รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 402

บทที่ 402 การพะเน้าพะนอเอาใจแบบเมื่อคืนมันหมายความว่าอย่างไร

“ไม่ เธออย่ากลัวไปเลย” หลินเฉิงจี๋ปลอบขวัญเธอ ฉันก็พอเดาได้ว่าจะต้องเป็นน้องชายเธอ หลังจากที่เกิดเรื่องเมื่อคืน ฉันได้ให้จงเซิงคอยจับตาดู ฉันไม่ให้น้องเธอเป็นอะไรไปหรอก”

“ถ้านายเจอเขาแล้ว ต้องบอกฉันด้วยนะ” ถังซินขอร้องเขา และพูดตำหนิตัวเองว่า “ต้องโทษที่ฉันมันไร้ประโยชน์ ไม่ได้ดูแลปกป้องซือซือให้ดี”

เธอกลัวว่ากวนชิงเฟิงจะเกลียดเธอ เพราะรู้สึกละลายใจ ทำให้นานมากแล้วที่แม้แต่โทรศัพท์ก็ยังไม่กล้าที่จะโทรไปหาเขา

หลินเฉิงจี๋เห็นเธอมีท่าทางเศร้าเสียใจ จึงนึกถึงครั้งนั้นที่โทรศัพท์คุยกับจงเซิง ให้เขาปล่อยให้คนของจี้เจียจื้อตามจู่ซือซือไป จึงทำให้เกิดเรื่องเช่นนี้

ถ้าจะบอกว่าผิด ก็คงเป็นที่ตอนนั้นเขารู้สึกอาลัยอาวรณ์ จึงทำให้เกิดเหตุการณ์ที่เลวร้าย

หลินเฉิงจี๋ระงับความละอายใจที่อยู่ภายในจิตใจ และเอ่ยขึ้นเบาๆว่า “ถ้าฉันเจอตัวเขา จะต้องรีบบอกเธอแน่นอน เพื่อให้เธอสบายใจ ถ้าเธอกระวนกระวายใจมากไป จะส่งผลกระทบกับลูกได้ “

“ใช่แล้ว ฉันไม่ควรอารมณ์แปรปรวนมากเกินไป จะไม่ดีต่อลูก” ถังซินพยายามทำให้อารมณ์ของตนเองคงที่ “แล้วจี้เจียจื้อเป็นยังไงบ้าง?”

“ลูกกระสุนที่เจาะเข้าไปที่แขนของเขาได้อาบยาพิษที่เป็นอันตรายไว้” น้ำเสียงของหลินเฉิงจี๋แฝงไปด้วยความสบายใจ “หลังจากที่ไปถึงโรงพยาบาลเมื่อคืน แขนขวาของเขาก็ได้ถูกตัดทิ้ง”

ถังซินหัวเราะออกมาและทำแววตาเย็นชา “ดูแล้วเขาคงเหลือแต่แขนซ้าย ฉันจะรอดูว่า หลังจากที่เขาไม่มีอะไรเหลือแล้วสักอย่าง เขาจะใช้แขนซ้ายกินข้าวยังไง!”

“เธอพูดขึ้นมาแบบนี้ ทำให้ฉันนึกเรื่องของแมกซี่ออก” หลินเฉิงจี๋หยิบเอกสารฉบับหนึ่งยื่นให้เธอ “เมื่อคืนแมกซี่มาหาฉัน และเซ็นชื่อบนเอกสารแล้ว”

“จริงหรอ?” ถังซินรีบหยิบเอกสารขึ้นมาดู “ฉันกังวลเรื่องนี้ตั้งแต่เช้า กลัวว่านายจะหาคุณสมบัติของผู้ที่มีสิทธิการสืบช่วงมรดกไม่ได้ แล้วทำไมเขาถึงยอมเซ็นต์ชื่อให้?”

ถังซินมองเห็นลายเซ็นของเย่นจิ่งเหนียนที่อยู่ด้านล่าง ดูเหมือนว่าลายเซ็นนั้นจะแตกต่างกับลายเซ็นของคนที่เธอหามาเพื่อที่จะลอกเลียนแบบ

เธอจึงนึกถึงผู้ชายคนนั้น และก็เข้าใจภายในชั่วพริบตาเดียว

เขามีอำนาจมากขนาดนี้ มีเพียงเขาที่จะคอยช่วยเธออยู่อย่างเงียบๆเช่นนี้

เมื่อนึกถึงความรักความผูกพันของเขา ถังซินก็น้ำตาคลอเบ้า

เธอใช้มือขยี้ตา และยิ้มออกมา “ลายเซ็นไม่มีตกหล่นแม้แต่ชื่อเดียว การประเมินผลในครั้งนี้นายจะต้องผ่านอย่างแน่นอน!”

อืม เมื่อเห็นรอยยิ้มที่สวยสดงดงามของเธอ ในใจของหลินเฉิงจี๋ก็มีความกลัดกลุ้มเล็กน้อย

ในมือของเขายังถือหนังสือพิมพ์ฉบับหนึ่ง เป็นหนังสือพิมพ์ที่จงเซิงเอามาให้เขาเมื่อไม่นานมานี้

ในใจนั้นสั่นเครือ แต่สุดท้าย หลินเฉิงจี๋ก็นำหนังสือพิมพ์นี้ส่งให้กับถังซิน เธอควรดูหนังสือพิมพ์ฉบับนี้

“คืออะไรหรอ…”ถังซินเปิดดูไปพลาง เอ่ยถามไปพลาง “หรือว่าข่าวการถูกยิงของจี้เจียจื้อได้ถูกรายงานแล้ว……”

สายตาของเธอมองไปที่พาดหัวข่าวหนังสือพิมพ์ ริมฝีปากค่อยๆเม้มเน้นขึ้น

หลินเฉิงจี๋เอนตัวเข้ามา นิ้วมือชี้ไปที่บนหนังสือพิมพ์ และพิงเข้าไปหาเธอ เหมือนกับสนิทชิดเชื้อกันมากกว่าเป็นเพียงชายหญิงธรรมดา “ผู้หญิงคนนี้ชื่อจ้าวอี้ซีน พึ่งเข้ามาดำรงตำแหน่งผู้จัดการของแผนกR ในบริษัทมู่ซื่อได้ไม่นาน

“แผนกRไม่ใช่ยกเลิกไปแล้วหรอ?” เธอไม่รู้ตัวเลยว่า ตนเองได้บีบหนังสือพิมพ์ไว้แน่นขนาดไหน และมือยังมีอาการสั่นเครือ

ถังซินเอ่ยขึ้นว่า “ก่อนหน้านี้ที่ฉันคุยโทรศัพท์กับนางฟ้าน้อย เธอบอกว่าหลังจากที่ฉันเลิกกับมู่เฉินหย่วน มู่เฉินหย่วนจึงสั่งให้ยกเลิกแผนกR พนักงานที่อยู่ในแผนกก็ถูกจัดการให้ไปทำงานที่แผนกอื่น”

“บางทีมู่เฉินหย่วนอาจจะคิดว่าผู้หญิงคนนี้เก่ง รับผิดชอบงานใหญ่ๆได้” หลินเฉิงจี๋พูดไปพลาง และสังเกตสีหน้าเธอไปพลาง” เล่ากันว่าหลังจากที่จ้าวอี้ซีนเข้ามาในบริษัทมู่ซื่อ มู่เฉินหย่วนได้ดูแลเธออย่างดี”

“เมื่อออกไปคุยธุรกิจก็มักจะให้เธอไปด้วย และให้เธอรับผิดชอบดูแลคู่ค้าที่สำคัญอีกหลายแห่งด้วย อำนาจในบริษัทของเธอเป็นรองแค่มู่เฉินหย่วน ถ้าหากมีความสัมพันธ์แค่เป็นผู้ที่อยู่ใต้บังคับบัญชาปกติทั่วไป ก็คงจะไม่มีอะไร แต่ถ้าเมื่อมู่เฉินหย่วนคบกับจ้าวอี้ซีน ก็ถือว่าเลี่ยงไม่ได้แม้แต่นิดเดียว”

เขาหยุดพูดชั่วขณะหนึ่ง “เธอเคยคบมู่เฉินหย่วน รู้ดีว่าเขาไม่ชอบเปิดเผยความลับ ก่อนหน้านี้แม้แต่เธอเขายังปิดบัง ไม่ใช่หรอ? แต่เมื่อพาจ้าวอี้ซีนไปด้วย เขากลับให้สื่อมวลชนถ่ายภาพได้ตามสบาย ไม่มีห้ามปรามใดๆ”