รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 610

บทที่610 อือ ฉันแต่งงานแล้ว

ถังซินจูบไปที่หน้าหล่อน“งั้นพรุ่งนี้ทานข้าวเช้าด้วยกันกับแม่และปู่นะคะ？”

“แม่ไม่ว่าไรหรอก แต่คนที่ลูกควรเอาใจคือสามี”โมมอยอี้พูดยิ้มๆ“เธอไปทำงานมาเดือนนึง กลับมาก็ยุ่งตลอด เขาต้องโกรธแน่ๆ！”

ถังซินพูดยิ้มๆ：“ไม่เป็นไรค่ะ พรุ่งนี้หนูจะขอลาแล้วค่อยชดเชยให้เขา！”

พาโมมอยอี้กับลูกๆไปบ้านตระกูลมู่แล้วก็คุยกับคุณท่านมู่แปปนึงถังซินก็รีบไปโรงแรมเหม่ยซิน ส่งข้อความหามู่เฉินหย่วนบนรถว่าจะไปร่วมงานฉลอง

พอหล่อนส่งไปประโยคที่สามก็โดนมู่เฉินหย่วนบล็อค

“ปัญญาอ่อนจริงๆเลย！”ถังซินมองเครื่องหมายคำถามสีแดงข้างๆข้อความก็ไม่รู้จะทำไงดี คิดว่าตัวเองไปทำงานนานหน่อย ตัดสายเขาทิ้งสองสามรอบก็ไม่ควรทำแบบนี้？

พอถึงโรงแรมเหม่ยซินถังซินก็คุยกับพนักงานแปปนึงก็ถูกพามาที่ห้องที่พวกเขาจัด

เปิดประตูออกหล่อนก็เห็นโต๊ะจีนขนาดใหญ่ตั้งตรงหน้าคนที่นั่งล้อม กำลังคุยไปขำไป ส่วนสวีหลายมองเห็นถังซินที่เข้ามาก่อนก็รีบลุกขึ้น

“ประธานถัง”สวีหลายจับมือถังซินพูดเสียงแผ่วเบา“ที่จริงคุณเพิ่งมาเมืองหนานเฉิงผมควรจะให้พักผ่อนเยอะๆ แต่ว่าวันนี้เป็นงานเลี้ยงของ【ดวงจันทร์สว่างในทะเล】”

ถังซินยิ้มนิดๆพูดเสียงแหบ“ฉันเข้าใจแต่ว่าช่วยดูเรื่องทัพยากรของศิลปินคือคุณนะ”

มีบอสที่มีเหตุผลแบบนี้ในใจของสวีหลายก็รู้สึกดี พาถังซินไปนั่งตรงข้างๆวัยรุ่น“นี่คือเสี้ยงเฉินครับ ประธานถังน่าจะไม่เคยเจอ”

บริษัทหวนสี่หยูเลิ่อถูกรับซื้อมาก็เปลี่ยนผู้บริหารถังซินก็ส่งต่อให้CEOคนใหม่แล้ว ส่วนตัวเองไปจัดการงานอื่น

อย่าพูดถึงเสี้ยงเฉิน ศิลปินในบริษัทหล่อนยังไม่รู้จักเลย

แต่ว่าช่วงนี้เสี้ยงเฉินฮอตมากถังซินเลยมองเห็นเขาทางเวยป๋อบ้าง

ได้ยินสวีหลายพูด วัยรุ่นคนนั้นถอดหมวกออกเผยให้เห็นใบหน้าอันหล่อเหลา ดวงตาสีน้ำตาลเต็มไปด้วยความนับถือ“ประธานถัง ผมชื่อเสี้ยงเฉินครับ ขอบคุณที่ท่านดูแล”

“ที่ไหนล่ะ สวีหลายต่างหากที่ดูแลนาย”วัยรุ่ยชายคนนี้ยังเด็กแต่นิสัยดี ไม่มีความเย่อหยิ่งจองหองในชื่อเสียงสักนิด ถังซินประทับใจเขาครั้งแรกไม่เลวทีเดียว

ถังซินยิ้มบางๆให้เสี้ยงเฉิน ถือน้ำส้มแก้วนึงส่งให้เขา“เชื่อฟังเขาดีๆ คอยตามเขา ภาพยนตร์ทองคำก็ไม่ไกลเกินเอื้อม”

“ครับ”เสี้ยงเฉินรีบรับน้ำส้มไว้แล้วยิ้ม“ผมจะเชื่อฟังพี่สวี”

ถังซินส่งน้ำส้มให้สวีหลายอีก

สวีหลายรับมาก็พูดด้วยรอยยิ้ม“ประธานถังอย่าเอาแต่ชมผมเลย ภาพยนตร์ทองคำเป็นภูเขาสามลูกแหนะ เสี้ยงเฉินต้องไต่เต้าไปพักไปเรื่อยๆ ต้องใช้เวลา！”

“ฉันรู้ว่าคุณเป็นคนมีความสามารถ”ถังซินถือแก้วมาชนกับเขา“ศิลปินที่ถูกคุณสั่งสอน มีใครบ้างที่มาฮอต？”

คำนี้ทำให้สวีหลายสบายใจก็เลยเต็มใจดูแลหวนสี่หยูเลิ่อ แล้วก็รีบถ่อมตัวตอบรับไปนิดหน่อย ถือโอกาสที่นักลงทุนยังไม่มากันก็แนะนำศิลปินคนอื่นที่พามาด้วยให้ถังซิน

ประมาณสิบนาทีถัดมาในที่สุดนักลงทุนก็มากันแล้ว

พวกนี้คือนักลงทุนที่มีชื่อเสียงมักจะทำงานในอุตสาหกรรมบันเทิง โดยผู้ผลิตของ【ดวงจันทร์สว่างในทะเล】ไปดึงคนมา เดิมทีพวกเขาไม่สนใจภาพยนตร์ที่หวนสี่หยูเลิ่อถ่ายแต่ดีที่เสี้ยงเฉินฮอตไปถึงจุดสูงสุด

บวกกับสวีหลายคือคนที่พาเสี้ยงเฉินมา ผู้กำกับที่ถ่ายก็ต้องการคนที่มีคุณภาพ มีชื่อเสียง ตอนแรกลงทุนไปพอเห็นนักลงทุนคนอื่นๆจ่ายบ้างก็คิดว่าไม่เลวก็ตามกันมาเพิ่มอีกคนละหลายล้าน

พอถังซินรับหวนสี่หยูเลิ่อมาก็ไม่เคยเสนอหน้า คนนอกต่างรู้แค่ว่าหวนสี่หยูเลิ่ออยู่ภายใต้ของบริษัทเหอซ่งแต่ไม่รู้ว่าถังซินคือคนรับซื้อ นักลงทุนพวกนี้ก็ไม่รู้

บริษัทเหอซ่งก็แค่บริษัทเครื่องสำอาง แม้จะเข้าตลาดแล้ว ราคาหุ้นก็ไม่เลว ตอนนี้คุณภาพก็ดี แต่ว่ายังสู้ยี่ห้อสกินแคร์ใหญ่ๆของประเทศไม่ค่อยได้ นักลงทุนหลายคนเลยดูถูกหน่อยๆ

ถังซินรู้สึกว่าตอนที่เหล่านักทุนทักทายตัวเอง ไม่มีคำพูดที่ทัศนคติแย่ๆแบบนั้น ไม่น่ารำคาญ มีรอยยิ้มบางๆ พูดอย่างสุภาพ