รักเต็มใจ ประธานจงรักของฉัน นิยาย บท 67

บทที่ 67 ลุง พวกคุณจูบกันเหรอ

มู่เฉินหย่วนเงยหน้าขึ้นมองดูเขาอย่างมืดมน "แล้วที่คุณบอกกับผมก่อนหน้านี้มันคืออะไร?"

ผู้ช่วยจางไม่กล้าพูดอะไร จากไปอย่างรวดเร็ว

เขาทำงานอย่างรวดเร็ว สามนาทีต่อมาเขาก็กลับมาพร้อมกล้องโทรทัศน์ขนาดเล็กและส่งมอบมันให้กับมู่เฉินหย่วน

มู่เฉินหย่วนมองลอดกล้องตัวเล็กไปยังสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ด้านนอกห้องกระจก คนมากมายในสระว่ายน้ำเมื่อถูกมองผ่านกล้องแล้วก็จะเห็นเป็นเพียงคนตัวขาวๆท่ามกลางชุดว่ายน้ำหลากสีสันเหมือนกองดอกไม้

หลังจากการค้นหาอยู่ครู่หนึ่งท่ามกลางฝูงชน ร่างผอมเพรียวก็ปรากฏตัวขึ้นในกล้อง

ผมของผู้หญิงคนนั้นถูกมัดแบบลวกๆ ชุดว่ายน้ำวันพีซสีขาวช่วยขับเน้นรูปร่างของเธอให้ดูเพรียวบางยิ่งขึ้น เธอเล่นวอลเลย์บอลน้ำอยู่กับผู้คนในสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ เมื่อเธอลุกขึ้นจากน้ำ รูปร่างสมส่วนก็ปรากฎชัดขึ้นในสายตา

เขาขยับกล้องโทรทัศน์เพื่อมองไปด้านข้าง ผู้ชายรอบตัวล้วนจ้องมองไปที่ถังซินเป็นตาเดียว จุดประสงค์ถูกเขียนไว้อย่างชัดเจนบนใบหน้าของพวกเขา ทันทีที่ลูกบอลหล่นลงก็มีคนตะเกียกตะกายไปรับ ราวกับลูกสุนัขประจบเจ้าของ

ผู้หญิงคนนี้ดูไม่สวยมาก เทียบกับจู่ซือซือไม่ได้เลย แต่ทำไมเธอถึงได้ดึงดูดพวกผู้ชายมากขนาดนั้น?

"ประธานมู่ นี่คุณต้องการกล้องโทรทัศน์เพราะเรื่องนี้เหรอ!" ผู้ช่วยจางมองเห็นสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ด้านล่าง เขาคิดว่าสายตาของมู่เฉินหย่วนมีปัญหาแต่มันก็ไม่ใช่

ผู้ช่วยจางเห็นคนอื่นๆในห้องอาหารมองเขาอย่างระแวดระวังก็กระซิบกับเขาเบาๆว่า "ประธานมู่ ผมลงไปเล่นกับคุณได้นะ ถ้ามัวแต่มองแบบนี้ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา"

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าทำไมประธานมู่ถึงได้สนใจผู้หญิงพวกนี้ แต่เขาก็เห็นแล้ว

มู่เฉินหย่วนดึงกล้องโทรทัศน์ออก แล้วเหลือบมองเขาอย่างเย็นชา "คุณถังเล่นน้ำคนเดียวอยู่ด้านล่าง ผมก็แค่อยากรู้ว่าเธอเป็นยังไงบ้าง คุณคิดไปถึงไหน?"

ผู้ช่วยจางหมดวาจาจะตอบโต้

เขาก็คิดอยู่ว่าทำไมเขาไม่เห็นถังซิน คิดว่าเธอจะกลับไปที่ห้องหลังจากที่อาหารเย็นเสร็จ กลับกลายเป็นว่าเล่นน้ำอยู่ในสระว่ายน้ำ!

"ประธานมู่ ผมไม่ได้คิดอะไรเลยครับ" ผู้ช่วยจางขยับแว่นตาขึ้นโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า พลางส่งเอกสารให้เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจและหาจังหวะเปลี่ยนหัวข้อสนทนาได้อย่างเหมาะสม "ช่วยดูเอกสารพวกนี้หน่อยนะครับ"

มู่เฉินหย่วนรับเอกสารและพูดอย่างจงใจว่า

"ให้หมาป่าและเฉินคางคอยจับตาดูให้ดี ในสระมีคนมากเกินไป"

ผู้ช่วยจางตอบรับ

ถังซินสนุกมากในสระว่ายน้ำ เธอพบกับเพื่อนร่วมอาชีพหลายคนและคนหนึ่งเป็นล่ามส่วนตัวให้กับนักการเมืองอาวุโสในประเทศ F ซึ่งทำให้เธอได้รับความรู้ทางวิชาชีพมากมาย

เมื่อเห็นว่าจำนวนคนในสระลดน้อยลงไปแล้ว แต่ถังซินก็คิดว่ามันยังไม่ค่ำมาก ผิวขาวๆของเธอเปียกชุ่มไปหมด เธอเดินไปตามทางและหยิบผ้าเช็ดตัวที่บริกรมอบให้มาเช็ดตัว

บริเวณสระว่ายน้ำมีลิฟท์เชื่อมต่อกับส่วนของห้องพักโดยตรง ถังซินไปรับเสื้อผ้าของเธอและคิดว่าจะกลับไปที่ห้องพัก ขณะที่กำลังสวมผ้าเช็ดตัวอยู่ เธอดูเหมือนจะได้ยินเสียงที่คุ้นเคย

เธอหันมามองและเห็นผู้ชายสองคนกำลังคุยกันอยู่ ชายคนหนึ่งมีผิวคล้ำและใบหน้าด้านหนึ่งของเขาที่เธอเห็นนั้นช่างเหมือนกับกวนชิงเฟิง!

เป็นไปไม่ได้ เจ้าเด็กหน้าเหม็นอย่างกวนชิงเฟิงจะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?

เมื่อเห็นว่าชายทั้งสองเข้าไปในลิฟต์ ถังซินก็วิ่งตามและอยากจะดูให้แน่ใจ โดยไม่ทันระวังทาง เธอจึงชนคนที่เดินสวนมาอย่างแรง จนโทรศัพท์มือถือและเสื้อผ้าร่วงลงไปและคนเกือบจะล้มลง

มืออีกข้างยื่นออกมาดึงมือของเธอเอาไว้ มือนั้นซีดและเย็นเล็กน้อยและข้อมือของเขาสวมนาฬิการุ่นลิมิเต็ด เมื่อเธอเห็นนาฬิกาเรือนนี้ถังซินก็นึกถึงมู่เฉินหย่วนขึ้นมาทันที

ว่าแล้วเชียว!

เมื่อเธอเงยหน้าขึ้น ก็เผชิญหน้ากับดวงตาที่เยือกเย็นของมู่เฉินหย่วน ริมฝีปากของเธอยิ้มกว้างจนเกือบจะหัวเราะ

ถังซินรู้สึกเขินอาย เธอคลายมือที่จับเสื้อเชิ้ตของเขาออกอย่างรวดเร็ว แล้วย่อตัวลงเพื่อหยิบโทรศัพท์และข้าวของอื่น ๆ เมื่อเธอลุกขึ้นเธอก็ชนเข้ากับชายหนุ่มอีกครั้งโดยไม่ตั้งใจ

บรรยากาศดูเหมือนจะหยุดนิ่ง

"ลุง พวกคุณกำลังจะจูบกันเหรอ?" เด็กชายอายุสี่ห้าขวบที่มีผมสีน้ำตาลไม่รู้ว่าจะวิ่งมาจากไหน เขามองมาที่มู่เฉินหย่วนและถังซินด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น

เด็กชายตัวเล็กมองไปที่ถังซินและพูดประโยคที่น่าอัศจรรย์เป็นภาษาอังกฤษ

"รีบหน่อยสิลุง ดูสิพี่สาวเขินจนหน้าแดงเหมือนแอปเปิ้ลลูกใหญ่แล้ว"