จอมนักรบอหังการ นิยาย บท 323
“พระแก้วมรกต！”
จางจิงหลวนพูดสามคำนี้ออกมาอย่างไม่ลังเล
เย่อู๋เทียนขมวดคิ้วเบาๆ
“พระแก้วมรกต？พระแก้วมรกต อยู่ที่ไหน？”
จางจิงหลวนส่ายหัวไปมา
“ฉะ……บ่าวไม่รู้ค่ะ！”
สีหน้าของเย่อู๋เทียน เย็นยะเยือก
คิดไม่ถึงว่า
เขาจะไม่ใช่ลูกของเย่จินหลิงกับหานหว่านเอ๋อร์
แต่ว่า……
ได้ยินแค่คำพูดของจางจิงหลวนฝ่ายเดียว
เกรงว่า ยังไม่สามารถสรุปได้นอกจากคนคนนี้จะตาย！
สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือ
เย่อู๋เทียน เขาไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ ตนกับหานหว่านเอ๋อร์ ไม่ได้เป็นแม่ลูกกัน
ท้ายที่สุดพวกเขาก็อยู่ด้วยกันมานาน
มารดาเมตตา บุตรกตัญญู
ตอนนี้……
แต่มีคนกลับบอกว่า หานหว่านเอ๋อร์ ไม่ใช่แม่แท้ๆของเขา？
เขาเงียบไปอยู่นาน
เย่อู๋เทียนค่อยๆพูดอย่างเย็นชา
“ก่อนที่เรื่องนี้จะตรวจสอบอย่างละเอียด คุณจะออกจากที่นี่ไม่ได้ ไม่อย่างงั้น รับผิดชอบผลที่ตามมาเอง！”
จางจิงหลวนราวกับถูกนิรโทษกรรม
เธอรีบโขกหัวคำนับ
“ค่ะ！บ่าวรับทราบค่ะ！บ่าวจะไม่ออกจากที่นี่โดยไม่ได้รับอนุญาต！”
เย่อู๋เทียนทำเสียงหึอย่างเย็นชา
ฝ่ามือของเขา
หยุดอยู่ที่หน้าผากของจางจิงหลวน
ปึ้ง！
ชั่วพริบตาเดียว
จางจิงหลวนรู้สึกแค่ว่า มีพลังระเบิดไหลเข้ามาในร่างกาย ผ่านกระดูกหน้าผากของตนเอง
ภายในเวลาไม่นาน จางจิงหลวนก็รู้สึกว่า
ราวกับทักษะของตน ถูกผนึกเอาไว้
แม้ว่าพลังชี่จะหมุนเวียนภายในร่างกาย ในสมองของเธอ ราวกับระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ！
ใบหน้าของจางจิงหลวน เต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“นะ……นายทำอะไรกับฉัน！”
เย่อู๋เทียนทำเสียงหึ
“คุณบอกเองไม่ใช่หรอ หลังจากนี้เป็นต้นไป จะเชื่อฟังผม？”
จางจิงหลวนทำเสียงหวาดผวา
“ฉันเคยพูด แต่……ตกลงนายทำอะไรกับฉัน？ทำไมฉันถึงไม่สามารถปรับสมดุลในร่างกายของฉันได้ล่ะ？”
เย่อู๋เทียนไม่ได้ตอบกลับอะไร แต่พูดมาหนึ่งประโยค
“อยู่ที่นี่ เพื่อสำนึกความผิดซะ！”
จางจิงหลวนหยุดพูด
แต่กลับเห็นเย่อู๋เทียน ไม่ได้พูดอะไรมากความ
ปลายเท้าขยับ ร่างกายของเธอ แล้วรีบลุกขึ้นทันที
เย่อู๋เทียนหายวับไปกับที่
“เย่อู๋เทียน！”
“เย่อู๋เทียน！”
“กลับมานะ！”
จางจิงหลวนมองไปที่เบื้องบนของขอบเหว แล้วร้องแผดเสียงกรีดร้องเสียงดัง
ตอนนี้ สิ่งที่จางจิงหลวนกลัว ไม่เพียงแต่เย่อู๋เทียน แต่ยังมีเห้อเหลียนหวันจีกับเทียนหลงเอ๋อร์
โดยเฉพาะเห อเหลียนหวันจี！
ตอนนั้น ตระกูลเห้อเหลียน เคยถูกตระกูลจางล้างโคตร！
อีกทั้ง จนถึงตอนนี้ สายเลือดของเห้อเหลียนหวันจี ยังคงมีลูกหลาน ที่เป็นทาสให้กับตระกูลจาง！
สำหรับเห้อเหลียนหวันจีแล้ว
ความเกลียดนี้มันล้นฟ้า！
เมื่อเห็นว่าจางจิงหลวนไม่สามารถปรับสมดุลได้
หากเห้อเหลียนหวันจีลงมือฆ่าเธอล่ะก็
ก็เหมือนกับฆ่าไก่ตัวหนึ่ง！
เห้อเหลียนหวันจีมองไปที่จางจิงหลวนอย่างเย็นชา ราวกับรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ จึงค่อยๆเอ่ยปากว่า
“กลัวหรอ？”
จางจิงหลวนมองไปที่เห้อเหลียนหวันจีด้วยความโกรธ
แต่กลับ……
ไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม！
ราวกับเหมือนนกฟีนิกซ์ตกทุกข์ได้ยาก สภาพราวกับไก่ตัวหนึ่ง
“คิดไม่ถึงจริงๆ จางจิงหลวนคนอย่างแก จะมีวันนี้！”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จอมนักรบอหังการ