รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 451

บทที่451เขามักจะคิดแทนเธออยู่เสมอ

มู่เฉินหย่วนพาถังซินไปนั่งที่โต๊ะอาหารข้างๆหยิบเมนูส่งให้เธอ“ดูเมนูว่าอยากจะกินอะไรนี่เป็นเครื่องบินส่วนตัวคุณจะกินเยอะแค่ไหนจะอ้วกอีกกี่ครั้งก็ไม่มีใครว่าหรอก”

“งั้นก็สามารถสั่งอาหารได้เต็มที่สินะ.....”ถังซินพึมพำและรับเมนูมาจากมือเขาแต่กลับรู้สึกอบอุ่นขึ้นภายในใจ

ไม่ว่าจะตอนไหนเขามักจะคิดแทนเธออยู่เสมอ

จริงๆแล้วในเมนูก็ไม่มีอะไรมากก็มีพวกของหวานน้ำผลไม้ปั่นกับอาหารประเภทนึ่งและยังมีซุปเยื่อไผ่

เดิมทีถังซินนั้นหิวมากมาอาศัยอยู่บนเครื่องบินส่วนตัวของเขาอย่างไม่เกรงใจจึงสั่งอาหารที่อยู่ในเมนูทีละอย่างและเอาพุดดิ้งโยเกิร์ตอีกถ้วย

มู่เฉินหย่วนไม่แปลกใจเลยสักนิดเพียงแค่พูดอย่างละมุนละไมว่า“กินแค่ให้อิ่มก็พอแล้วครั้งหน้าอยากกินอีกก็สั่งเพิ่มได้มันไม่ใช่อาหารที่หายากสักหน่อย”

ถังซินตอบอย่างคลุมเครือ“รู้แล้วค่ะ”

มือที่อยู่ใต้โต๊ะยกขึ้นมาลูบท้องอย่างเงียบๆคิดกับตัวเองว่ายังมีอีกสามคนกินน้อยแล้วพวกเขาหิวไม่ได้สิ！

ไม่นานพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินก็นำอาหารที่ถังซินสั่งมาเสิร์ฟ

วางจนเกือบเต็มโต๊ะ

ถังซินหิวมากแล้วทันทีที่วางบนโต๊ะก็ไม่รอช้าเริ่มกินทันที

“เนื้อไก่นี้อร่อยมากเลย”เนื้อไก่ที่เข้าปากไปมันนุ่มมากทำให้ถังซินเอ่ยปากชมไม่หยุด“นี่คือการนั่งเครื่องบินส่วนตัวที่ดีที่สุดเท่าที่ฉันเคยนั่งในชีวิตนี้เนื้อไก่ก็อร่อยที่สุดเท่าที่เคยกินมาเลย”

“ถ้าคุณอยากกินอีกครั้งหน้าก็สั่งได้”มู่เฉินหย่วนเทน้ำผลไม้ปั่นแล้วเลื่อนไปไว้ข้างมือเธอ“กินแค่จานเดียวก็พอแล้ว”

“เอาอีกจานหนึ่งไม่ได้เหรอข้าวนี้ก็ไม่ได้เยอะเลย”ถังซินบ่นอุบอิบ

“ไม่ได้”

ถังซินรู้ว่าผู้ชายกลัวว่าตัวเองจะกินจุจนเกินไปแต่เห็นคำพูดนิ่งๆที่เขาพูดออกมาแบบนี้ก็กรอกตามองบนใส่เขา

“อ้อใช่แล้ว”ถังซินนึกอะไรขึ้นมาได้จึงถามมู่เฉินหย่วนว่า“คุณจัดการเรื่องของฉางผิงยังไง”

“ตอนผมออกมาจ้างป้าคนหนึ่งไปทำอาหารให้เขากินทุกวันที่บ้าน”

มู่เฉินหย่วนที่นั่งตรงข้ามยกขาขึ้นมาไขว่ห้างอย่างสบายๆมองเธอกินข้าว

เห็นว่าปากผู้หญิงมีแต่ความมันเขาดึงกระดาษยื่นมือไปช่วยเธอเช็ด

ถังซินตะลึงเขาก็ตะลึงไปด้วย

ไม่กี่วินาทีต่อมาถังซินก็รู้สึกตัวมาก่อนดึงกระดาษทิชชู่มาจากในมือเขาผงะตัวถอยหลังไปเล็กน้อย

เธอที่ก้มหน้าอยู่ก็กลับมาพูดเรื่องเดิมต่อว่า“ดีแล้วค่ะถ้าป้าคนนั้นทำอาหารอร่อยคุณก็เก็บเขาไว้เถอะไม่ต้องออกไปกินข้างนอกเหมือนแต่ก่อนมันไม่มีประโยชน์ฉางผิงก็กำลังโตด้วย”

“อืม”มู่เฉินหย่วนชักมือกลับแล้วไปจับตรงกลางระหว่างคิ้ว

แท้จริงแล้วทั้งสองคนเลิกกันไปแล้วแต่เขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะกังวลเกี่ยวกับเธอเป็นความเคยชินของเมื่อก่อนที่ยังทำมาเรื่อยๆ

แย่จริงๆเลย

เห็นได้ชัดว่าเขามีอีกหลายเรื่องที่ต้องจัดการแต่กลับต้องมารู้จากผู้ช่วยจางและบริษัทเหอซ่งว่าถังซินไม่ได้เซ็นสัญญาเป็นนักแสดงหญิงอย่างถูกต้องและต้องไปแสดงภาพยนตร์สั้นกับนักแสดงชายช่วงเวลาสั้นๆจิตใจก็ว้าวุ่นแล้ว

ผู้ช่วยจางยังบอกอีกว่าผู้กำกับที่ถังซินกำลังหาเป็นคนของบริษัทมีเดียซินลี่แถมยังไปแอบหยิบเนื้อหาของบทมาด้วย

หลังจากมู่เฉินหย่วนเห็นบทก็ไม่สามารถนิ่งเฉยได้

เขาตั้งใจจะไปบริษัทเหอซ่งแล้วบอกว่าต้องการเห็นความคืบหน้าของการประกาศผลิตภัณฑ์ใหม่ของพวกเขาจงใจโกรธถังซินในห้องประชุมแต่นักแสดงชายคนนั้นมีเรื่องอื้อฉาวจริงนี่ไม่ใช่เรื่องที่กุสร้างขึ้นมาแต่อย่างใด

ตอนนั้นถังซินตบโต๊ะและพูดด้วยความโกรธจัดว่า“มีเรื่องหนึ่งที่ประธานมู่ต้องมาด้วยตัวเอง”เขาคิดพิจารณาเล็กน้อยแล้วก็ตอบตกลง

ธุระสามารถหาเวลาตอนเย็นจัดการได้ถังซินตามกองถ่ายหลีเจียงจริงและยังถ่ายภาพยนตร์สั้นอย่างใกล้ชิดกับนักแสดงชายแบบนั้นอีกแค่นึกถึงเขาก็ไม่มีความสุขแล้ว

มองไปทางผู้หญิงที่ยังก้มหน้ากินข้าวอยู่ดวงตาของมู่เฉินหย่วนก็ปิดลงถอนหายใจลึกๆ

ความดีของตัวเองผู้หญิงคนนี้ไม่มีวันเข้าใจได้ลึกซึ้งหรอก

ถังซินที่กินจนอิ่มมากก็หยุดกินกินอิ่มก็หยิบผ้าห่มมาห่มแล้วนอนทำให้มู่เฉินหย่วนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก