รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 405

บทที่ 405 ข้อตกลงในการเดิมพัน

ถังซินจึงยิ้มหัวเราะ “ทุกคนต่างก็เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน คุณชายใหญ่ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น”

จี้เจียจื้อยิ้มเยาะโดยที่ไม่ได้พูดอะไรออกมา

“winona พูดถูก ต่างก็เป็นครอบครัวเดียวกัน”

winona เป็นชื่อภาษาอังกฤษของถังซินที่ใช้ในขณะที่อยู่ที่นี่ เมื่อเธอเห็นโบแนร์กำลังพูดอยู่ เธอจึงนิ่งเฉย จี้เจียจื้อที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอก็มีสีหน้าที่เคร่งขรึมขึ้น

ถังซิน……

จิตใต้สำนึกของเธอเพียงแค่อยากให้จี้เจียจื้อรู้สึกเคืองก็เท่านั้น คิดไม่ถึงว่าโบแบร์จะปกป้องตนเอง

ตอนนี้แววตาของโบแนร์ที่มองถังซินนั้นไม่เหมือนกับแต่ก่อน แววตานั้นแฝงไปด้วยความเย็นชา “ฉันได้ยินมาว่าเดิมทีแมกซี่ไม่อยากที่จะเซ็นต์ชื่อลงในเอกสาร สุดท้ายภายในไม่กี่โมง เธอก็สามารถพูดเกลี้ยกล่อมให้เขายอมเซ็นต์ได้อย่างคาดไม่ถึง พอที่จะมองเห็นได้ว่าเธอฉลาดแค่ไหน เธอเหมาะสมกับลูกชายฉัน”

“……ขอบคุณคุณลุงที่กล่าวชม”

โบแนร์พยักหน้า และหันไปพูดกับหลินเฉิงจี๋ “ฌ็อง อีกสักครู่โทรศัพท์ไปถามบาทหลวงว่าเมื่อไหร่มีเวลาว่าง ให้ท่านหาเวลากำหนดวันแต่งงานให้กับwinona”

“ คุณ คุณลุง เรื่องนี้ไม่ต้องรีบร้อนค่ะ!” ถังซินตกใจและรีบเอ่ยขึ้นว่า ตอนนี้ฉันเพียงแค่อยากจะให้ธุรกิจของฌ็องพัฒนาขึ้นมาให้ดี เรื่องอื่นค่อยว่ากันทีหลัง

“ฟังจากน้ำเสียงของเธอ เธอรังเกียจฌ็องหรือ?” โบแนร์แสดงออกอย่างไม่พอใจเล็กน้อย

ถังซินพยายามยิ้มอย่างอ่อนโยน” ฌ็องพึ่งจะมีสิทธิการสืบช่วงมรดกของอเล็กซ์เลียร์ใหม่ๆ ยังจะต้องมีงานให้ยุ่งวุ่นวายอีกมาก ฉันไม่อยากให้เรื่องอื่นมาทำให้เขากลัดกลุ้มใจ”

เธออยู่กับหลินเฉิงจี๋ก็เพราะว่ากำลังร่วมมือกัน จึงสร้างความสัมพันธ์แบบคู่รักจอมปลอม รอให้ปลดจี้เจียจื้อออกจากตำแหน่ง และหลังจากที่ร่างกายเขาดีขึ้นมาหน่อย เธอก็ยังคงที่จะต้องจากไป

“พ่อ ในเมื่อwinona พูดเช่นนี้ พ่อก็อย่าบังคับเธออีกเลย” จี้เจียจื้อช่วยถังซินพูดแก้ตัว “กว่าที่พวกเขาจะอยู่ด้วยกันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ถ้าหากพ่อหัวรุนแรงมากไปและทำให้เธอกลัวจนหนีไปจะทำยังไง?”

ถังซินรู้ว่าเขากำลังมีความคิดชั่วร้ายอะไร เขาอยากที่จะใส่ร้ายป้ายสีเธอ

ถังซินแอบมองบนใส่เขาและเอ่ยขึ้นว่า “คุณลุง หลังจากที่ฉันและฌ็องกลับมาอยู่ด้วยกันใหม่ รู้ว่าความรู้สึกนี้ได้มาไม่ใช่ง่ายๆ พวกเราต่างเห็นคุณค่ามัน ฉันชอบฌ็องและก็เคารพในตัวท่าน อยากที่จะเข้ามาเป็นสมาชิกในครอบครัวนี้มาก”

“ แต่ฉันรู้ว่าฉันยังมีคุณสมบัติไม่เพียงพอ ที่ฉันทำทุกอย่างในตอนนี้ ก็เพื่อฌ็องและเพื่อตัวฉันเอง รอให้ฉันคิดว่าตนเองมีคุณสมบัติเพียงพอแล้ว ฉันจะแต่งงานกับฌ็องอย่างองอาจถูกต้อง”

เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนี้ของหญิงสาว โบแนร์ก็รู้สึกใจสั่นเล็กน้อย

เขานึกถึงขณะที่เขานอนในทุกๆคืนมักจะฝันถึงผู้หญิงคนหนึ่ง ในดวงตาของเธอเหมือนกับซ่อนความสว่างไสวไว้ แม้พื้นที่นั้นจะมืดขนาดไหน ก็ไม่สามารถดับแสงสว่างซึ่งเป็นความหวังของเธอได้

แต่ว่าเธอตายไปแล้ว ในขณะเดียวกันก็เอาความรักและความหวังของเขาไปด้วย

สีหน้าของโบแนร์เปลี่ยนเป็นเศร้าโศกเล็กน้อย และพูดพึมพำขึ้นว่า “พวกเธอเหมือนกันมาก ฉลาดเหมือนกันขนาดนี้ เหมือนกัน ในสายตามีแสงสว่าง…”

ถังซินขมวดคิ้ว รู้ว่าที่เขาพูดไปเรื่อยเปื่อยนั้นหมายถึงโมมอยอี้

และบรรยากาศก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน มีความอึดอัดใจและกดดันเล็กน้อย

หลินเฉิงจี๋ก็ได้ยินเช่นเดียวกัน จึงบีบจับพวงมาลัยไว้แน่น ผ่านไปไม่กี่วินาทีก็คลายแรงที่มือออก และขับรถกอล์ฟไปจอดที่หน้าบ้าน

จี้เจียจื้อลงรถไป และพูดเรียกโบแนร์ “พ่อ ลงรถเถอะ”

“ได้”

โบแนร์เอามือตบที่ไหล่ของหลินเฉิงจี๋ และพูดด้วยน้ำเสียงที่รักและเมตตา “ไป เข้าไปด้วยกัน คืนนี้ฉันมีเรื่องใหญ่เรื่องหนึ่งจะพูดกับพวกเธอ”

หลินเฉิงจี๋ตัวแข็งไปชั่วขณะ

หลังจากที่สบสายตากับถังซิน “ตัวของเขาก็ผ่อนคลายลงและพยักหน้า”