รักหวานไม่เติมน้ำตาล นิยาย บท 117

“คุณเมต นี่มันเรื่องส่วนตัวของฉัน คุณหยุดก่อนได้ไหม”

คอฟฟีเมตไม่เพียงแต่ไม่หยุดรถ แต่ยังเพิ่มแรงมากขึ้น

รถแล่นผ่านรถด้านซ้ายขวาอย่างว่องไว เหมือนกับปลาตัวหนึ่ง

ซูการ์จับที่จับด้านบนแน่น หัวใจไปอยู่ที่ตาตุ่ม

พร้อมกับกรดในท้องที่ติดอยู่ตรงลำคอใกล้จะพุ่งออกมา

ในที่สุด รถก็หยุดลง

ซูการ์ไม่สนใจที่จะพูดอะไรอีก รีบเปิดประตูรถ แล้วนั่งยองข้างถนนอ้วกออกมา

จนอ้วกไปหมดท้อง ซูการ์จึงยืนขึ้นมาอย่างเหนื่อยหอบ

ไอ้ระยำคอฟฟีเมตนี่ เธออยากทุบเขาจริงๆ！

บรื้น！

รถที่จอดอยู่ข้างถนนก็แล่นออกไปอีกครั้ง

“คอฟฟีเมต ไอ้สารเลว”

ในใจซูการ์แอบด่าชายกวนตีนคนนี้ หยิบทิชชูออกมาจากในกระเป๋าแล้วเช็ดที่มุมปาก จากนั้นเข้าไปในชุมชน

ประสาทจริงๆ

ทำไมถึงไม่ทิ้งเธอไว้กลางทาง แต่ดันมาส่งเธอที่หน้าชุมชน？

บนรถ คอฟฟีเมตมองร่างที่เล็กขึ้นเรื่อยๆ ของซูการ์ในกระจกมองหลัง แล้วความโกรธก็ค่อยๆ หายไป

เขาจอดรถไว้ด้านข้าง หยิบบุหรี่หนึ่งซองออกมา แล้วจุดบุหรี่มวนหนึ่ง

ควันทำให้ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเบลอลง

เกิดอะไรขึ้น？

ตัวเองใจเย็นลงไม่ได้แบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน？

คอฟฟีเมตปล่อยควันออกมา สายตาหม่นหมอง

สูบบุหรี่มวนหนึ่งเสร็จ อารมณ์ของเขาก็กลับมาสงบ

พอคิดอะไรได้ เขาก็หยิบมือถือออกมา แล้วโทรออกไปเบอร์หนึ่ง

“เกรซ คุณอยู่คอนโดไหม？”

“พี่เมต？พี่จะไปที่บ้านเหรอ？ฉันจะกลับไปเดี๋ยวนี้”

คอฟฟีเมตตอบอือ แล้ววางสาย สตาร์ทรถออก

ที่ปลายสาย เกรซซี่ยืนขึ้นมาจากในอ้อมกอดของชายหนุ่มอย่างลนลาน

“คอฟฟีเมตจะไปคอนโด ฉันต้องกลับไปแล้ว”

ชายหนุ่มถือแก้วไวน์ไว้ในมือ มองดูเธออย่างเกียจคร้าน ด้วยใบหน้าที่ร้ายกาจ