รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 61

บทที่ 61 ลอบสังหาร

"คนอื่นๆยังไม่มาอีกหรือ?"

"ยังครับ พวกเขาบอกว่าพบปัญหาบางอย่างระหว่างทาง พวกเขาจึงจะมาถึงคืนนี้" กวนชิงเฟิงเห็นมู่เฉินหย่วนยังคงถือกระเป๋าเดินทาง จึงถามอย่างสงสัยว่า

"ประธานมู่จะพักกับผมเหรอครับ?"

ไม่ล่ะ เขาไม่ต้องการอยู่ในห้องที่มีผู้ติดตามแม้แต่คนเดียว

"อันนี้เพิ่งได้มาจากเพื่อน เลยจะเอามาให้คุณที่นี่" มู่เฉินหย่วนวางกระเป๋าเดินทางไว้บนโต๊ะ แต่ไม่ได้เปิด "ภารกิจของคุณอาจมีการเปลี่ยนแปลง"

"แล้วค่าจ้างมีการเปลี่ยนแปลงด้วยไหมครับ?"

เห็นได้ชัดว่ามันควรเป็นหัวข้อที่หนักอึ้ง ทันทีที่กวนชิงเฟิงพูดถึงเรื่องเงินมู่เฉินหย่วนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา "ผมไม่คิดว่าคุณเป็นคนจนนะ ทำไมถึงได้คิดถึงแต่เรื่องเงินล่ะ?"

"จนสิ พี่สาวของผมเพิ่งหย่าและผมอยากช่วยเธอหาเงิน" กวนชิงเฟิงยักไหล่ เขารู้สึกได้ว่ามีของดีอยู่ในกระเป๋าหนังและเขาต้องการที่จะเปิดดู "ประธานมู่มีเงินเยอะแล้วก็พูดได้สิครับ"

มู่เฉินหย่วนอดไม่ได้ที่จะถาม "พี่สาวของคุณทำงานอะไร?"

"มันเป็นเรื่องส่วนตัวครับ" กวนชิงเฟิงไม่ตอบ แต่เขาก็ระวัง "ผมเกลียดคนแซ่มู่มากที่สุด ที่ผมยอมคุยกับประธานมู่ก็เพราะเรื่องเงินเท่านั้น"

“......”

แม้ว่ามู่เฉินหย่วนจะรู้สึกได้ว่ามีอะไรผิดปกติ แต่เมื่อกวนชิงเฟิงไม่อยากพูดเขาก็ไม่ได้ถาม เพียงแค่พูดว่า “เพื่อนที่ผมพามาเป็นคนที่สำคัญมาก เธอจะต้องปลอดภัย”

"ในช่วงที่เราพักอยู่ในโรงแรม รบกวนคุณช่วยทำหน้าที่ดูแลความปลอดภัยของเธอให้ดี หากมีปัญหาอะไรให้แจ้งกับผู้ช่วยจาง เขาจะช่วยคุณแก้ปัญหาด้วยตัวเอง ไม่ต้องบอกอะไรกับพนักงานในโรงแรม"

"ได้ครับ" กวนชิงเฟิงพยักหน้า "คิดค่าจ้างยังไงครับ?"

มู่เฉินหย่วนพูดจำนวนหนึ่งออกมา แม้ในใจของกวนชิงเฟิงจะบอกว่า "โกหก" แต่ใบหน้าของเขาก็ยังคงสงบนิ่ง "ประธานมู่โปรดวางใจ ผมจะรับผิดชอบต่อความปลอดภัยของพวกคุณ"

เวลาหนึ่งทุ่มสามสิบนาที ผู้ช่วยจางก็มาถึง Macedonia Card Palace Park Hyatt พร้อมกับคนอีกสี่คน

ผู้ช่วยจางพาคนเหล่านั้นไปสมทบกับกวนชิงเฟิง ในสี่คนนั้นมีเฉินคางและอีกคนหนึ่งซึ่งจบการศึกษาจากโรงเรียนเดียวกันกับกวนชิงเฟิง พวกเขานับได้ว่าเป็นศิษย์เก่า ทั้งสามคนจึงพูดคุยทำความคุ้นเคยกัน

แล้วผู้ช่วยจางก็หิ้วกระเป๋าเดินทางไปตามหาถังซิน

มู่เฉินหย่วนมัวแต่จัดการกับเรื่องต่างๆอยู่จึงไม่มีเวลา ผู้ช่วยจางจึงเป็นผู้พาถังซินไปที่ห้องอาหารเพื่อทานอาหารค่ำ

เมื่อพวกเขาเข้าไปในห้องอาหาร กวนชิงเฟิงที่เพิ่งจะกินข้าวเสร็จก็เดินผ่านประตู B ออกไปจากที่นั่น ถังซินมองไปที่ชายผิวคล้ำท่ามกลางกลุ่มผู้ชายดังกล่าวแล้วก็ขมวดคิ้ว

ทำไมดูคล้ายกับกวนชิงเฟิง?

ผู้ช่วยจางถามว่า "มีอะไรหรือครับคุณถัง"

"เปล่าค่ะ" ถังซินคิดว่าเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วเธอคุยโทรศัพท์กับกวนชิงเฟิง เขายังบอกว่าอยู่ที่โรงเรียนอยู่ลย แล้วเขาจะมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?

นอกจากนี้คนผิวคล้ำก็ไม่ได้มีแค่กวนชิงเฟิงนี่นา

หลังจากทานอาหารในห้องอาหารเสร็จแล้ว ผู้ช่วยจางก็กลัวว่าถังซินจะเบื่อ เขาจึงอยากจะพาเธอออกไปข้างนอก แต่มู่เฉินหย่วนโทรตามให้เขาสั่งอาหารใส่กล่องเอาขึ้นไปให้เขาบนห้องพร้อมกับถังซิน

เมื่อทั้งสองมาถึงที่ห้องของมู่เฉินหย่วน มู่เฉินหยวนยังคงจัดการกับสิ่งต่างๆอยู่ ริมฝีปากของเขาแห้งเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้ดื่มน้ำมาเป็นเวลานานมากแล้ว

"ประธานมู่ หยุดพักก่อนเถอะครับ" ผู้ช่วยจางเตือนมู่เฉินหย่วนเสียงดังและวางอาหารไว้บนโต๊ะ

"ได้ รอสักครู่"

สามนาทีต่อมามู่เฉินหย่วนก็ปิดโน๊ตบุ๊คและลุกขึ้น

"ถ้าคุณว่าง คืนนี้ช่วยแปลเอกสารนี้ให้หน่อยนะครับ" มู่เฉินหย่วนส่งเอกสารให้ถังซิน

เอกสารมีข้อความแปะอยู่เต็มไปหมด ดูแล้วตาลายมาก

ถังซินกวาดตามองข้อความสองสามนั้นแม้จะไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่ แต่เธอก็ยังเห็นว่ามันคือภาษาตุรกี

"ประธานมู่ คุณรีบใช้มันไหมคะ?" ถังซินถามเพราะเธอไม่ได้เห็นภาษาตุรกีมานานแล้ว

"คำเหล่านี้ดูค่อนข้างสับสน ฉันน่าจะใช้เวลานานในการแปลค่ะ"