รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 28

บทที่ 28 ความคิดที่ยากจะคาดเดาของเขา

พอพูดจบ เธอก็หอบกล่องกระดาษเดินออกจากลิฟต์ไป มู่เฉินหย่วนมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอยู่ๆก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนที่เหมือนจะตามน้ำไปเรื่อยๆไม่ขัดใจใคร ก็ปากดีไม่แพ้ใคร

ถังซิงหอบกล่องกระดาษกลับถึงห้อง

ห้องรับแขกไม่ค่อยเป็นระเบียบเท่าไหร่ เพราะพื้นเต็มไปด้วยกล่องกระดาษ เขาได้จัดของให้เข้าที่สักครู่แล้วก็เดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นก่อนจะมายืนรับลมอยู่ที่ระเบียง

“ หึ้ม? ” ถังซินที่ดื่มน้ำอยู่ชะงักไป

ถึงจะมีหญ้าเขียวที่กั้นอยู่ แต่เธอก็มองเห็นอย่างชัดเจนว่ามีรถสีดำจอดอยู่ที่บนถนนฝั่งตรงข้าม กระจกประตูหลังลดลงครึ่งหนึ่งเผยให้เห็นชายสวมชุดสูทที่หรูหรา มองขึ้นด้านบนมองเห็นใบหน้าที่สง่างามและดูมีการศึกษา

เขาคือหลินเฉิงจี๋！

เป็นเพราะถังซินตกใจจนเกือบช็อก ทำให้ขวดน้ำที่ถืออยู่แทบร่วง ผู้ชายที่อยู่ในรถเหมือนว่ากำลังรอใครอยู่ ผ่านไปไม่นานนัก หอพักทางด้านนั้นก็มีหญิงสาวที่ใส่ชุดเหมือนพร้อมรบเดินออกมา

หลินเฉิงจี๋เปิดประตูรถทางด้านหลังอย่างระมัดระวัง พอหญิงสาวขึ้นรถได้ก็เริ่มขับออกไป...

ถังซินยืนอยู่ที่ระเบียงอยู่นาน เธอคิดไม่ถึงว่าเธออยู่ใกล้กับหลินเฉิงจี๋ขนาดนี้ และยังมีแฟนสาวของเขา แต่หากว่าเขามีแฟนอยู่แล้วทำไม่ยังส่งดอกชาภูเขาให้เธออีก? ที่เขามาที่ประเทศ Z ก็เพราะผู้หญิงคนนี้หรอ?

ถังซินคิดว่าหลินเฉิงจี๋จะหยุดเพียงแค่นี้ แต่คิดไม่ถึงว่าหลังพักงานแล้วกลับไปที่บริษัทบนโต๊ะที่ห้องทำงานของเธอยังคงมีดอกชาภูเขาวางไว้อยู่เหมือนเดิม ตามที่ได้ยินเพื่อนร่วมงานพูดมา ช่วงที่เธอพักงานไปนั้น ก็ยังคงมีดอกมาส่งอยู่ตลอด เธอเดาไม่ออกจริงๆว่าหลินเฉิงจี๋คิดอะไรอยู่กันแน่

“ ถังซินเธอช่วงนี้ได้มีเรื่องขัดใจกับเฉียวมั่นหลัวไหม ” ในขณะถังซินถือดอกชาภูเขาพลางนึกๆไม่ทันได้มีสติอยู่ เพื่อนร่วมงานที่นั่งข้างถังซินหมุนเก้าอี้มาแล้วถามถังซิน “ เป็นอะไรไป? ”

เพื่อนร่วมงานทำหน้าลุกลี้ลุกลนแปลกๆ แล้วบอกให้เธอเข้าระบบภายในของบริษัทดู ถังซินเปิดระบบดูก็เจอเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเธอ

เฉียวมั่นหลัววันนี้ตอนช่วงเก้าโมงเช้าได้ส่งอีเมลฉบับหนึ่ง ว่ามีเพื่อนร่วมงานรายงานว่าถังซินกับคณะประธานบริษัทไปคุยเรื่องธุรกิจกันนั้นแอบรับเงินจากลูกค้าไว้ เธอเลยต้องการที่จะไล่ถังซินออก

ด้านข้างเอกสารมีรูปภาพอยู่สองสามใบ มีอยู่ใบหนึ่งเป็นรูปของถังซินรับซองจดหมายจากผู้ชายคนหนึ่งโดยทั้งสองฝ่ายมีใบหน้าที่ยิ้มแย้มเหมือนกับว่าคุยเรื่องอะไรสักอย่างอยู่และสำเร็จลุล่วงด้วยดี

ไม่ว่าจะพนักงานระดับสูงหรือต่ำโดยส่วนใหญ่ก็ได้อ่านอีเมลนี้หมดแล้ว

ลงมือแล้วหรอ?

ถังซินไม่มีความกังวลอะไร บนริมฝีปากยังเผยให้เห็นรอยยิ้ม เธอส่งข้อความหนึ่งไปให้นักข่าวหลังจากนั้นก็เดินออกจากแผนกตัวเองอย่างใจเย็น แล้วตรงแผนการการจัดการ

เมื่อเธอถึงแผนการจัดการแล้ว ก็เห็นเฉียวมั่นหลัวเรียกพนักงานในแผนกนั้นมารวมตัวกันเพื่อจะแนะนำพนักงานใหม่ชื่อว่าหลี่ซูเจ๋ด้วยใบหน้าอันสวยสง่าป่นกับรอยยิ้มเลยน้อย

ท่ามกลางพนักงานแผนการจัดการมากมาย แต่ถังซินกลับมองไม่เห็นมู่หยางซิว

ถังซินที่สวมรองเท้าส้นสูงเดินเข้าไป ตัวยังไม่ถึงเสียงก็ดังขึ้นก่อน “ผู้จัดการเฉียว”

ในตอนนั้น พนักงานแผนการจัดการทุกคนและเฉียวมั่นหลัวได้มองมาทางถังฉิน เฉียวมั่นหลัวเห็นถังซินที่ดูสงบนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็เผยให้เห็นสายตาที่เกลียดชังออกมาพักหนึ่ง

ไม่นานถังซินก็จะยิ้มไม่ออก!

เฉียวมั่นหลัวถาม “ ถังซิน เธอมาที่แผนการจัดการมีธุระอะไรรึป่าว? ”

“ เรื่องเกี่ยวกับอีเมลฉบับนั้นไง ” ถังซินตอบ “ ผู้จัดการเฉียว ผู้ชายคนนั้นเขาเป็นช่างถ่ายรูปเท่านั้น ครั้งก่อนเขาฉันและประธานหลิวได้ออกไปถ่ายรูปด้วยกัน ก็แค่ยื่นรูปถ่ายให้ฉันไม่ใช่เงินสินบนอะไร ”

เฉียวมั่นหลัวแสยะยิ้ม “ ในเวลานั้นเธออยู่กับเขาแค่สองคน เธอว่าเขาคือช่างถ่ายรูปเขาก็ใช่อย่างนั้นหรอ? แต่คนอื่นเค้าไม่ได้บอด ซองนั้นมันไม่ได้เหมือนซองรูปถ่ายเลยสักนิด ”

“ ฉันสามารถบอกให้ช่างถ่ายรูปมาอธิบายได้ ”

“ถ้าหากเป็นอย่างที่เธอพูดแล้วจะยังไงหละ? ”เฉียวมั่นหลัวเอามือขึ้นกอดอกยิ้มและมองด้วยสายตาเกลียดชัง “ ฉันไม่ชอบท่าทีในการทำงานของเธอ ฉันก็เลยอยากจะไล่เธอออก! ”