รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 528

บทที่ 528 นายเหมือนกับไอ้แซ่มู่ ใจดำเหมือนกัน

ผู้ช่วยจางขมวดคิ้วใช้ความคิด เอ่ยว่า ：“แต่ว่าท่านประธานมู่ ปลูกฝิ่นติดคุกไม่กี่ปี หลัวจื่อเว่ยเกือบจะทำให้คุณนายตาย จิตใจโหดเหี้ยม จะปล่อยเธอไปแบบนี้หรือครับ？”

มู่เฉินหย่วนเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างเย็นชา “ทุกเรื่องจะให้ฉันบอกทั้งหมด ฉันจะมีนายไว้เพื่ออะไร？”

“อ้อ ครับ ผมเข้าใจแล้วครับ” ผู้ช่วยจางตอบรับอย่างรวดเร็ว พลางรู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้ช่วยที่มีความสามารถรอบด้านจริงๆ “ท่านประธานมู่ ผมรู้สึกว่าผมนอกเหนือจากไม่สามารถคลอดลูกให้กับคุณได้ ไม่มีอะไรที่ผมทำไม่ได้”

“......” มู่เฉินหย่วนหน้าบูดบึ้งทันที

หลังจากผู้ช่วยจางหันไปเห็น รีบหัวเราะแห้งๆ “ฮาฮาฮา ท่านประธานมู่ ผมแค่ล้อเล่นเฉยๆ”

“หุบปาก ขับรถไป！”

กลัวว่ามู่เฉินหย่วนจะบันทึกชื่อเขาลงในบัญชีดำ ผู้ช่วยจางรีบตั้งใจขับรถ

มู่เฉินหย่วนที่นั่งอยู่เบาะหลังนั่งเล่นโทรศัพท์ เหมือนว่ากำลังดูอะไรอยู่

ผ่านไปไม่ถึงสองนาที เขาถามผู้ช่วยจาง “เงินก้อนนั้นที่หลี่ซูเจ๋ให้หลัวจื่อเว่ยได้มาจากไหน？”

“อ้อ คุณหมายถึงเรื่องนี้” เรื่องนี้ผู้ช่วยจากได้สืบเรียบร้อยแล้ว ตอบกลับว่า ：“ในมือเธอมีบัตรของคุณชายลู่ โอนให้หลัวจื่อเว่ยผ่านอินเตอร์เน็ต แต่ว่า ท่านประธานมู่ คุณนายได้ส่งหลี่ซูเจ๋ไปต่างประเทศแล้ว”

“ส่งไปที่ไหน？”

“ครั้งนั้นผมตรวจสอบเที่ยวบินของเธอ ไปประเทศY เปลี่ยนเครื่องไปเมืองไหมอันนี้ผมก็ไม่รู้”

มู่เฉินหย่วนใช้ความคิด

เพราะว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของลู่เหวินซูกับหลี่ซูเจ๋ เขาคิดว่าพวกเขาควรจัดการเอง ไม่ได้ให้ความสำคัญ ตอนนี้เขาเดาได้แล้วว่า เป้าหมายของถังซินในการส่งหลี่ซูเจ๋ไปต่างประเทศ ก็คือไม่อยากให้ลู่เหวินซูหาเจอ

ผู้ช่วยจางพูดเสริมขึ้นว่า “ท่านประธานมู่ ทางคุณชายลู่ก็ได้ขอร้องผม ถ้ามีข่าวของคุณหนูหลี่ให้บอกเขา”

“ทำไม นายคิดเรื่องที่ฉันให้นายไปทำยังไม่เยอะพอใช่ไหม？”

“พอแล้วครับ พอแล้ว！” ผู้ช่วยจางรู้แล้วว่าความหมายของมู่เฉินหย่วนคืออะไร สีหน้าข่มขื่นเอยว่า ：“ท่านประธานมู่ คุณปล่อยผมไปเถอะ ถ้ายุ่งกว่านี้อีกผมก็ไม่มีเวลาอยู่กับแฟนแล้ว”

แววตาของมู่เฉินหย่วนดูลึกลับ พูดอย่างเย็นชาว่า ：“ให้เหวินซูไปจัดการเอง ช่วงนี้มันบัดซบสิ้นดี”

ตอนนั้นเขายุ่งจนไม่รู้ว่าจะทำยังไงดีอยู่ที่ต่างประเทศ ถ้าหากไม่ใช่เพราะหลี่ซูเจ๋ไปพูดคุยต่อรองกับหลัวจื่อเว่ย กดดันจนหลัวจื่อเว่ยถอนฟ้อง ถังซินต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากยิ่งขึ้นอีกแน่นอน

เขาคิดค้างบุญคุณของหลี่ซูเจ๋

ยิ่งไปกว่านั้นรอยร้าวระหว่างเขากับถังซินยังไม่ได้ถูกผสาน ตอนนี้ถ้าหากเขายังจะช่วยลู่เหวินซูทำเรื่องซี้ซั้ว ถ้างั้นต้องจบแน่ๆ

--

เมื่อถังซินตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองนอนอยู่ที่คอนโดของตัวเอง ยังรู้สึกงุนๆงงๆเล็กน้อย

ไม่อยากเชื่อว่าภาพเมื่อคืนที่เหมือนกับความฝัน จะเกิดขึ้นจริงๆ

นอนเล่นอยู่บนเตียงพักหนึ่ง ถังซินเปลี่ยนเสื้อผ้าไปล้างหน้าแปรงฟัน จากนั้นไปเคาะประตูห้องนอนของฉางผิง

“ฉางผิง นายตื่นหรือยัง？”

“ตื่นแล้วครับ！” มีเสียงฉางผิงดังมาจากในห้อง

กี่วินาทีผ่านไป ประตูถูกเปิดออก ไอ้เด็กน้อยยังงัวเงียอยู่ “น้า มีอะไรหรือเปล่า？”

“รีบไปล้างหน้า ไปขอทานอาหารเช้าบ้านอาสาว” ถังซินพบว่าอายุครรภ์ยิ่งมากขึ้นยิ่งขี้เกียจ เธอก็ไม่มีแรงไปทำอาหารเช้า ตั้งใจว่าสองสามวันนี้จะไปขอทานข้าวที่ห้องจู่ซือซือ

ถังซินพูดจบ ได้กลิ่นบางอย่างในห้องเขา ขมวดคิ้ว “เมื่อคืนนายแอบกินอะไรใช่ไหม？”

ฉางผิงตกใจตื่นทันที อ้ำๆอึ้งๆเอ่ยว่า “เปล่า เปล่านะ”

“น้าจมูกยังดีอยู่ ได้กลิ่นกุ้งมังกรมินิแล้ว” ถังซินตบหัวเขาไปทีหนึ่ง “ทานเสร็จแล้วก็ไม่เปิดหน้าต่างระบายอากาศ นายทนนอนได้เหรอ？”

ฉางผิงลูบหัว หัวเราะฮิฮิ ：“เมื่อคืนทานไม่อิ่ม จึง......”

“พอแล้ว รีบไปล้างหน้าแปรงฟัน！”

รอจนไอ้เด็กน้อยล้างหน้าแปรงฟันเสร็จ ถังซินพาเขาไปขอทานข้าวที่ห้องจู่ซือซือ

คนที่มาเปิดประตูเป็นป้าหลิน ชายแก่ทำให้ถังซินตกใจขวัญหาย ผ่านไปครู่ใหญ่ก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง “ชิงเฟิง？ทำไมนายอยู่ที่นี่ล่ะ？”