รักแสนร้าย นิยาย บท 42

บทที่ 42 ตั้งแต่แสงแดดยามเช้าจนถึงพลบค่ำ

กู้เหวยยีดูชื่อทั้งสองชื่อนี้ตั้งนาน

“นี่คือผลที่เมื่อคืนคุณขลุกตัวอยู่ในห้องสมุดทั้งคืน?”

มู่โล่หมิงจิบกาแฟอย่างพอใจ

หลังจากนั้นเหวยยี ก็อยู่ในบ้านนั่งมองชื่อทั้งสองทั้งวัน

ตอนที่มู่โล่หมิงกลับมาในตอนกลางคืน กู้เหวยยีก็วิ่งเข้ามาไปอ้อมกอดของเขาทันที “ฉันรู้สึกกลัว”

มู่โล่หมิงลูบผมเธอ “กลัวอะไร?”

กู้เหวยยีหดตัวอยู่ในอ้อมกอดของเขา “คลอดลูกเจ็บมากๆ เด็กที่ผ่าคลอดจะภูมิคุ้มกันต่ำกว่า......”

วันรุ่งขึ้น มู่โล่หมิงก็ปิดห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ชั้นบนสุดมีเครื่องทดลอง ให้ผู้ชายทดลองปวดครรภ์โดยเฉพาะ

เขาอยู่ต่อหน้ากู้เหวยยีไม่ร้องอะไรออกมาสักคำ

กู้เหวยยีอยู่ข้างๆ น้ำตาไหลออกมา พยุงเขาและตายังแดงๆ อยู่” โอเคไหมคะ?”

มู่โล่หมิงเหงื่อออกหน้าผาก “คุณดูสิ คุณทุกข์ที่คุณรับ ผมก็รับมันแล้วหนึ่งครั้ง ดังนั้น อย่ากลัว......”

ไม่รอเขาพูดจบ กู้เหวยยีก็เงยหน้าไปจุ๊ฟเขา

หลังจากนั้นครึ่งเดียว งานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ที่ทำให้คนทั้งเมืองตกตะลึงก็ถูกจัดขึ้น

ชุดแต่งงานถูกออกแบบโดยเขาทั้งสองคน เปลี่ยนชุดแนบตัว เป็นสไตล์เจ้าหญิง บาดแผลที่เธอขาของเธอก็ได้รับการรักษา อย่างมีประสิทธิภาพ

การแต่งงานถูกจัดขึ้นริมทะเล

ตอนเช้า ทะเลสีครามคลื่นซัดเข้ามา สะท้อนให้เห็นผู้คนที่ยิ้มแย้มแจ่มใสบนชายหาด

เด็กที่ถือดอกไม้ล้อม และจูงมือเธอไปที่ที่ มู่โล่หมิงยืนอยู่

ญาติของตระกูลมู่ ถึงจะเป็นการเจอกันครั้งแรก แต่เพราะว่าเธอท้องเลือดเนื้อของบริษัทมู่ซื่อ อยู่ก็อบอุ่นขึ้นไม่น้อย

ตอนยกน้ำชา แม่มู่ก็รีบประคองเธอ “เด็กดี ดูแลสุขภาพ”

พ่อมู่ยังให้ฮั่งเป่าเธอใหญ่ๆ “หลังจากนี้ไม่ต้องลำบากตัวเอง ต้องการอะไรให้บอกโล่หมิง เขาไม่สน ก็มาหาพ่อกับแม่”

กู้เหวยยีพยักหน้าทั้งน้ำตา

ตอนที่แลกแหวนกัน มู่โล่หมิงสวมแหวนให้เธอ และประทับรอยจูบลง “ขอบคุณครับ”

ขอบคุณที่คุณยอมแต่งงานกับผม ให้ผมกลายเป็นคนที่มีความสุข

ตอนที่งานแต่งงานกำลังจะจบลง กู้เหวยยีค่อยๆ เดินกลับหลัง ไม่ไกลยังเห็นคนตระกูลกู้

เธอมองแค่แป๊บเดียวก็มองออกว่าเป็นพ่อกู้แม่กู้

แต่ว่าฝั่งตรงข้ามเห็นว่าเธอสนใจ ก็รีบหนีไปแล้ว

คนคุมเข้างานบอกว่า พวกเขาส่งอั่งเป่าที่ใหญ่ที่สุดมาชุดหนึ่ง ด้านบนยังมีคำพูดหนึ่งประโยค

“ในที่สุดหนูก็แต่งงานแล้ว ดีใจมาก”