รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 478

บทที่ 478 เธอไม่มีอะไรต้องโกรธ

“ข่าวดีใกล้เข้ามาของคุณมู่เฉินหย่วนและคุณเสี้ยงหวั่นฉิง” ตัวหนังสือสีดำหนาทิ่มแทงดวงตาถังซินจนเจ็บปวด

แขนสั่นเล็กน้อย

เธอคิดว่าหลังกลับจากแม่น้ำหลีเจียงแล้วตัวเองจะไม่สนใจชายผู้นี้อีก

วันนี้ได้เห็นเขากอดผู้หญิงอื่น ยังได้เห็นข่าวร้อนแรงอีก จิตใจเจ็บปวดจนแทบแตกสลาย

หลี่ซูเจ๋เริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนองโดยการดึงโทรศัพท์มือถือของถังซินออกมา “ไม่รู้ว่าหนังสือพิมพ์ฉบับไหนไม่มีเรื่องอะไรเขียน วันๆ เอาแต่เขียนข่าวบันเทิงให้คนมาดูมาอ่านกันเยอะ”

“อ๊ะ ใช่ ใช่!” จู่ซือซือสติกลับมารีบพยักหน้าเห็นด้วย “แน่นอนเป็นเพราะพวกเขาเขียนข่าวมั่วซั่ว...”

ถ้ามู่เฉินหย่วนไม่เห็นด้วย หนังสือพิมพ์ฉบับไหนจะกล้าเขียนข่าวแบบนี้?” ถังซินสีหน้าสงบนิ่งราวกับเรื่องนี้ไม่มีผลกระทบต่อเธอ “เสี้ยงหวั่นฉิง? ชื่อนี้ฟังดูคุ้นๆ”

เธอเคยได้ยินชื่อนี้จากไหน แต่ตอนนี้กลับนึกไม่ออก

“ใช่อยู่ในกลุ่มของพวกเธอหรือเปล่า?” ถังซินมองจู่ซือซือ “เธอรู้จัก?”

จู่ซือซือส่ายหน้า เดินเข้ามาดึงแขนถังซิน “พี่ถังซินเลิกคิดเถอะ เสี้ยงหวั่นฉิงคนนี้สู้พี่ไม่ได้หรอก ไม่รู้ว่าพี่เฉินจะเป็นคนตาบอด!”

“พี่ถังซินวางใจเถอะ ฉันยืนอยู่ข้างพี่! ฉันเป็นคนกว้างขวาง พี่ชอบผู้ชายแบบไหนบอกฉัน ฉันจะช่วยพี่หา ดีกว่าพี่เฉินเป็นร้อยเท่า!”

“ได้สิ” ถังซินยิ้มน้อยๆ

เงยหน้าขึ้นคิดไปคิดมา “สูง 180 ขึ้นไป รักและกตัญญู เลี้ยงดูฉันได้ก็พอ”

พี่ถังซิน พี่เอาจริงดิ?” จู่ซือซือพูดแบบติดอ่าง

“หรือว่าพี่แกล้งฉันเล่นใช่ไหม?”

หลี่ซูเจ๋กลัวจู่ซือซือจะพูดผิด จึงรีบดึงเธอไว้อย่างรวดเร็ว : “ความคิดของซือซือก็คือ รักและกตัญญูคำนี้มีกว้างเกินไป เธอมีข้อกำหนดเรื่องนิสัยใจคอ บุคลิกภาพของผู้ชายหรือเปล่า?”

ถังซินยิ้มอย่างแผ่วเบา “ไม่มีข้อกำหนดใดๆ อีกอย่าง ถ้าได้ร่วมก๊วนกับซือซือแล้วล้วนเป็นผู้ชายมีคุณภาพทั้งหมด แค่ไม่ทิ้งฉันไปก็พอแล้ว”

หลี่ซูเจ๋ใช้มือกระทุ้งจู่ซือซือ

หลังจากจู่ซือซือเข้าใจสายตาของเธอแล้ว จึงรีบพูด “ได้ ฉันจะช่วยพี่ถังซินหา!”

“อืม งั้นพวกเธอคุยกันไปก่อนนะ ฉันง่วงแล้วขอไปนอนก่อน”

หลังจากรอให้ถังซินเข้าห้องนอนไปแล้ว จู่ซือซือรีบมองไปที่หลี่ซูเจ๋ทันที “ถ้าพี่ถังซินต้องการหาผู้ชายจริงๆ ขึ้นมาจะทำอย่างไรดี?”

“นั่นไม่ดีหรอกหรือไง? หลี่ซูเจ๋ยังคงทำงานในมือต่อไป “เธอมีตั้งหลายคนให้ถังซินเลือก”

จู่ซือซือร้อนรน “แล้ว แล้วพี่เฉินล่ะจะทำอย่างไร.....”

“อย่าไปพูดถึงเขาเลย!” หลี่ซูเจ๋ทำตาขวางใส่เธอ พูดด้วยเสียงเย็นชา “พวกเขาเลิกกันแล้ว! นีนีจะหาคนใหม่มันก็ไม่เกี่ยวกับเขา เรื่องของเขา นีนีก็ไม่อยากรับรู้”

ตอนที่ถังซินแย่งโทรศัพท์มือถือจากจู่ซือซือ หลี่ซูเจ๋เกรงว่าเธอจะเห็นข่าวพวกนั้นแล้วไม่สบายใจ แต่ถังซินกลับมีสีหน้าสงบนิ่ง เหมือนไม่ได้สนใจข่าวพวกนั้นเลยแม้แต่น้อย

เธอไม่รู้ว่าถังซินแกล้งทำหรือว่าไม่สนใจจริงๆ

แต่เธอก็หวังให้เป็นอย่างหลังมากกว่า

จู่ซือซือกำลังจะส่งเสียงร้องอยากจะพูดอะไรออก หลี่ซูเจ๋รีบคว้ามะเขือเทศอุดปากเธอเสียก่อน

ปากเธอถูกยัดด้วยมะเขือเทศจนเหมือนปลาปักเป้า

“เธอก็เห็นข่าวแล้ว ประธานมู่ก็มีแฟนแล้ว ดังนั้นเธอก็อย่าไปกังวลเลย” สายตาหลี่ซูเจ๋ซ่อนคำเตือนไว้ “ระวังนะอีกหน่อยพี่ถังซินเขาจะไม่มาที่นี่อีก”

ได้ยินที่หลี่ซูเจ๋พูดเช่นนี้ จู่ซือซือห่อไหล่ ไม่กล้าพูดอะไรอีก

เธอไม่อยากถูกถังซินขึ้นบัญชีดำ

ถังซินซึ่งเข้าห้องนอนแล้วแต่ยังไม่นอน เธอกำลังคิดถึงข่าวเมื่อสักครู่ คิดถึงชายหนุ่มหญิงสาวคู่นั้น

สักครู่ ถังซินลุกจากเตียง เปิดคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คที่อยู่บนโต๊ะ

เธอเปิดเว็บไซต์ ค้นหา “มู่เฉินหย่วน เสี้ยงหวั่นฉิง” ข่าวที่เกี่ยวกับพวกเขาปรากฏออกมาเป็นจำนวนมาก