รักแสนร้าย นิยาย บท 41

กู้เหวยยีหยิบกระเป๋าและจะไปโรงพยาบาล “ฉันไปเยี่ยมเธอหน่อย”

หลังจากนั้น เธอก็ถูกดึงกลับไปในอ้อมกอดของใครบางคน“ ตอนนี้ท้องของคุณกำลังใหญ่ ทำไมทำอะไรรีบร้อนแบบนี้”

ตอนนี้เหมือนจะบอกทุกคนแล้ว ว่าเด็กเป็นของฮั่วเจียงเหยี่ย ถ้าเขาไม่รับผิดชอบก็คงไม่ได้

ความเจ้าเล่ห์แบบนี้ของฮั่วเจียงเหยี่ย แถมความฉลาดเหมือนสุนัขจิ้งจอก แต่บังคับเขาก็คงไม่ยอมทิ้งหาง

กู้เหวยยีใบหน้าเคร่งขรึม “แต่ขอให้เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดีกับเธอ”

แต่หลังจากนั้นไม่กี่วัน หลังจากเหนียนจือหวั่น ออกจากโรงพยาบาลก็ยังยืนยันจะไปคลอดลูกที่ต่างประเทศ

ไม่ว่าหลังจากฮั่วเจียงเหยี่ย ส่งเธอไปโรงพยาบาลแล้วจะพูดอะไรอีก เธอก็ปิดปากเงียบ

แต่ดูออกว่า หน้าของเธอดีขึ้นไม่น้อย และใบหน้ายังมีรอยยิ้ม

ตอนบอกลากันที่สนามบิน เธอถอดกำไลออกและยื่นให้กู้เหวยยี“ตั้งแต่เด็กฉันก็ใส่มันไว้โดยตลอด ไม่มีความหมายสำคัญอะไร ฉันให้เธอ หวังว่าแม่ลูกจะปลอดภัย

กู้เหวยยีตาแดงขึ้น “ไปถึงโน่นแล้วอย่าลืมเขียนจดหมายกลับมา”

มู่โล่หมิงเห็นเธอร้องห่มร้องไห้ตั้งนาน ก็เลยเก็บไว้ “วางใจเถอะ โทรทางไกลไม่แพงมาก เครื่องบินจะบินแล้ว รีบไปเถอะ”

เหนียนจือหวั่นพยักหน้ารับ ลากกระเป๋าและจากไป

หลังจากเธอไป กู้เหวยยีก็ลูบกำไล และถอนหายใจไม่หยุด “กำไลสวยจังเลย ของของคนสวยก็สวยทั้งนั้น”

มู่โล่หมิงเม้มปาก “ชอบเหรอ?”

ดวงตาของกู้เหวยยีเหมือนดวงดาว เธอพยักหน้ารับ

ในใจของมู่โล่หมิงก็เกิดความคิดขึ้นมา

วันต่อมา กู้เหวยยีเพิ่งล้างหน้าล้างตาลงมาทานอาหารเช้า ภาพในห้องรับแขกก็ทำให้เธอตกใจ

“นี่......นี่คือ.....”

สาวใช้มาพยุงเธอไป “คุณผู้หญิง นี่คือเครื่องประดับที่ร้านชุดแต่งงานส่งมาให้ค่ะ”

กู้เหวยยีตกตะลึงจนพูดไม่ออก

มงกุฎทำไมเป็นหยก? ของชิ้นอื่นอีก เป็นหยกใสราคาแพงทุกชิ้นเลย!

ด้านข้างมีใบเสร็จอยู่ ห้าล้าน!

กู้เหวยยีเอามือทาบไว้ที่หน้าอก

ห้าล้าน คิดอะไรอยู่? เหมือนกับเอารถสปอร์ตทั้งคันมาอยู่บนหัวเธอ

กู้เหวยยีลูบท้องของตัวเองไม่หยุด

ถ้าลูกคลอดออกมาแล้ว แม้แต่จุกขวดนมก็ต้องชุบทองใช่ไหม?

ไม่เพียงแค่นี้ มู่โล่หมิงยังจดทะเบียนบริษัทใหม่ ชื่อว่า Only You

ขายหยกโดยเฉพาะ

ตอนที่กู้เหวยยีกำลังทานข้าวอาหารค่ำอยู่เธอก็ดึงหูสั่งสอนเขา “ฉันไม่เข้าใจอะไรเลย บริษัทจะไม่ล้มละลายในมือฉันเหรอ? ถึงจะมีเงินแต่ก็ทำแบบนี้ไม่ได้?”

มู่โล่หมิงมองเธออย่างไม่รู้ไม่ชี้ “คุณไม่ได้ชอบกำไลหยกเหรอ?”

กู้เหวยยียิ่งโมโหกว่าเดิม “ถ้าฉันชอบสุนัข คุณไม่ทำกิจการเลี้ยงสัตว์ให้ฉันเลยเหรอ?”

มู่โล่หมิงฟังจบ “ใช่ ลองดูได้”

กู้เหวยยียิ่งลนลานกว่าเดิม “ไม่ใช่สิ!”