รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 607

บทที่607 คุณมู่จะไปจดทะเบียนกับฉันไหม

คุณแม่ถังตบบ่าหล่อนยิ้มและพูดอย่างอ่อนโยน“ไปเถอะ ตอนบ่ายพวกลูกรีบกลับมา”

ถังซินหยิบกระเป๋าแล้วรีบออกไป

--

ตั้งแต่ผู้ช่วยจางไม่อยู่ เลขาถันก็รับงานทั้งหมดของเขา ดูแลตารางงานของมู่เฉินหย่วน

บริษัทที่มีข้อตกลงกับบริษัทมู่ซื่อบางส่วน เมื่อหลายเดือนก่อนก็ใส่ใจข้อมูลวันเกิดของมู่เฉินหย่วน วันเกิดมู่เฉินหย่วนวันนี้ก็ให้คนเอาของขวัญมาให้ที่บริษัทมู่ซื่อ

ตอนเช้าของขวัญของบริษัทที่มีข้อตกลงกันเหล่านั้นก็ส่งของขวัญมาให้ไม่หยุด

เลขาถันก็รับหน้าที่สกรีน ลงชื่อของขวัญว่าบริษัทไหนส่งมาบ้าง ยุ่งจนไม่ว่างมือเลยให้เลขาอีกคนไปจัดการเรื่องประชุม

เลขาถันกำลังยุ่ง เจ้าหน้าที่สองคนก็เอากล่องขวัญมาไว้ที่ตรงหน้าหล่อน

“เลขาถัน”เจ้าหน้าที่พูด“นี่คือของขวัญวันเกิดของบริษัทเหอซ่งส่งให้ประธานมู่ บอกว่าให้ส่งไปที่ห้องประธานได้เลย”

เมื่อหลายเดือนก่อนมีการเปลี่ยนแปลงเหล่าผู้บริหารชั้นสูงของบริษัทเหอซ่ง ตอนนี้ผู้อำนวยการและCEOคือถังซิน เลขาถันก็รู้ดี

แต่ว่าเลขาถันกลัวว่าจะมีคนแอบลับลอบทำอะไรเลยต้องตรวจละเอียดๆ

พอเปิดมุมกล่องดูแล้วเห็นคนด้านในเลขาถันก็ตกใจ

ถังซินในกล่องนั้นก็เห็นหล่นเลยส่งเสียงชู่วให้หล่อนไป

พอได้ยินเสียงตกใจของเลขาถันพนักงานก็รีบถาม“เลขาถันเป็นอะไร？ในกล่องคืออะไรเหรอ？”

“อ้อ ไม่มีอะไร”เลขาถันห่อกล่องดีๆแล้วคาดโบว์ ทำเป็นนิ่งๆ“ฉันดูแล้ว ของปลอดภัยดี คุณเอาบัตรฉันไปนะส่งไปที่ห้องประธานได้เลย”

“โอเค

พนักงานได้บัตรของเลขาถันไปก็ย้ายกล่องเข้าลิฟท์

พอมู่เฉินหย่วนประชุมเสร็จแล้วกลับมาก็เหลือบไปเห็นกล่องใหญๆข้างโซฟา ด้านบนมีผูกโบว์รอคนมาเปิดออก

มู่เฉินหย่วนขมวดคิ้วคิดว่าเขามีตู้เย็นแล้ว แผนกเลขาจะเอามาทำไม？

เขาเดินไปตรงหน้าโต๊ะแล้วโทรภายในหาเลขา

“ประธานมู่”ดีที่เลขาถันอยู่ที่แผนกพอดี รับสายเขา“มีอะไรจะกำชับไหมคะ？”

“พวกคุณจะเอาตู้เย็นมาไว้ที่ห้องผมทำไม？”

เลขาถันที่รับสายยิ้มแล้วพยายามทำเป็นพูดปกติไปว่า：“ประธานมู่นั่นม่ใช่ตู้เย็นค่ะ เป็นของขวัญที่ประธานถังของบริษัทเหอซ่งส่งมา คุณแกะดูสิคะ”

“……”

มู่เฉินหย่วนวางสาย เดินอ้อมโซฟาไปตรงด้านหน้าของขวัญ แล้วฉีกออก

พอเปิดออกมาจู่ๆก็มีร่างหนึ่งขึ้นมา

“Surpris！”ถังซินเอื้อมขาไปจูบชายหนุ่มยิ้มพูดว่า“สามี สุขสันต์วันเกิดนะ！”

มู่เฉินหย่วนกำลังตะลึงอยู่นั้นพอเห็นหล่อนพุ่งเข้ามาจากด้านใน ก็เริ่มคลายเครียด แต่เฉยๆนิ่งๆกับจูบของหล่อนและตอบรับไปเรียบๆ“อือ”

สงครามเย็นมาสามวันแล้วนะยังไม่หายโกรธอีก？

ถังซินยื่นมือออกไปพูดออดอ้อน：“สามี ไม่อุ้มฉันออกมาเหรอ？”

“คุณขาสั้นหรือไง？”

“สามี ฉันผิดไปแล้ว”ถังซินพุ่งไปกอดชายหนุ่ม ใช้มารยาเสน่ห์“ตั้งแต่ออกมาจากโรงแรมวันนั้น ฉันก็ไม่ควรพูดแบบนั้น ฉันสำนึกผิดแล้ว ฉันทบทวนดูแล้ว อย่าเย็นชาใส่ฉันสิ”

เห็นชายหนุ่มเย็นชาเฉยเมย ถังซินก็เอื้มไปจูบคอเขา“สามี อย่าโกรธสิ ภรรยาสวยๆมาเสิร์ฟตรงหน้าคุณขนาดนี้ไม่อยากอุ้มจริงๆ？”

“……”

“สามี ฉันรักคุณ”ถังซินพูดแล้วก็จูบเขา“ในใจฉันคุณสำคัญกว่าลูกๆอีก！”