รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 512

บทที่ 512 ขอโทษ

“คุณหนูจู่ บัตรของคุณหนูถูกประธานมู่ระงับไปแล้ว บัตรหนึ่งสูงสุดก็แค่แสนนึง เอาอะไรมาคืนผม？”

จู่ซือซือมองตาโต “เรื่องนี้นายก็รู้ด้วย？”

“ครับ”

“โธ่ บัตรของนายให้ฉันยืมรูดหน่อยน่ะ ฉันชอบชุดแต่งงานชุดนั้นมากเลย” ทำให้เธอเห็นปุ๊บชอบปั๊บ แถมยังพอดีกับตัวเธออีก ยากมากที่จะเจอแบบนี้ “ฉันคืนให้นายเป็นรายเดือน โอเคไหม？”

“ชุดไหนครับ？”

จู่ซือซือรีบหอบชุดแต่งงานไปให้เขา สายตาเต็มไปด้วยความหวัง “ชุดนี้ สวยใช่ไหม？”

“ครับ สวยครับ” อาสุ่ยมองแค่แวบเดียว ไปถามพนักงาน “ชุดแต่งงานนี้ราคาเท่าไหร่ครับ？”

“สักครู่นะคะ ฉันถามให้” พนักงานใช้ไมค์หูฟังวิทยุสื่อสารถามเจ้าของร้านที่อยู่ด้านล่าง จากนั้นบอกกับอาสุ่ย ：“ชุดนี้เป็นชุดที่ออกแบบร่วมกันกับดีไซน์เนอร์CC ราคาหนึ่งล้านเก้าหมื่นคะ”

หลิวซือซือร้องโหออกมา “ก็ถูกอยู่น่ะเนี่ย”

เมื่อก่อนเธอซื้อกระเป๋าลิมิเต็ดอิดิชั่นหลายใบ ราคาใบละประมาณแปดแสน บวกกับเสื้อผ้าที่สวมใส่แต่ละวันต่างเป็นสินค้าแบรนด์เนม ไม่รู้ความหมายของคำว่าสินค้า‘แพง’

จู่ซือซือเหมือนจะคิดอะไรออกมา หันไปมองอาสุ่ย “หรือว่านายหนึ่งล้านก็ไม่มีเหรอ？”

“มีครับ”

“งั้นก็ดี——”

“แต่ผมไม่อย่างเอาเงินหนึ่งล้านไปซื้อชุดแต่งงาน” อาสุ่ยพูดขึ้น “คุณหนู่จู่เดือนหนึ่งคืนผมกี่หมื่น รอจนผมลากออกไป เงินที่คุณหนูติดผมก็ยังคืนไม่หมด”

“บัตรของฉันก็แค่ถูกระงับชั่วคราว เดือนหน้าพี่เฉินก็ยกเลิกระงับบัตรฉันแล้ว”

“ท่านประธานมู่พูดกับคุณหนูแบบนี้แล้วเหรอครับ？”

“......”

เห็นจู่ซือซือเงียบไม่พูดจา งั้นก็แสดงว่าโกหก อาสุ่ยหันหลังเดินออกไป “คุณหนูจู่ กลับเถอะครับ”

จู่ซือซือกระโจนเข้าไปกอดขาของเขา คุกเข่าลงกับพื้น

อาสุ่ยขยับเท้าไม่ได้ หันกลับไปมองเธอ “ลุกขึ้นครับ คุณหนูไม่ได้แต่งงานสักหน่อย ซื้อชุดแต่งงานไปทำไม？”

“ฉันจะเอา！นายก็ซื้อให้ฉันหน่อยน่ะ！” จู่ซือซือทำปากจู๋ นั่งดิ้นกับพื้น ：“ซื้อตอนนี้ รอจนแฟนฉันกลับมา ฉันสามารถเซอร์ไพรส์กับเขาไง！”

“......”

“ขอร้องน่ะ ขอบัตรให้ฉันยืมหน่อยน่ะ！” จู่ซือซืออ้อนต่อ “ฉันกลับไปขายกระเป๋าคืนเงินให้นาย”

เธอชอบชุดแต่งงานชุดนี้มากจริงๆ

ปกตินอกจากมู่เฉินหย่วนไม่กี่คนแล้ว เธอไม่อ้อนผู้ชายคนอื่น แต่วันนี้ชายแก่คนนี้ก็กลายเป็นข้อยกเว้น

หลังจากอยู่ด้วยกันมาระยะหนึ่ง เธอรู้สึกว่าเมื่ออยู่กับเขารู้สึกปลอดภัย แถมยังชอบทำตัวติดกับเขา

แปลกมาก ก็ไม่ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ ใจคิดยังไง ก็ทำตามนั้น

อาสุ่ยค่อยๆมีรอยยิ้มออกมา

อาสุ่ยถอนหายใจ “ผมซื้อ คุณหนูลุกขึ้นมาได้ไหม？”

“ฉันรู้ว่าคุณดีกับฉันที่สุด！” จู่ซือซือรีบลุกขึ้น สั่งพนักงานที่ยืนอยู่ข้างๆ “ชุดแต่งงานชุดนี้รบกวนใส่กล่องให้ฉันด้วย พวกเราลงไปรูดบัตรตอนนี้เลย！”

“ค่ะ คุณหนูจู่” พนักงานเห็นจู่ซือซือนั่งอ้อนตั้งแต่ต้นจนจบ ตอนนี้เธอเลยหลุดยิ้มออกมา

จู่ซือซือไม่ได้ดุด่าอะไรพนักงาน เดินหยิ่งจากไปพร้อมกับอาสุ่ย

หลังจากลงมาจากชั้นสอง เธอเห็นหญิงสาวแต่งตัวดีสองคนยืนอยู่ข้างแคชเชียร์ กำลังสุมหัวคุยอะไรบางอย่าง

เมื่อได้ยินชื่อ‘ลู่เหวินซู’แว่วแว่ว เธอก็เข้าไปฟังด้วยความสงสัย

หญิงสาวคนหนึ่งบ่นว่า ：“เธอว่าไหม คุณชายลู่น่าจะไม่ปกติไหม เรียกคนไปที่ห้องเขา ก็เพื่อฟังพวกเธออ้อน ถ้าหากอ้อนไม่ดี ก็จะไล่เธอออกมาราวกับปีศาจร้าย”

ผู้หญิงอีกคนหนึ่งพูดว่า ：“เมื่อก่อนจวงหย่าเคยไป ก็โดนด่าออกมาเหมือนกัน แต่ก็ได้เงินมาก้อนหนึ่ง”

“ได้ยินมาว่าเขารักทะนุถนอมผู้หญิงมากเลยน่ะ ทำไมถึงเปลี่ยนไปแบบนี้？”