รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 580

บทที่580 พลาดเวลาสำคัญยี่สิบนาทีนั่น

มู่เฉินหย่วนปล่อยหมัดใส่ชายวัยรุ่นจนล้มลงไป พอล้มไปที่พื้นก็โทรหาตำรวจ

พอโทรติดมู่เฉินหย่วนก็รายงานที่อยู่พูดด้วยเสียงเยือกเย็น“ให้คนมาที ที่นี่มีเรื่องทะเลาะวิวาทและยังทำร้านพัง แย่มาก”

“พี่ครับ อย่า！อย่า！”พอเห็นมู่เฉินหย่วนโทรแจ้งความก็ไม่สนอาการบาดเจ็บ รีบคลานไปกอดขาเขาแล้วอ้อนวอน“มีคนให้เงินผมมาทำ ผม ผมถูกครอบงำด้วยเงิน อย่าเอาผมเข้าโรงพักเลย ปล่อยผมเถอะ！”

มู่เฉินหย่วนก้มลงมองเขาแล้วหรี่ตา“มีคนให้ทำแบบนี้？”

ชายวัยรุ่นพยักหน้าแล้วพูดออกมาตั้งแต่ต้นจนจบ：“คนนั้นบอกว่าอิจฉาที่ร้านนี้ขายดีเลยให้ผมแสนนึงให้ผมก่อเรื่องทำให้วันนี้พวกเขาค้าขายไม่ได้”

“รอบๆก็มีแต่ร้านนี้ จะมาอิจฉาได้ไง？”มู่เฉินหย่วนยิ้มอย่างเยือกเย็น“ถ้าเขาจะทุบร้านก็ต้องใช้โอกาสตอนดึกที่ไม่มีคน มาจ้างคุณเช้าๆนี่——”

จู่ๆก็คิดอะไรออก สีหน้ามู่เฉินหย่วนหม่นลง ปล่อยชายคนนั้นแล้วรีบวิ่งไปร้านแผงลอย

ควรตาย！

ตอนที่โทรหาถังซินไม่ติดเขาก็ควรกลับไป！

หัวใจของมู่เฉินหย่วนถูกแขวนไว้ วิ่งกลับไปร้านแผงลอยร้านนั้นที่มากับถังซินก่อนหน้านี้ พอหาโต๊ะเจอกลับพบว่าไม่มีคน ใจก็หม่นลง

ที่โต๊ะวางสไปร์ท เมนู แล้วก็แหวนสองวงบนเมนู

วงนึงคือวงที่เขาใส่จีพีเอสให้ถังซิน อีกวงเป็นเพชรสีชมพู

มู่เฉินหย่วนหยิบแหวนสองวงมาดู หายใจติดขัด ในใจก็ไม่สบายมากขึ้น

เขาไปถามเถ้าแก่เนี้ย“ผู้หญิงท้องที่นั่งนี่ล่ะครับ？”

“อ้อ มีผู้ชายคนนึงมาสูงพอๆกับคุณ พาหล่อนไป”ที่ร้านก็มีถังซินที่ท้องคนเดียว หลินเฉิงจี๋มาปรากฏตัว เถ้าแก่เนี้ยเลยจำได้

มู่เฉินหย่วนถามต่อ：“เขาตาสีฟ้า ใส่แว่น？”

“ใช่ใช่ หล่อมาก”

ที่แท้ก็หลินเฉิงจี๋！

“รู้ไหมครับว่าเขาไปทางไหนกัน？”

เถ้าแก่เนี้ยคิดแล้วส่ายหัว“ยุ่งมากเลยไม่สังเกตน่ะ”

เห็นถามอะไรมากไม่ได้มู่เฉินหย่วนก็เลยจ่ายเงินแล้วรีบออกไป

เขาถามร้านข้างๆหรือลูกค้าที่กินปิ้งย่างด้านนอกว่าเห็นผู้ชายพาหญิงท้องไปทางไหนหรือเปล่า

ดีที่มีลูกค้าเห็นบอกว่าพวกเขาไปที่จอดรถโล่งๆ

รถของมู่เฉินหย่วนก็จอดตรงนั้น รู้ว่าที่นั่นไม่มีกล้องมีแค่ทางออกไปที่มี

เขาระงับอารมณ์ไว้แล้วโทรหาหลินเฉิงจี๋

“ขอโทษค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกไม่มีผู้ใช้……”

จู่ๆมู่เฉินหย่วนก็ดาวน์ลงคิดว่าน่าจะตั้งแต่ที่เขากับถังซินออกมาจากหมู่บ้านก็โดนหลินเฉิงจี๋จ้องแล้ว

หลินเฉิงจี๋ให้คนมาถ่วงเวลาเขาที่ร้านเป็ดย่างเพื่อจะได้มีเวลาพาถังซินออกไป

เขานึกว่าเจรจากับหลินเฉิงจี๋ดีแล้วซะอีก คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายจะเสียท่าให้หลินเฉิงจี๋ได้！

มู่เฉินหย่วนสูดหายใจลึกๆให้ตัวเองใจเย็น โทรหาลู่เหวินซูแล้วพูดว่า：“ช่วยฉันหากล้องของถนนสายตลาดนัดกลางคืนนี่ที ช่วงเวลา……”

ช่วงที่รอลู่เหวินซู มู่เฉินหย่วนก็ไม่อยู่เฉย แจ้งสายการบิน สถานีรถไฟและท่าเรือเมืองหนานเฉิง ส่งรูปของหลินเฉิงจี๋กับถังซินให้พวกเขาจับตาดูสองคนนี้

สิบนาทีต่อมาลู่เหวินซูก็ตอบ“พี่สองเวลาที่พี่บอกมีรถสี่คันที่ออกมาจากตลาด มองเห็นแค่คนขับ คนข้างหลังมองไม่เห็น”

มู่เฉินหย่วนหลับตาพูด“เอารูปคนขับมา ดูว่าเขาขับไปทางไหนกัน”