ระบบจอมยุทธ์สุดโกงแห่งโลกคู่ขนาน นิยาย บท 561

ตอนที่ 561 กลับมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ (2)

………………..

จางเผิงไม่รั้งอยู่ตัวอยู่ที่หน่วยอู่อัน เพราะอะไร?

กลัวว่าคนอื่นจะซุบซิบนินทา กลัวว่าชั่วชีวิตนี้ต้องอยู่ใต้เงาของปู่ตัวเอง กลับไม่ครุ่นคิดเรื่องจะก้าวข้ามปู่ แทนที่ในตำแหน่งปู่ตัวเอง

แต่ฟางผิงล่ะ?

ฟางผิงดูเหมือนคนไม่ได้เรื่องได้ราว แต่อย่างน้อยความฮึกเหิมกลับเต็มเปี่ยม!

เขาเพิ่งเข้าสู่ระดับกลางก็กล้าพูดว่ามหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ต้องแซ่ฟางแล้ว เวลานั้นอู๋ขุยซานอยู่ขั้นแปด ขั้นแปดกับขั้นสี่แทบจะเป็นคนละเรื่องกัน

นอกจากฟางผิงจะพูดแล้ว ยังทำให้เห็นด้วย ทั้งยังทำสำเร็จแทบทุกอย่าง นี่ถึงเรียกว่าความสามารถ

ฟางผิงที่อยู่ขั้นหกกล้าพูดว่าวันหน้าจะซ้อมขั้นสุดยอด แม้จะเป็นการโม้ เขาก็กล้าโม้!

จางเผิงคนพวกนี้เกรงว่าชั่วชีวิตจะไม่เคยนึกถึงเป้าหมายพวกนี้ ชั่วชีวิตล้วนไม่เคยนึกถึงเรื่องที่ตัวเองจะเป็นขั้นสุดยอด

กระทั่งคิดยังไม่กล้าคิด จะทำสำเร็จได้ยังไง?

—

บนรถ

ฟางผิงย่อมไม่รู้บทสนทนาของหลี่เต๋อหย่งและจางเผิงอยู่แล้ว

ตอนนี้เขากำลังถูกเจี่ยงเชาก่อกวนอยู่

เจ้าอ้วนนี้ตั้งแต่ขึ้นรถก็อยู่ไม่นิ่งเลย

“ฟางผิง ถึงแดนรบราชาแล้วต้องพาฉันไปด้วยนะ!”

“พวกเราอย่าเสี่ยงอันตรายเลย นายทะลวงถึงขั้นเจ็ด ฉันจะหาของดีให้ ได้ของรางวัลเล็กน้อยแล้ว พวกเราก็ถอนตัวออกไป”

“ส่วนฆ่าอัจฉริยะของถ้ำใต้ดิน อัจฉริยะพวกนั้นมีเป็นกองใหญ่ ฆ่าหมดได้ที่ไหนกัน รอฝีมือพวกเราแข็งแกร่งขึ้นอีกหน่อยค่อยมาฆ่าก็ไม่สาย ไม่ใช่เรื่องรีบร้อน”

“ครั้งหน้าถ้านายมาเมืองเจิ้นซิง วางใจเถอะ ถูกใจสาวตระกูลไหน ฉันจะแนะนำให้นายเอง เลือกได้ตามใจชอบ!”

“…”

ฟางผิงฟังจนปวดหัว คนของเมืองเจิ้นซิงก็เผยสีหน้าดูไม่ได้เช่นกัน

ซูจื่อซู่เอ่ยอย่างรำคาญอยู่บ้าง “เจี่ยงเชา นายน่าหงุดหงิดจริงๆ! ไม่เคยเห็นใครกลัวตายเท่านายอีกแล้ว!”

เจี่ยงเชาเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ “กลัวตายแล้วทำไม? กลัวตายเป็นความผิดหรือไง? คนไม่กลัวตายแทบจะตายกันเกลี้ยงแล้ว คนที่รอดถึงจะเป็นราชา ไม่ตายถึงจะสามารถแข็งแกร่งได้ สาวน้อยอย่างเธอจะรู้อะไร?”

ฟางผิงคร้านจะพูดมาก เอ่ยออกไปว่า “ไว้ค่อยว่ากัน อย่าลืมเอาน้ำแร่ชีวิตมาเยอะๆ หน่อยละกัน”

“นั่นมันแน่อยู่แล้ว!”

“ฉันหมายความว่าถึงเวลานั้นต้องใช้ซื้อชีวิต”

ฟางผิงเอ่ยอย่างเรียบนิ่ง “เรื่องที่ไม่มีผลประโยชน์ อย่าคาดหวังฉัน หากถูกคนฆ่าจริงๆ ก็ใช้เงินซื้อชีวิต”

เจี่ยงเชาไม่ใส่ใจเช่นกัน เอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่มีปัญหา ครั้งนี้กลับไปฉันจะไปเอาของดีมาเยอะๆ หน่อย…”

ทุกคนแทบเผยสีหน้าหมดคำพูด

รอรถเคลื่อนออกไปอีกพักใหญ่ พวกฟางผิงก็ลงจากรถ ไม่ได้ไปกับคนอื่นๆ อีก

พอลงจากรถ หวังจินหยางก็เอ่ยว่า “ฉันจะกลับไปหนานเจียงสักหน่อย เดือนหน้าเจอกัน”

“ได้”

เหยาเฉิงจวินเพิ่งคิดจะอ้าปาก ฟางผิงกลับมองเขาแวบหนึ่ง เอ่ยว่า “เหล่าเหยานายอย่าไป กลับไปเซี่ยงไฮ้กับฉัน รีบทำเวลาก่อนเข้าเขตหวงห้าม นายต้องเข้าสู่ขั้นหก ส่วนฉันทะลวงตอนปลาย”

เหยาเฉิงจวินมองหวังจินหยางและหลี่หานซง เห็นทั้งสองคนทำหน้าเรียบนิ่งก็ครุ่นคิดเล็กน้อย พยักหน้าว่า “ได้!”

—

คืนวันที่เจ็ด ฟางผิง หลี่หานซงและเหยาเฉิงจวินเดินทางข้ามคืนกลับเซี่ยงไฮ้

หวังจินหยางกลับไปยังมหาวิทยาลัยหนานเจียง เขาไม่ได้กลับไปพักใหญ่แล้ว

ตาเฒ่าหลี่ไม่ได้ปรากฏตัว ฟางผิงไม่รู้ว่าเขากลับไปแล้ว หรือเดินทางผ่านอากาศ ไม่ได้สนใจเหมือนกัน

—

วันที่ 8 มิถุนายน

ฟางผิงปรากฏตัวในมหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้อีกครั้ง ปรากฏตัวในสมาคมผู้ฝึกยุทธ์

ตอนนี้มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ พวกนักศึกษาและอาจารย์ต่างมีจิตใจฮึกเหิม

อธิการขั้นเก้า คณบดีอันดับหนึ่งของขั้นแปด ประธานสมาคมอันดับหนึ่งของขั้นหก มหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้แทบไม่อาจเทียบกับอดีตได้ แตะถึงช่วงเวลาที่รุ่งโรจน์ที่สุด

มหาวิทยาลัยชื่อดังอันดับหนึ่งมีชื่อเสียงสมชื่อ ตอนนี้นักศึกษามหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ เดินไปที่ไหนก็แทบจะได้รับสายตาอิจฉา

ฟางผิงกลับมาถึงมหาวิทยาลัย ห้องทำงานก็มีคนหลั่งไหลมาไม่ขาดสาย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน