รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 399

บทที่399 คุณมัดฉันทำไม

“ใช่สิ ทำมาแล้วเป็นไงบ้าง？ไม่อยากคลำก็อย่าคลำ！”

“ผมอยากมาก ที่รัก คลำแล้วนุ่มจริงๆ！วันไหนเอาบัตรผมไป ทำก้นคุณด้วยสิ！”

“......”

ข้างในตู้ที่ไม่ใหญ่ ถังซินแนบชิดกับเขาเป็นอย่างมาก ศีรษะหล่อนอยู่ในอ้อมกอดเขาจนได้ยินเสียงหัวใจเขาเต้นแรงๆและรับรู้ถึงอุณหภูมิของเขาแต่ไม่กล้าขยับเลยสักนิด

พอได้ยินเสียงของคนข้างนอกสองคนที่ไม่หยุดพ่นคำพูดลามกๆพวกนั้น ถังซินก็เริ่มรู้สึกละอายเหลือเกิน

หล่อนแค่มาตั้งกล้อง ไม่คิดว่ามู่เฉินหย่วนจะเข้ามา และก็ไม่คิดว่าแมกซี่กับคนรักจะมาไวขนาดนี้ พวกเขาเลยออกไปไม่ได้

ชิบหายละ！

ทั้งสองไม่พูดอะไร ใกล้กันจนได้ยินเสียงลมหายใจอ่อนๆของฝ่ายตรงข้าม ด้านนอกตู้ของพวกเขามีชายหญิงที่อยู่บนเตียงกำลังพ่นคำลามกๆนั่นไม่หยุดและทำเรื่องบางเรื่อง

ถังซินนับแกะเงียบๆเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ

ไม่รู้ว่านานแค่ไหน ที่ข้างหูก็มีเสียงผู้ชายทุ้มๆเข้ามาที่แสนจะเย็นชา“มีเรื่องแบบนี้ ทำไมคุณชอบผลักผมเข้ามาในที่แบบนี้？”

“ใครจะรู้ว่าคุณมาล่ะ”ถังซินพูดเสียงทุ้ม

หล่อนนึกถึงตอนที่เจอครั้งที่สอง หล่อนผลักมู่เฉินหย่วนเข้าไปในห้องน้ำ ไม่ทันระวังจึงไปเห็นมู่หยางซิวกับเฉียวมั่นหลัวแอบพลอดรักกันและตอนที่ไปตุรกี มู่เฉินหย่วนเข้าห้องอาบน้ำผิดก็กลัวถูกนักเรียนเห็น ทั้งสองเลยแอบในห้องเล็กๆ

คิดเรื่องพวกนี้ขึ้นมาหล่อนก็ละอาย ใบหน้าแดงหน่อยๆ

ยังดีที่แสงจากข้างนอกที่ส่องมามีนิดเดียว มู่เฉินหย่วนเลยไม่เห็นสีหน้าของหล่อน

เขาไม่พูดอะไร ทั้งสองเริ่มเงียบอีกแล้ว เสียงพูดข้างนอกกลายเป็นเสียงกรีดร้องของผู้หญิง ถังซินอดไม่ได้ที่จะหยิบสำลีสองก้อนมาอุดหูไว้

หล่อนทำลายความเงียบแล้วถามมู่เฉินหย่วนเงียบๆ“คุณ คุณมาที่นี่ได้ไง？”

“ทำไม ทำลายเรื่องดีๆของคุณเหรอ？”แสงริบหรี่มาก มู่เฉินหย่วนก้มหัวลงมองเห็นแค่เงาเล็กๆนั่นอยู่บนตัวของตัวเอง แสงกำลังส่องมาที่บนไหล่ของหล่อน

ผิวขาวๆนั่นเหมือนกำลังส่องสว่าง

มู่เฉินหย่วนนึกถึงห้องสนุกเกอร์ก่อนหน้านี้ มองผ่านกระจกเห็นหล่อนที่สวมชุดเดรสสีดำ แผ่นหลังใหญ่ๆสีขาวนวลกับเอวเล็กๆนั่นคิดจนในใจก็โกรธขึ้นมา

เขาหัวเราะออกมา“คุณถังยังชอบถ้ำมองเรื่องแปลกๆของคนไม่เปลี่ยนเลยเนอะ！”

“ชู่ว！ชู่ว！”ถังซินรีบอุดปากเขาร่างกายเข้าไปชิดบนตัวเขา“คุณเสียงดังแบบนี้ คนด้านนอกก็ได้ยินหมดสิ ถ้าคุณไม่เข้ามาและปิดไฟจะกลายเป็นแบบนี้ไหม？”

“ผมไม่ได้ปิดไฟ”

ถังซินหัวเราะในลำคอ“ถ้าคุณไม่ปิด มันจะปิดเองได้เหรอไง？”

เขาไม่พูดอะไร ถังซินกลับพบว่ามือของเขาจับคางหล่อนไว้ เหมือนจะกำลังดึงเนคไท แปปนึงแขนทั้งสองของหล่อนก็ถูกจับไว้แน่นๆถูกเขาจับไปที่ด้านหลัง

ถังซินงง มองไม่เห็น แต่รู้สึกว่าเขาใช้เนคไทมัดแขนทั้งสองของหล่อนไว้

หล่อนยิ่งงงเข้าไปใหญ่ถามเสียงทุ้มว่า“มัดฉันทำไมเนี่ย？”

ลมหายใจที่ร้อนนิดๆของเขารินอยู่บนหัวหล่อน ยังคงไม่พูดอะไร ฝ่ามือลอดผ่านเอวเล็กๆของหล่อนไปสัมผัสผิวนุ่มๆที่ด้านหลังนั่น

“คุณคุณคุณ......”ถังซินพูดตะกุกตะกัก

เพราะรู้ว่านี่คือที่ไหน และข้างนอกก็มีเสียงผู้หญิงกรีดร้อง หล่อนตกใจจนยึดตัวไว้แน่น

“คุณไม่ได้ถามหรอกเหรอว่าผมมัดคุณไว้ทำไม ผมจะบอกคุณ”มู่เฉินหย่วนใช้มืออีกข้างไปที่ด้านบนแล้วคลำไปที่เข็มกลัดที่ติดอยู่บนชุดหล่อน นิ้วมือกดไปที่ด้านบน

ถังซินรีบพูด“มู่เฉินหย่วนอย่าทำไรซี้ซั้ว นี่มันในตู้เสื้อผ้า！อีก อีกอย่างพวกเราเลิกกันแล้ว คุณ คุณกล้าทำอะไร ฉันจะบอกคุณ......”

“พูดตะกุกตะกัก คุณถังเป็นใบ้หรือไง？”

ถังซิน“......”

“ยืมของผมไปจะไม่คืนเหรอ？”มู่เฉินหย่วนถาม ลมหายใจร้อนร้อนรินที่แก้มหล่อนจนหน้าถังซินคันหน่อยๆ

“ฉันยืมอะไรคุณไป？”