”

“และฉันก็เพิ่งได้เป็นผู้จัดการทั่วไปของสกาย คอร์ปอเรชั่น สำนักงานสาขาซานฟรานซิสโก หัวหน้าของฉันยังบอกอีกด้วยว่าฉันจะเป็นคนรับผิดชอบบริษัทในกังนัมกับบริษัททั้งหมดในโกลเด้นแซนและอีกหลายที่อีกด้วย!”

“ถ้าฉันรับมือกับทุกเรื่องได้อย่างดี ฉันยังอาจจะได้หุ้นส่วนหนึ่งของบริษัทอีกด้วย ด้วยสิ่งนี้รายได้ต่อปีของฉันอาจมากกว่าหนึ่งล้านห้าแสนดอลลาร์!”

สำหรับฮาลซีย์ นี่เป็นเพียงแค่งานง่าย ๆ เท่านั้น

เธอสามารถหาเงินจำนวนมากเท่านี้ที่ไหนก็ได้ที่เธอต้องการด้วยศักยภาพที่เธอมี

เหตุผลที่สำคัญที่ทำให้เธอลงสมัครในสกาย คอร์ปอเรชั่นในวันนั้นก็เพราะข่าวที่เธอได้รับมาจากแหล่งข่าวของเธอ

เจ้าชายยอร์กจากสกาย คอร์ปอเรชั่นผู้ซึ่งเป็นตำนานที่มีชีวิตและหัวหน้าผู้ฝึกสอนแห่งค่ายศัสตราวุธเป็นผู้ชายที่เธอชื่นชมมากที่สุด

ภายใต้สายตาอันดูถูกของฮาลซีย์ ฮาร์วีย์ได้หยิบสเต็กที่ยังไม่ได้ทานของเธอพร้อมกับงับและกลืนมันลงทันที

ไม่ใช่ว่าฮาร์วีย์ไม่มีบรรทัดฐานหรอก แต่มีนิสัยสองอย่างที่เขาได้รับมาจากตอนที่เขาไปออกรบ

หนึ่ง คืออย่าทานอาหารทิ้งขว้าง

สอง คืออย่าทิ้งโอกาสเมื่อมีโอกาสที่จะได้กิน

นี่ยังเป็นข้อกำหนดที่เขามอบให้กับทหารในค่ายศัสตราวุธเช่นเดียวกัน

กระแสของสงครามมักจะเปลี่ยนไปตลอดเวลา ไม่มีทางรู้ว่าพวกเขาจะมีโอกาสที่จะได้กินอาหารอีกครั้งเมื่อไหร่เมื่อเขาออกไปที่นั่น อาจจะหลายวันที่พวกเขาจะได้ทานอาหารอีกครั้ง

และฮาลซีย์ โลว์ก็ไม่ได้เข้าใจเหตุผลอย่างนี้อยู่แล้ว ในเมื่อเธอไม่เคยไปรบมาก่อน

ยิ่งเธอจ้องฮาร์วีย์มากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกรังเกียจมากเท่านั้น