รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 20

ตอนที่ 20 อยากให้เธอช่วยเขาทำอะไร

มู่เฉินหย่วนเห็นจู่ซือซือถือแส้ ใบหน้าที่มีความบอบบางกำลังใช้แส้ฟาดไปบนตัวของถังซินแรงๆ เหมือนกับได้โกรธแค้นอะไรมา

เขาไม่คิดว่าสองปีที่ผ่านมาได้เลี้ยงจู่ซือซืออย่างเอาใจ จนทำให้เธอนับวันยิ่งกลายเป็นคนเอาแต่ใจ ในฉากนั้นถึงกับถือเอาแส้ฟาดคน

ถ้าไม่มีตระกูลมู่ปกป้องอยู่ ไม่รู้ว่าเธอต้องตายมาแล้วไม่รู้กี่ครั้ง！

มู่เฉินหย่วนรีบเก็บมือถือแล้วผลักประตูรถลงไป ก้าวเท้ากว้างๆ เดินมุ่งตรงไปทางกองถ่าย ในขณะจู่ซือซือกำลังจะยกแส้ฟาดลงไป ก็มีเสียงดังขึ้นมา “ซือซือ”

น้ำเสียงไม่ดังมากแต่กลับมีความหนักแน่นและมีพลัง คนในกองถ่ายต่างก็ได้ยิน

แส้นั้นของจู่ซือซือยังไม่ทันได้ฟาดลงไป เมื่อเธอได้เห็นมู่เฉินหย่วนมาก็รีบแปลงร่างเป็นเด็กสาว เดินกระโดดเข้าไปในอ้อมกอดของชายหนุ่ม “พี่เฉิน พี่มาได้ยังไง？”

เธอยังใช้หัวถูไปถูมาที่อกของเขา

สายตามู่เฉินหย่วนนิ่งสงบและไม่ได้ผลักเธอออกไป เพียงแต่พูดว่า “จะพาเธอไปกินอาหารเที่ยง” สายตาก็สาดส่องภายในกองถ่าย เห็นกวนหลิงเอ๋อกำลังพยุงถังซินขึ้นมา

ถังซินสวมชุดแสดงสีขาว ในขณะลุกขึ้นมาชายกระโปรงก็มีลอยสีแดงอยู่ ตอนเดินก็มีหยดเลือดไหลจากในเสื้อลงบนพื้น ดูแล้วจู่ซือซือจะลงมือหนักไปหน่อย

“ท่านประทานมู่”

“ท่านประทานมู่”

วงการบันเทิงไม่มีใครรู้ความเป็นมาของจู่ซือซือ ยังมีเบื้องหลังของผู้สนับสนุนเธอ

มู่เฉินหย่วนเป็นคนถ่อมตัวมาก ไม่ว่าจะเป็นใคร ในตอนนี้เพียงเห็นบุคคลสำคัญระดับนี้ ทุกคนต่างก็รายล้อมเข้ามาทักทาย ชายหนุ่มเพียงพยักหน้าเบาๆ

เขาเดินตามจู่ซือซือเข้าไปในห้องพักผ่อน ฝีเท้ามู่เฉินหย่วนก็หยุดกะทันหัน แล้วพูดกับเด็กบริการในกองถ่ายที่อยู่ตรงข้าง “หายารักษาแผลที่ดีที่สุดในกองถ่ายไปให้นักแสดงที่อยู่ในร่มคนนั้น”

เด็กบริการก็รีบพยักหน้า

ทางด้านนั้น กวนหลิงเอ๋อได้พยุงถังซินนั่งลง รีบเปิดเสื้อของเธอออกมา ได้เห็นเลือดสดของถังซินไหลออกมาจากแขน รู้สึกระคายเคืองที่เบ้าตา “พี่คะ นั่งลงก่อน ฉันจะไปซื้อยามาให้พี่”

เพียงแค่เธอไม่มีชื่อเสียง ไม่มีความหนักแน่นพอที่จะเข้าไปเอายาของกองถ่าย

ในขณะกวนหลิงเอ๋อกำลังจะไปซื้อยา มีเด็กบริการคนหนึ่งเดินเข้ามาเอายารักษาแผลกับก้อนสำลีให้เธอ หลังจากนั้นก็เดินออกไป เธอยังรู้สึกงงงวย ไม่คิดว่าเด็กบริการจะเอายามาให้เธอ？

กวนหลิงเอ๋อเพียงคิดว่าคงมีคนเห็นถังซินได้รับบาดเจ็บก็เลยให้คนเอายามาให้เธอ ยังแอบด่าอยู่ในใจแล้วรีบใช้ก้อนสำลีเช็ดไปที่รอยแผลบนแขนของถังซิน

“ต้องขอโทษพี่สาวด้วยนะคะ” เสียงคำขอโทษเบา ๆ ของกวนหลิงเอ๋อ

“แค่แผลภายนอกเท่านั้นไม่เป็นอะไรมากหรอก” ถังซินพูดออกมา เธอเป็นน้องสาวแท้ๆ จะไม่สนใจได้ยังไง

เธอมองไปทางห้องพักรับรองที่อยู่ทางด้านนั้น เมื่อกี้เธอได้เห็นมู่เฉินหย่วนมา จูซือซือกะพุ่งเข้าไปหา ความสัมพันธ์ของทั้งสองคงไม่ทำธรรมดา “หญิงสาวคนนั้น ใช่ไม่ใช่จูซือซือ？”

“นอกจากเธอแล้วจะมีใครในวงการบันเทิงจะมีความเอาแต่ใจแบบนี้？”

ถังซินก็กระจ่างขึ้นมาทันที

ทำไมเพียงแค่เธอพบกับจูซือซือก็รู้สึกคุ้นตา ที่แท้ก็อยู่ในภายใต้ร่มเงาของตระกูลมู่ เป็นหนึ่งคุณหนูของวงการบันเทิง เธอรู้ว่าตระกูลมู่มีรองประธานท่านหนึ่ง เป็นพ่อบุญธรรมของจู่ซือซือ

เพียงไม่คิดว่า เบื้องหลังผู้สนับสนุนใหญ่ของหญิงสาวคนนี้ที่แท้ก็เป็นมู่เฉินหย่วน

กวนหลิงเอ๋อทายาให้ถังซิน ปากก็บ่นพึมพำไม่หยุด “ฐานะทางบ้านเธอก็ไม่เท่าไหร่ ถ้าไม่มีคนอุปถัมภ์คอยพยุง ถ้าฉันโชคดีอย่างเธอ การจะเป็นดาวเด่นคงไม่ไกลเกินเอื้อม！”

“สมองงี่เง่าอย่างเธอยังจะอยากมีชื่อเสียง？” ถังซินตบไปที่หัวของเธอไปหนึ่งที “เป็นแบบที่ไปประเคนถึงที่แล้วให้คนถ่ายรูปเปลือย แล้วถูกส่งไปสถานีตำรวจใช่มั้ย”

กวนหลิงเอ๋อตกตะลึง แล้วหัวเราะเยาะ “พี่...พี่รู้แล้วเหรอ？”